İNTİHARA MEYİLLİ

12.09.2011

Aradan yaklaşık dört yıl geçtikten sonra dilekleri kabul olmuş ve o evden kurtulmuştu. Tüm eşyalar kamyona yüklenmişti. Evin içine girdi ve son kez baktı. O eve ne kadar alışamamış olsada , iyisiyle kötüsüyle zaman geçirmişti orada . Geride çok güzel anlar bırakmıştı . Son kez baktı o rutubetli duvarlara .Odaları gezdikçe yaşadıkları aklına geliyordu, hepsi sırayla beliriyordu gözlerinde .Her odasında farklı şeyler saklıydı o evin. Aslında üzülüyordu o evden taşındıklarına. Güzeldi son zamanlarda o evde her şey . Veda ettikten sonra anılara çıktı evden. Kamyonda babası ve annesinin ortasına oturdu, yeni evlerine doğru bir yolculuk başladı. Alıştığı semte yaklaşık yarım saat kadar uzaklıktaydı.

Kamyon durunca geldiklerini anladı ve mahalleyi gözden geçirmeye başladı. Alıştığı yerden çok farklıydı buralar. Fazlasıyla çocuk sokakta oyun oynuyordu. Hiçbir evin bahçesi de yoktu. Kamyondan indi . Mahalleli kamyona ve onlara doğru meraklı gözlerle baktı. Apartmana girmeden mahalleye tekrar göz attı. Güzel gözüküyordu. Evlerinin hemen karşısında büyük bir park olduğunu söylemişti Buğlem'e Savaş Bey. Gözleri parkı aradı ,fakat sadece duvarlarını görebildi parkın. 

Özlem Hanımın çağırmasıyla aceleyle girdi eve. Güzel gözüküyordu ev . Kapının hemen karşısındaki karanlık oda onundu. Bunu konuşmuşlardı. Arkadaki odayı yatak odası ,Buğlem'in odasının hemen yanındaki geniş oda da salon olacaktı. Onlara yetecek büyüklükte de bir mutfakları vardı. Beğenmişti bu evi Buğlem. Eşyalar kamyondan indirildi yavaş yavaş. Birkaç gün içinde tamamen yerleşmiş olurlardı. Annesine yeni okulunu sorduğunda biraz  ilerilerinde olduğunu öğrendi. Yeni ortamlara girmeyi pek beceremezdi Buğlem . Bu yüzden yeni okul konusunda kaygıları vardı. Yıllarca alıştığı arkadaşları artık olmayacaktı. Kadir'den de fazlasıyla uzaklaşmıştı artık daha az görüşüceklerdi. Bunları düşünürken hüzün kaplamıştı içini . Dışarı çıkıp mahalleye göz atmak için annesinden izin aldı. aynı yerde gezdi durdu sürekli . Mahalledekiler ona tuhaf tuhaf bakıyordu. Haklılardı aslında karşılarında erkek gibi giyinmiş bir kız duruyordu. Üzerimde Fenerbahçe forması ,altında mini bir şort  ve saçlarını içine sakladığı bir şapka. O bu halinden fazlasıyla memnundu fakat millet zaman zaman garipsiyordu. O artık bu bakışlara alıştığı için sorun etmiyordu.Eve gitmek için mahalleye geri döndü kapının önüne geldiğinde deminkinden  fazla ayakkabı vardı komşular bu kadar çabuk oturmaya gelmiş olamazdı . 

Zili karıştırmış olsada tahmini doğru çıkmış doğru zile basmıştı. Tanıdığı ama tam olarak kim olduğunu anlayamadığı bir ses "Kim o ?" diye seslendi. Yıllardır bu soruya "Ben " demenin mantığını anlayamamış olsada o sese "Benim" diyerek cevap verdi. Kapının açılmasıyla mutlulukla karışık ufak bir şok geçirdi.  Karşısında Kadir vardı. Mutlulukla sarıldı ona . Odası neredeyse tamamen kurulmuştu. Yatağın üzerinde oturmuş konuşuyorlardı ki Kadir'in " Bu gece burada kalacağız " cümlesi Buğlem'in mutluluğuna mutluluk katmıştı. Babasının"Hadi parka gidelim " sözüyle bölündü konuşmaları. Buğlem şapkasını taktı ve "Biz hazırız hadi çıkalım "diye seslendi. Parkta geçirdikleri o güzel vakit aslında yorgun düşürmüştü onları. Eve geldikleri gibi Kadir alttaki çekmeli yatağa Buğlem ise kendi yatağına uzanarak uyudu.

Sabah Hülya Hanım ve Özlem Hanımın hazırladıkları kahvaltının kokusuyla uyanan çocuklar patatesten birer tane alarak kıkırdayarak televizyon başına geçip izleyecek bir şeyler bulma arayışına düştüler. Sonunda başlayan Süngerbob'da kalarak izlemeye başladıklarında Savaş Beyin "Açın ortayı bensiz çizgi film izleyemezsiniz" diye seslenmesiyle ortalarında onun için yer açtılar. 

"Hadi sofraya" sözünü duymalarıyla "Ama çizgi film izliyorduk "deselerde Özlem ve Hülya Hanım kararlardan vazgeçmeyerek mutfakta kahvaltı edilmesi için uğraşsada masayı televizyonun karşısına getirmiş çizgi film izlemeye başlamışlardı.