Rollercoaster (voltooid)

Hoofdstuk 33

Langzaam haal ik mijn jas uit mijn kluisje. Ik heb helemaal geen zin om naar huis te gaan, want dan moet ik meteen aan mijn huiswerk. Meestal blijf ik daarom nog even hangen. De gangen zijn bijna leeg en ik slenter naar mijn fiets. Ik let niet op en bots tegen iemand aan. Ik mompel een sorry en kijk daarna op. Meteen slik ik mijn woorden in en blijf de persoon angstig aankijken.

POV Onbekend

"Hallo Charlotte, lang niet gezien," zeg ik met een brede glimlacht. "W-wat doe jij hier?!" Vraagt ze bang en verbaast tegelijk. Ik glimlach weer, maar niet zo'n creepy glimlach, nee, deze is gemeend. Ik ben blij dat het goed met haar gaat. Ze heeft kunnen aansterken. Maar nu, nu moet ze sterker zijn dan eerst, ze moet me helpen. Ik kijk naar haar, diep in gedachte. Ze blijft me zwijgend aankijken.

POV Charlotte

What The Freaking What?! Zwijgend en vol van ongeloof blijf ik Barend aankijken. BAREND?!?!?! De handlanger van Martin staat hier doodleuk voor met een flauwe glimlach op zijn gezicht. Even kijk hij me vragend aan, alsof hij iets wil zeggen. Maar sluit dan weer zijn mond. Deze stilte wordt mij te lang en ik besluit om het ijs te breken. Op dit moment haat ik deze man met elk stukje hart dat ik bezit en ik wil een uitleg waarom hij heeft bedacht om hier zomaar even langs te komen. "Hallo Barend, en kun je me nu uitleggen waarom je hier bent?" Ik sla mijn armen over elkaar en kijk het uitdagend aan. "Nou eh," Barend krabt zenuwachtig zijn nek ,"Het gaat over Eric." Meteen na het horen van die naam, breekt mijn hart al weer in stukjes. Ik heb hem elke keer gezien in mijn droom, maar het die naam al een jaar lang niemand hardop horen zeggen. "De dag dat jij ontsnapte, vond ik je aan de andere kant van de muur. Je was gevallen volgens mij. Ik heb nooit echt mee willen werken met Martin dus besloot ik je naar het ziekenhuis te brengen. Daar hebben ze je moeder gebeld en nu sta je hier," hij glimlacht snaar me ,"Jammergenoeg ging het hierdoor bij Eric nog slechter. Nadat Martin er achter kwam dat jij was ontsnapt, was hij woedend. Jij was zijn pronkstuk. Door zijn woede, heeft hij besloten om Eric net zoals jij te maken. Eerst was hij altijd nog wel voorzichtig met Eric, vanwege zijn trage genezingsprocedure. Maar nu, nu buit hij hem helemaal uit! Hij gaat het zo niet redden. Vaak is hij pas voor de helft genezen en dat zet Martin hem alweer in een andere simulatie! Dit moet stoppen en ik heb jou hulp er voor nodig.." Zo eindigt Barend zijn verhaal, en ik sta perplex...