Your Eyes, Priceless!-Τα μάτια σου, ανεκτίμητα!

Κεφάλαιο 4

Αρχίσαμε να διαβάζουμε το σημειοματάριο. Τι στο καλό; Έγραφε για τα είδη ανθρώπων που είναι μαγεμένοι, για αυτούς που μπορούν να κάνουν μαγιά. Με αλφαβητική σειρά! Όμως, όταν φτάσαμε στην περίπτωση μου, είδαμε μια κενή σελίδα.
Κω:φφ είπα και εγώ, θα το βρίσκαμε;
Δεν μίλησα (ξανά). Απλά κοίταξα την κενή σελίδα. Απογοητεύτικα. Άρχισα να κλαίω, αθόρυβα. Τα δάκρυα μου κυλάνε στο πρόσωπο μου ασταμάτητα.  Μα γιατί να είμαι τόσο ευαίσθητη;
Τότε...μου ήρθε μια ιδέα. Πήρα ένα από τα δάκρυα μου με το δάκτυλο μου και το άπλωσα πάνω στην σελίδα. Και μαντέψτε! Εμφανίστηκαν γράμματα!
Χρι:Κωστή! Κωστή!
Κοίταξε ξάφνιασμένος την σελίδα!
Κω:Χριστιάνα!;
Με έπιασε από την μέση και με σήκωσε πάνω πανηγυρικά.
Κω:Μη μου πεις. Πάλι έκλαιγες.
Χρι:δεν ήταν δύσκολο να το καταλάβεις.
Τον κοίταξα στα μάτια. Με κοίταξε και αυτός.

...Μου αρέσεις πολύ...

Μπορούσα να το παραδεχτώ. Μου άρεσε.
Τον κοίταξα πιο βαθιά στα μάτια, ένιωθα πως κάτι ήθελε να μου πει...

Αχ, αυτά τα μάτια με έχουν κάψει...

Όχι. Διάβασα τα μάτια του.
Πως γίνεται αυτό;!;
Απλά κάποιες λέξεις εμφανίστηκαν από το πουθενά στα βαθυγάλανα ματιά του.

Τον κοίταξα πιο έντονα.
Χαμογέλασε.
Δεν ξέρω τη έχω πάθει.
Χαμογελάω.
Ακουμπάω το μέτωπο μου στο δικό του.

Κωστή σε θέλω.

Σκέφτηκα με κλειστά μάτια.
Κω:να σε αφήσω κάτω;
Η φωνή του με επανέφερε στην πραγματικότητα.
Χρι:εε ναι.
Με αφήνει κάτω και πηγαίνουμε πίσω στο τραπέζι όπου ήταν πάνω το σημειοματάριο.
Αρχίζουμε και το διαβάζουμε.
《Ότι νιώθεις, με τα μάτια θα το μεταδίδεις και στους άλλους με έναν διαφορετικό τρόπο.》
Κω:Χρίστι; Τι ένιωθες όταν με κοίταξες;
Χρι:φόβο. Σε φοβόμουν. Και... τι ήταν αυτό το Χρίστι;
Κω:αα δηλαδή με την δύναμη σου κάπως αμύνθηκες. Και... μου βγήκε αυθόρμητα.
Χρι:κάτι τέτοιο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένα τελευταίο, μικρό κεφάλαιο για σήμερα!
Ελπίζω να σας άρεσε!
πατήστε το αστεράκι αν θέλετε να με υποστηρίξετε!
Τα λέμε πολύ σύντομα!
Bye bye!
Η Αθούκι σας στέλνει πολλά φιλιααααααααααα!