Your Eyes, Priceless!-Τα μάτια σου, ανεκτίμητα!

Κεφάλαιο 5

Διαβάσαμε όλο το σημειοματάριο. Όλα ενδιαφέρον. Αλλά... ένιωθα πως κάτι κρύβει... πως όλα γράφτηκαν για κάποιον λόγο.
Μάλλον πρέπει να ηρεμήσω. Με έχει πιάσει υπερένταση.
Κω:ας κάνουμε μια μικρή δοκιμή.
Χρι:τι δοκιμή;
Κω:κοίτα με στα μάτια.
Τον κοίταξα. Προσπαθούσα να εκφράσω αυτό που ένιωθα αυτή τη στιγμή:ενθουσιασμός, λαχτάρα, χαρά, περιέργεια. Μα μόνο ένα ήθελα να κρύψω:αυτό που ένιωθα γι'αυτον. Δεν ήθελα να το μάθει,όχι, τουλάχιστον όχι ακόμα.
Χρι:ένιωσες τίποτα ή τζάμπα σε κοιτάω;
Κω:τίποτα.

Κωστής pov:
《Τίποτα.》ξεφούρνισα.
Τίποτα.

Τίποτα;
Σε ποιόν τα πουλάς αυτά;
Σου σηκώθηκε η τρίχα.

Μάλλον είμαι πολύ κότα.

Αμ δεν είσαι...

Δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Με έχει τρελάνει στην κυριολεξία. Δεν ξέρω τη λέω. Τι έχω πάθει που να πάρει!;

Κάθε φορά που με κοιτάει στα μάτια νιώθω πως... Μόνο εγώ και αυτή υπάρχουμε στον κόσμο. Κανείς άλλος. Μόνο εμείς. Θέλω να την κοιτάω για ώρες. Ποτέ δεν κατάλαβα την ξεχωριστή ομορφιά της. Μέχρι σήμερα. Μυστηριώδεις μα γοητευτική...
Την ήθελα. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Την ξέρω μόνο μερικές ώρες, ούτε καν μια μέρα. Απλά... είναι νωρίς ακόμα. Δεν ξέρω αν πρέπει να αποβάλλω τα συναισθήματά μου γι' αυτήν ή όχι.

Χρι:είσαι καλά;
Κω:μια χαρά.
Χρι:σε ευχαριστώ. Για όλα. Πραγματικά.
Κω:μην ευχαριστείς. Το κάνω γιατί είναι γραφτό.
Χρι:είναι γραφτό;
Κω:ας πούμε.
Χρι:Μάλιστα.
Έμπλεξε τα δάχτυλα της και τα έβαλε μπροστά από το πρόσωπό της. Είναι γλυκιά.
Το βλέμμα της είναι καρφωμένο στο σημειοματάριο. Το έτρωγε με τα μάτια της. Αυτά τα μάτια της με έχουν κάψει.
Ξαφνικά μύρισα κάτι να καίγεται. Κοίταξα την Χρίστι. Ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της. Κοιτούσε το σημειοματάριο που καιγόταν... μισό λεπτό... ΚΑΙΓΟΤΑΝ;!
Κω:Χρίστι;
Άκουσε το όνομα της και ξύπνησε από της σκέψεις της. Μόλις συνειδητοποίησε τη γινόταν άρπαξε το μπουκάλι με το νερό της για να σβήσει την φλόγα. Την έσβησε, πήρε το σημειοματάριο στα χέρια της και άρχισε να μου λέει.
Χρι:Κωστή... Είμαι επικίνδυνη... Μην είσαι άλλο μαζί μου... δεν θέλω να πάθεις κακό... φύγε...
Την έπιασα από τον καρπό.
Κω:δεν πρόκειται. Μην περιμένεις κάτι τέτοιο από εμένα.
Χρι:για καλό δικό σου είναι...
Κω:κοίτα. Άμα δεν γούσταρα εξ αρχής να το κάνω, δεν θα το έκανα. Τώρα που το άρχισα θα είμαι μαζί σου μέχρι το τέλος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Να και το πέμπτο κεφάλαιο!
Ευχαριστώ για τις 81 προβολές!
Μπορεί να σας φαίνονται λίγα αλλά για μένα είναι πάρα πολλά!
Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι γιατί με βοηθάει πολύ!
Ευχαριστώ που διαβάσατε!
Η Αθούκι σας στέλνει αγκαλιές αυτή τη φορά!♥