Buglem dolabın üzerinde olan ajandaya uzandı üzerinde duran kalemle beraber alarak rast gele bir sayfa açtı ve yazmaya başladı "Susalım minik duymasınlar içimizden geçenleri. Gökyüzü dışında kimse bilmeden onu sevdiğimizidiğimizi kaçalım bu şehirden tut elimi gidelim uzaklara. Onu hatırladıkça gökyüzüne bakarız oda bizimle gökyüzüne bakıyor olabilir. Belkide hala seçtiğimiz yıldıza göz kırpmadan uyumuyordur, belkide unutmuştur herşeyi. Şiit umudumuzu yitirmek yok minik. Ben yazıp ağladıkça sen kimseye birşey belli etmemek için beni ayakta tutacaksın o zaman ne diyoruz ? Bir iki üç tıp gülümse ama kimseye birşey anlatma minik . " diye sonlandırdı cümlelerini içindeki yara bere içinde olan kız bazen bu deftere yazdığı şeylerde ortaya çıkıyordu. Dışarıdan daha ufak bir kız olsada hayatını etkileyen çok şeyle karşılaşmıştı o zamana kadar. Kimse bunun farkında değildi aslında. Kos kocaman bir yüreği ve alışmaya çalıştığı kocaman bir boşluk vardı önünde . Kaybettiklerinin farkında olsada kaybedeceklerini tahmin edemeyişi onu geriyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİHARA MEYİLLİ
SonstigesHayatımı değiştiren o çizginin üzerinde benim dışımda üç kişi daha vardı. Her adım attığımda birine yaklaştım ve yaklaştığım kişi o çizgiden çıkarak ,ölüme doğru yol almaya başladı. En son sen geldin ve ben her seferinde kaybetmekten korktuğum için...
