Life Of Cloë

#2 After a tough time & School

*Volgende ochtend*

*Noah p.o.v*

Ik lig nu 3 weken in coma. Ik probeer mijn arm omhoog te doen, maar dat lukt niet. Alsof er een bakstenen op liggen. Het is verlamd, denk ik. Ik kan niks bewegen alles voelt zwaar. Ik wil m'n ogen open doen maar het lukt niet. Ik hoor stemmen, stemmen die mij vaag bekend komen. Ik herinner mij niks meer. Ik voel dat een hand mijn hand vast houd, een lieve zachte hand.

Eindelijk krijg ik mijn ogen open maar al snel vallen ze weer dicht. Ik herken iedereen weer, mijn vriendin Lara, mijn beste maat Daan en zijn vriendin Cloë. Ik doe mijn ogen open en kijk naar ze. Ze zijn niks verandert in die weken, ik voel die zachte smooth lippen op de mijne van Lara. Een bom van vlinders barsten in mijn buik. Woow wat heb ik dit gemist. Ik krijg een klein glimlachje op mijn lippen en kijk haar in dr mooie ogen aan.

Even later komen ook de neven en nicht van Lara. Ze geven mij een lieve knuffel en vragen hoe het gaat; "het gaat beter" krijg ik er met moeite uit.

Over 1 week mag ik al uit het ziekenhuis. Best lekker. Maar ik moet natuurlijk wel rustig aan doen want ik heb er wel een hersenschudding aan over gehouden.

Ohja! En ik ben verlamd dus ik kan niet lopen. Dus moet ik in een rolstoel helaas.

*1 week later*

Ik mag eindelijk uit het ziekenhuis. Door de zusters word ik in mn rolstoel gezet en Lara komt mij halen, het is 11:00 en zit wat op mijn telefoon te klieren. Ik app maar even in de groep.

*Vrienden en familie*
11:02 U: Hey ik mag eindelijk uit het ziekenhuis! Maar ik moest wel in een rolstoel helaas.
11:03 Jacelynn: Super goed No!
11:03 Sébastien: Inderdaad
11:04 Jesse: Lekker hoor!

11:30 is Lara er aangekomen, we gaan naar de lift en dan naar beneden en checken mij uit bij de balie.
Eenmaal thuis aangekomen was het doodstil, we liepen, naja ik zat in de rolstoel maar Lara duwde mij. We gingen naar de woonkamer en toen hoorde we ineens "VERASSING!!" Ik zag al onze familie en vrienden en ballonnen en slingers. "Echt super lief van jullie" zei ik uiteindelijk.

We aten taart en later op de avond bleven Lara, Cloë, Jacelynn, Sébastien, Jesse slapen. Mijn ouders hadden al alles klaar gelegd in mijn kamer.

*volgende ochtend*

Vandaag is het weer maandag, ik moet weer naar school, helaas. Ik schuif van m'n bed naar m'n rolstoel. En word geholpen bij de douche door Jesse.
(Niet doordenken aub het is jongens onder elkaar)
Na de douche ben ik aangekleed en word ik naar beneden getild door Sébastien want derest was al beneden. Eenmaal daar zette Sébastien me weer in de rolstoel.
Na gegeten te hebben en alles klaar te hebben brengt Jacelynn mij naar school, Cloë en Lara ook. Want ja is wel zo makkelijk. Ik probeer mezelf in de auto te zetten terwijl Jacelynn mijn rolstoel in de achterbak legt. Cloë en Lara zitten ondertussen ook al.

*aangekomen bij school*

Ik zet mezelf in de rolstoel die Jacelynn al had klaar gezet.
Cloë is al naar dr vriendinnen gelopen om alles te vertellen. Lara duwt mij de school in en ik krijg meteen alle aandacht. Het is meteen stil in de kantine, alle ogen zijn op mij gericht. Het voelde alsof alles ineens stil stond. Alsof een miliseconde de tijd stil staat. Iedereen vroeg hoe het gaat. Maar ik negeer het en Lara rijd mij naar me vrienden. Zelf gaat ze naar Cloë en die meiden toe, gaf mij nog 1 laatste kus en liep weg. Mij achter latend bij Luuk, Levi, Mees, Bram, Senn, Tycho.

*Cloë p.o.v*
Ik kijk gelijk op mijn telefoon of ik nog nieuws heb, en ja inderdaad van... Lara??

Lara💕: het gaat niet goed met Noah alsjeblieft bel Daan en kom nu langs.