~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik zat vandaag lekker in de schrijft modes! Twee hoofdstukken op een dag dus😱 Veel lees plezier😘😱
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Twee dagen gaan er voorbij. Het is nu alweer vrijdag en ik begin me te verheugen op het weekend. Zaterdag ga ik naar het pretpark en het is het gene waardoor ik deze week door ben gekomen. Het andere fijne is dat Carla me de hele week niet meer heeft lastig gevallen, maar eeuwig zal dat niet duren, ze kan elk moment toe slaan (letterlijk en figuurlijk).
En ik had het niet bij het foute eind. Ik ben vandaag vroeg uit en loop het schoolplein op. Ik zie geen bekenden op het schoolplein staan, opzich is dat vaak zo maar hoopte Eric te zien. Teleurgesteld pak ik mijn fiets en rij weg. Als ik bij het park je ben merk ik dat ik een losse veter heb en stop even.
Ineens krijg ik een duw in mijn rug en val op de grond. "Zo stoer ben je nu niet meer he!" hoor ik ze gemene stem
van Carla roepen. Ik kijk achterom en krijg meteen een schop in mijn maag. Ik kreun van de pijn, ik heb niet veel tijd om iets te doen want meeen volgt er nog een keiharde trap, nu op mijn rug. "Nu is er niemand om je te redden!" lacht Carla geniepige. Nog een trap. Ik probeer mijn hoofd te bedekken terwijl ik aan alle kanten word getrapt en geslagen. Ik wil om hulp roepen maar de lucht word uit mijn luchtpijp gedrukt als een hand mijn keel stevig vastpakt. Ik snap naar adem en zoek kracht in mijn pijnlijke lichaam. "Ik weet niet wat het met jou is," fluistert Carla in mijn oor," maar elke keer als ik je zie heb ik gewoon de drang om je een klap te verkopen!" haar greep versterkt. Ik kijk paniekerig om me heen, ik zie Carla haar handlangers lachen, ik zie Carla net een grijns op haar gezicht en dan word alles langzaam zwart. Ik voel niks meer.
Het lijkt alsof ik hier al uren lig, wanneer ik voetstappen hoor, ze rennen, en dan voel in een hand onder mijn hoofd. "Hallo!! Doe je ogen open!! Kom op!! Niet wegzakken!!" hoor ik een stem roepen. Ik dwing mijzelf om mijn ogen open te doen. En met moeite lukt dat ook. Boven mij hangt een gedaante, ik kan het gezicht niet zien, maar zijn stem stelt me gerust. Ik sluit mijn ogen weer en voel dat twee sterke armen mij optillen. "Volhouden Charlotte! Niet opgeven!" fluistert een stem mij toe. En dan hoor ik niks meer.
JE LEEST
Rollercoaster (voltooid)
Teen FictionCharlotte, ze heeft het maar zwaar. Alles lijkt mis te gaan en tot overmaat van ramp komt er ook nog eens een nieuwe jongen in de klas. Wat heeft hij te verbergen en waarom moet hij elke les nou weer naast haar zitten?! PS: hij is een hunk!! Wanneer...
