Rollercoaster (voltooid)

Hoofdstuk 27

Ik loop nu al een tijdje rond en ik heb geen idee waar ik ben. Mijn benen zijn moe en mijn voeten doen pijn. Elke deur die ik tot nu toe ben tegen gekomen was op slot. En tot overmaat van ramp stopt de gang recht voor me en het enige wat ik zie is een deur. Als deze op slot is heb ik echt een groot probleem. Ze zouden nu vast wel weten dat ik weg ben...  Het zal niet lang duren voor ik gevonden word. Ik probeer de deur uit, er op rekenend dat hij op slot zit, maar tot mijn verbazing gaat hij open. En achter de deur zit een trap.

POV onbekend

Goed zo Charlotte, je hebt de deur gevonden die ik voor je heb opengezet. Hopelijk ben je zo slim als ik denk, dan zal je overleven.

POV Charlotte

Ik loop de trap op, in de hoop een uitgang te vinden. Tree voor tree klim ik naar boven. Het lijkt wel oneindig te duren, maar dan ben ik eindelijk boven. Als ik boven ben kan ik mijn ogen uitkijken. Ik sta op het dak van het gebouw waar ik nu al dagen zit. Als ik om me heen kijk kan ik het hele park zien. Het lijkt heel vroeg in de ochtend, want de zon komt net op, of onder? Ik weet het niet zeker, ik ben mijn gevoel voor tijd helemaal kwijt. Overal zie ik achtbanen staan en andere attracties. Het uitzicht is geweldig maar ik kan er nu niet van genieten. Koortsachtig loop ik over het dak. Ik moet een uitgang vinden! Als ik bij de laatste hoek ben merk ik dat er een uitbouw is. Als ik er op spring kan ik via daar misschien ontsnappen. Ik voer mijn plan uit en spring. Gelukkig kom ik goed neer en als ik over de rand van de uitbouw kijk word ik nog gelukkiger! Er zit een ladder aan de zijkant van het gebouw. Snel klim ik de ladder af en als ik op de grond sta heb ik de neiging om hem te zoenen. Oke, ik moet nu snel handelen. Ze hebben nu zowiezo al door dat ik weg ben dus het slimst is om naar een van muren te gaan die het pretpark omheinen, er overheen klimmen en op naar huis. Hopelijk is het zo simpel als ik het laat klinken.