Your Eyes, Priceless!-Τα μάτια σου, ανεκτίμητα!

Κεφάλαιο 8

Χριστιάνα's pov:

Mα πόσο ηλίθια παίζει να 'μαι; Τι δουλειά είχα εγώ να τον φιλήσω; Στο κάτω κάτω δεν τον ήξερα καλά καλά.

Τον χρειάζεσαι.

Ναι. Αλλά τώρα πρέπει να σταματήσω να τον σκέφτομαι γιατί έχω κάτι που πρέπει να ανακαλύψω.
Την μαγική μου δύναμη!

Διάβασα το σημειωματάριο και έψαξα στο ίντερνετ. Και η αλήθεια είναι πως κάτι βρήκα.

Πρέπει να μάθω να ελέγχω την δύναμη μου, αλλιώς θα εκδηλώνεται οπότε αυτή θέλει, αυτή θα ελέγχει εμένα.

Λοιπόν, υπερφυσική μου δύναμη. Θέλω να κάνω μια συζήτηση μαζί σου χωρίς καβγάδες. Θα κάνεις ότι σου λέω. Εντάξει; ας κάνουμε μια δοκιμή.

Κοίταξα σε ένα ραγισμένο γυαλί που ήταν δίπλα από τα σκουπίδια.

Λοιπόν, θέλω να σπάσω το γυαλί. Τώρα, σε σαράντα δύο κομμάτια!

(Δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτό)

Δεν έγινε τίποτα. Επανέλαβα αυτά τα λόγια αρκετές φορές από μέσα μου ώσπου, όταν ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω, ακούστηκε ένας κράτος και το γυαλί σπάει σε μικρά κομματάκια!

Πήρα τον δρόμο για το σπίτι μου. Σήμερα πολλές βόλτες έκανα.

Όταν έφτασα στο σπίτι, έκανα μακαρόνια για να φάω και πήγα να κοιμηθώ. Είδα ένα όνειρο, πολύ παράξενο.

Ήμουνα, λέει, στο σπίτι μου, με τους γονείς μου και βλέπαμε τηλεόραση. Ξαφνικά ακούσαμε ένα παράθυρο να σπάει και να βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να μπαίνουν στο σπίτι και να κάνουν τους γονείς μου να χάσουν τις αισθήσεις τους απλά και μόνο κοιτώντας τους. Εγώ ανιμπορη να κάνω κάτι, παραμένω παγωμένη στη θέση μου. Κοίταξα αυτούς τους ανθρώπους με μίσος, και αφού συνήλθα από το πρώτο σοκ, τους πλησίασα. Ένας από αυτούς (μάλλον ο αρχηγός τους) με κοιτάει άγρια και δημιουργεί μια λάμψη, έντονη με τα μάτια του και να την στρέφει προς τα εμένα. Προτού προλάβω να αντιδρασω, μου τη στέλνει προς τα εμένα. Εγώ, έκλεισα να ματιά μου περιμένοντας το τέλος μου. Αλλά δεν ήρθε. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ένα διαφανές πράγμα να με προστατεύει από αυτό που μου έστειλε πιο πριν αυτός ο τύπος. Τον είδα να εκνευριζετε και να λέει:"Αμέλια, πάλι ανακατευεσαι στις δουλειές μου;"
Και τότε την είδα. Μια κοπέλα, με μεγάλα μαύρα μάτια σαν κάρβουνα, να μου χαμογελάει πίσω από αυτήν την "ασπίδα". Η Αμέλια του απαντάει:"Δεν πρέπει να χαθεί αυτό το κορίτσι. Είναι σημαντική."
Μου χαμογελάει και πηγαίνει να αφήσει κάτι πάνω στο τραπέζι. Έπειτα, πηγαίνει στον καθρέφτη του σαλονιού και κάνει κάτι με τα μάτια της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φωτιστει ολόκληρο το δωμάτιο. Μου χαμογελάει και μου λέει:
Αμ(έλια):Έλα. Έλα μαζί μου Χρίστι. Είσαι σημαντική.

Σημαντική...

Σημαντική...

Σημαντική...

Ξύπνησα απότομα έχοντας τον αντίλαλο αυτής της λέξης στα αυτιά μου. Θυμήθηκα όλα όσα είδα στο όνειρο μου και με κατέκλυσε ένα αίσθημα ενθουσιασμού αλλά και φόβου μαζί. Πήγα προς το σαλόνι. Όλα ήταν όπως και πριν. Αλλά... τι είναι αυτό πάνω στο τραπέζι;
Ήταν ένα χαρτί, παλιό φαινόταν, δεμένο με μια κόκκινη κορδέλα.

Αυτό που άφησε η Αμέλια στο τραπέζι!

Αυτό είναι εξωπραγματικο. Κυριολεκτικά.

Το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να το διαβάζω.

"Όχι εσύ, αλλά εσύ. Πριν από εσένα μια λάμψη. Τα μάτια σου. Βάλτα αυτά να συναντηθούν. Το αποτέλεσμα; Η πύλη για αυτό που ποθείς!

            -Å. "

Αυτό δεν γίνεται. Ας το χωρίσουμε σε λίγα μέρη για να βγάλουμε πιο εύκολα νόημα. "Όχι εσύ, αλλά εσύ.". Μάλλον θα εννοεί κάτι, που είναι ίδιο με εμένα, αλλά δεν είμαι εγώ. Λοιπόν... κάποιος που να είναι ίδιος με εμένα δεν υπάρχει. Μόνο το είδωλό μου. Μισό λεπτό. Το είδωλό μου; Δηλαδή αυτό που βλέπω στον καθρέφτη; Η Αμέλια κάτι έκανε στον καθρέφτη και μου είπε να την ακολουθήσω. Οπότε κάτι πρέπει να κάνω με τα μάτια μου στον καθρέφτη. Στο όνειρο μου, εμφανίστηκε μια λάμψη που φώτισε όλο το σαλόνι. Όποτε πρέπει να κάνω αυτό που έκανε και η Αμέλια στο όνειρο μου. Αλλά πως; Το θέλω πραγματικά. Θέλω να μάθω από που προέρχονται όλες αυτές οι δυνάμεις. Θέλω να μάθω πως να τις χειρίζομαι. Δεν ξέρω αν θα μου είναι ευκολο η όχι, δεν με ενδιαφέρει. Αλλά πρέπει να μάθω. Πρέπει.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ναι, ξέρω έχω και πολλές εβδομάδες δεν έχω ανεβάσει ούτε ένα μικρό κεφαλαιακι αλλά... για να πω την αλήθεια δεν είχα όρεξη. Δεν είχα έμπνευση, οπότε και να ανέβαζα θα έβγαινε μια βλακεια.
Αν σας άρεσε, πατήστε το αστεράκι☆ για να με υποστηρίξετε!
Ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε!
Ευχαριστώ που δεν θα με κράξετε!
Τα λέμε πολύ σύντομα!
Η Αθούκι σας στέλνει κορκουμπινομπισκοτοφιλιοαγκαλιες!♥♥
Bye bye!!