"Koca ev, bu gün gidiyorum senden . Bundan sonra bende babamla annem gibi hafta sonu ziyarete geleceğim sadece." diyerek anne ve babamın elini tutup veda etmiştim. Neredeyse 7 yıl dedem ve babaannemle yaşadığım o koca eve.
Kendimi bildim bileli babaannem ve dedemle yaşıyordum . Annem ve babamla yaşama düşüncesi garip gelse de. Şimdi ise annem ve babama alışmak oldukça zor olacak sanırım. Dedemin kokusu olmadan nasıl uyuyacaktım ben ? Yada babaannemin o güzelim yemekleri ? Peki ya Sisi ile(Köpeğimle) orada kim oynayacak kim sevecek onu ? Bunları düşünürken yeni evime varmıştım. Bahçesi bile olmayan yokuşun tepesinde 3 katlı bir apartman. Dışarıdaki demir kapıyı açtıktan sonra giriş kattaki evin kapısını açtı babam . İçeri girdiğimde gelen hafif nem kokusunu hatırlıyorum .Bu evde babam,annem,amcam ve ben yaşayacaktık bundan sonra .
Annem bana odamı gösterdi etrafa baktığımda üç bir yanım Fenerbahçe posterleri ile doluydu. Yatağa çevrilmiş bir koltuk ,yemek masasından alınmış bilgisayar sandalyesi. Alıştığım ortamdan çok farklı bir yer, yıllarca hayalini kurduğum eve geldiğimde bunlarla karşılaşacağımı bilmiyordum. Hafta sonları gelip gitmeme rağmen hiç bu kadar kötü olduğunu fark etmemiştim . İçinde kaybolduğum eve geri dönmek istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİHARA MEYİLLİ
RandomHayatımı değiştiren o çizginin üzerinde benim dışımda üç kişi daha vardı. Her adım attığımda birine yaklaştım ve yaklaştığım kişi o çizgiden çıkarak ,ölüme doğru yol almaya başladı. En son sen geldin ve ben her seferinde kaybetmekten korktuğum için...
