“Soğuk ve yağmurlu bir kış gününde dünyaya gelmişti küçük Rosalie.Ama o günün iyi yerleri de vardı,Yıldızlar hiç olmadığı kadar parıldıyordu,bu onun kısa ama sevgi dolu bir hayat yaşayacağının habercisiydi belkide.Yüreği çok büyüktü,bir keresinde uzun yoldayken yemek yemek üzere bir yerde durmuştuk.Lokantanın kapısının hemen önünde sakat bir köpek yavrusu vardı,ona tüm yemeğini ikram etmişti.Eh dolayısıyla ben de yemeğimi küçük kızıma vermiştim,aç kalan ben olsam da bu çok güzel bir olaydı.”
Kızarmış göz yaşlarından küçük ama derin damlalar süzülüyordu,olayı hatırladıkça daha bir duygulanıyor ama güzel anıları hatırladığı ve zihninde tekrar tekrar yaşadığı için kısmen gülümsüyordu.Neredeyse 36 saattir açık olan gözleri uykuyu değil,kızını arıyordu.
“Thomas,artık uyumalısın yoksa daha kötü olacaksın.”
Thomas motoru sağ çekti,ileriye Jeremy oturmuştu.Thomas Jeremynin sırtına yaslandığı anda uyukunun derin ve sessiz uçuruna atladı.Neill’da bir saat kadar önce uyumaya başlamıştı,bu herife abisi ne kadar güvensede,kendisi bir o kadar güvenemiyordu.Herhangi bir fırsatta motoru alıp onları bu kıyametin ortasını bırakacağını düşünüyordu,bu konuda haklı olmamayı çok istiyordu ama bu kadar emin olduktan sonra yanılamayacağını biliyordu.
Derin bir nefes aldı,bu kıyamette nereye kadar gelmişlerdi böyle?Bu zırvalıklar başlamadan bir gün öncesinde “Yarın filmelerdeki gibi bir zombi salgını olacak ve bu yaratıklar ızgarada pişirilmiş biftek sevmeyecekler,suşi sevecekler ama sevdikleri suşiler arasında biz de olacağız.Hadi bu boktan şeyden kaçmaya çalışalım ve önemsiz hayarlarımızı bir gün fazla yaşayalım değil mi?” deseydi onu hemen olarak deli hastanesine kapatırlardı.Sahi onlar neden hala yaşamaya çalışıyorlardı?Kafaya tek kurşun ve her şey bitsin,uğraşmak ne için?Diye düşünmediği zamanlar da olmuyordu ama.
Derin bir nefes aldı ve elini motorun tutamaçlarına koydu,nereye gidecekleri belirsizdi,ama onlara ne olacağı o kadar düşündürecek bir soru değildi.Ya zombi maması olacaklardı ya da kıyamette bir insan ömrü yaşamaya çalışacaklardı,belki de gerçekten salaklardı.
