Yeşil Gözlü Adam

SEN KİMSİN?

1.BÖLÜM
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

SEN KİMSİN?
Bölüm şarkısı- gözlerimi kapatsam

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

Adım sesleri, o sessiz korudorda yankılanan tüyler ürpertici ses, yine bana doğru geliyordu adım adım...

Her adım sesinde içimdeki korku çoğalırken bir yandanda içimdeki heyecan gün yüzüne çıkıyordu. Neye heycanlandığımıda çözebilmiş değilim aslında dokunuşlarındanmı?, derin bakışlı yeşil gözlerindenmi?, ona olan korkumun yan etkisi mi? bilmiyordum ama en bantıklısı üçüncü seçenekti

Kapının altında ki gölge geldiğinin belirtisiydi, kapının kulbunun inmesiyle gözlerimi ellerime çevirdim, ismini bile bilmediğim yeşil gözlü adamla göz göze gelmekten korkuyordum.
Ona her baktığımda kendimi ıssız ormanda buluyordum ve o ısız ormanda koybolmaktan o kadar korkuyordum ki o gözler hariç odadaki heryere bakıyordum, tabi bana seslendiğinde gözlerine bakıyordum biraz olsun buna cesaretim vardı. Biraz olsun!

"neden yemek yemiyorsun?" diyen yeşil gözlü adama baktım,
Kapının kulbunun tutmuş yarısına getirdiği kapıdan bana bakıyordu, gözlerimi yeşillerinden ayırıp yine ellerime baktım.

Verecek cevabım yoktu, kendimi bitkin ve yorgun hissediyordum hem bedenen, hemde ruhen. Zaten fazla açta değildim bu odada geçirdiğim süre zarfında olmayan iştahım iyice yok olmuştu ve zayıf olan bedenim daha da zayıflamıştı. Kapının kapanma sesiyle bakışlarımı yine ona çevirdim kapıya kapatmış bana doru geliyordu.

Avına yaklaşan yeşil gözlü bir kaplan gibiydi yavaş ama güçlü adımlar ve üstündeki takım elbiseyle gözüme korkutuyordu ama bir yandanda gözüme çekici geliyordu. Kimin gelmezdi ki? .

Üstüne yapışan beyaz gömlek yapılı vücudunnu gözler önüne seriyor, delici bakışları, özenle çizilmiş gibi olan yüzü her kızı etkileyen unsurlardı ama daha ismini bile bilmediğim bir adamdan - ve bu adam beni kaçırdı- etkilenmemem gerekti yani bunu yapamazdım!, ondan nefret etmem gerekiyordu! ama ne yazık ki ondan nefret edemiyorum, zaten ben kimseden nefret ettim ki!, En nefret ettiğim yanımdı bu kimseden nefret edememekti! neden bana kötü davranan insanlardan bile nefret edemiyorum ama kendimden nefret edebiliyorum? neden kimse beni sevmiyordu sadece nefret ediyorlardı!? neden yeşil gözlü adamdan nefret edemiyorum!?

Aslında cevap çok basitti. Ben, beni hergün döven bir babadan nefret etmiyorsam bana bu kadar iyi davranan bir adamdan neden nefret edeyim? Yemek yemedim diye gelip neden yemedim diye soran, beni merak eden bir adamdan neden nefret edeyim? Annem bile beni bu kadar merak etmemişti, aslında O beni bikere olsun merak etmemişti, asla ondan şu sözleri duymamıştım; ' nasılsın kızım okulun nasıl,? yemekte yemek istediğin özel bir şey var mı? , neden geç kaldın? ' O hep eve gidip gelen 'erkeklerle' ilgileniyordu onun tek ilgi odağı onlar ve onlarla yaptığı o iğrenç şeylerdeydi ondanda babamdanda iğreniyorum aslında en çok kendimden iğreniyorum. Onların çocukları olduğum için sinirim, öfkem hep kendimeydi!

"Ceylan?"

Yeşil gözlü adamın fısıltı gibi çıkan sesi bedenimi titretip, tüylerimi diken diken etmişti, ismim onun dudaklarından dökülürken kutsal bir kelime gibi gelmişti kulağıma. Neden sesi buradar güzeldi? Neden bana iyi davranıyorsun? Amacı neydi? Sonundan ne olacaktı? Beni neden burdaydım?

Kafamda ki soruları dağıtan bedenimde ki kan akışını durduran kelimeler akın etti kulağıma "ceylan, bak istediğin bir şey varsa söyle. İste ben her şeyi yaparım, sadece iste"

"bir soru sormak istiyorum,"dedim kendimi toparlayınca, alışık olduğum şeyler değildi birinin beni önensemesi, ağır gelmişti bünyeme. Aklımı toparlama zaman almıştı

Beyaz dişlerini sergileyerek gülen yeşil gözlü adam farkında mıydı?. Gülünce kısılan gözlerinin, iki yanağında beliren o ufacık gamzelerin güzelliğinden? farkında mıydı Farkında olmadan üzerimde bıraktığı etkiden? Duyuyormuydu kalbimin sesini? Farkında mıydı hızlanan nefesimin? Farkında mıydı gülerken dudaklarından çıkan sesin güzelliğinden?

"Sor"dedi hala gülerek

"Ben neden burdayım? "dedim  pat diye, bu soru günlerdir içimi kemirip duruyodu artık bir cevaba ihtiyacım vardı

Gülen yüzü bir anda düşen yeşil gözlü adama bakıp kaşlarımı çattım. İçimden 'noldu?neden artık gülümüyorsun' haykırmak geldi ama yapmadım, haykırmadım sadece beni delip gecen, derin bakışlı yeşilere baktım gözümü kırpmadan, milim dahi oynamadan öylece bana bakan gözlere baktım

"olmaz, o soruyu cevaplaymam. Şimdi değil zamanı gelince
yine sorarsın ama şimdi değil" dedi net bir şekilde

"peki" dedim kuru bir sesle .

" hadi Sor"

Kaşlarımı kaldırarak şaşkınca baktım yüzüne ve aynı şaşkınlıla"neyi?"dedim

Yüzünde varla yok arasında bir gülümseme filizlendi, "içini kemiren başka sorular var biliyorum"dediğinde şaşkınlığım dahada arttı nasıl bilmişti ve ben bu soruyu nasıl soracaktım? Ya kızarsa? Nefes al ve sor bir kere olsun güçlü ol Ceylan! Sadece nefes al!

"Sen kimsin? " tek nefeste ağzımda dökülen soru ve cevabını merakla bekleyen ben

Nefes al!

" Ben kimim? Şu an bunun bir önemi yok zamanı gelince yada zamanla benim kim olduğumu anlayacaksın ,o yüzden şimdi bu soruları es geçiyoruz"

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️
İlk bölümüm
İlk kitabım
Sizlerle
İnşallah beğenir en alttaki o küçük yıldıza dokunursunuz
Sevgilerimle
E. D.
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️