A New Begin, A New Start. •deel 2• ✔

HDS 13

(A/n blijf het boek lezen tor het einde BELANGRIJKE mededeling en vraag!!!!)

POV. Zara.

Ik word wakker van mijn irritante wekker. "Laat mensen slapen!" schreeuw ik sarcastisch. Ik hoor iemand lachen, ik draai me langzaam om. "Kom je nou nog uit je bed of wil je bekvechten met je wekker." lacht Nikki. Ik kijk haar 'hij-nou-maar-je-bek" blik aan. "Rustig ik ga al." zegt Nikki en zwaait met haar handen.

Met een diepe zucht stap ik uit bed. Ik sta voor mijn kast. 'Wat zou ik aan doen?' denk ik in me zelf. Ik zie iets leuks en trek dat aan. Nog steeds zit ik me af te vragen waarom we opeens terug mochten 'veranderen', maar dat is toch wel heel raar. Je geeft iemand een missie om een nerd te spelen en dan na een tijdje hoef je dat opeens niet te doen. Voor het zelfde geld worden we dadelijk wéér ontmaskerd, ja daar heb ik dus géén zin in. Ik zucht en loop naar de badkamer. Ik stap even snel in de douche en laat de warme stralen op mijn huid glijden. (A/n je ik weet, heel erg cliché😂)

Ik stap uit de douche en trek mijn kleren aan. Doe nog wat makeup op en ga naar beneden om te ontbijten.

Ik kijk in de koelkast en in de vriezer boven op de koelkast. BEN & JERRY IJS!!!!! welke smaak? COOKIE DOGH!!! (A/n heb geen idee hoe je het schrijft, maar het is fk lekker! Proberen!!!)

Ik kijk of niemand in de keuken is, want ja dadelijk is er niks meer van over. Ik weet het ijs in de ochtend is niet zo goeie combinatie, maar ja het is gwn zoo goddelijk ik kan hem echt niet laten staan. Ik pak het ijs uit de vriezer en een grote lepel. Ik ga op de stoel zitten en eet het ijs op.

Na een tijdje is mijn ijs bijna op. Jammer. Waar zijn de andere eigenlijk, want we wonen met z'n zessen in een huis en dan zit ik hier alleen in de keuken. Raar.

Ik voel dat er iemand naar me kijkt. Ik kijk op. Ik zie Nikki me met grote ogen kijken. Ik grijns. "Hey bewaar is wat voor mij!!" schreeuwt ze boos. Ik stop snel het laatste stukje in mijn mond. "Pech." zeg ik met volle mond. Ik hoor iets mompelen. "Waarom waren jullie allemaal weg? Ik zat hier helemaal alleen." zeg ik niet begrijpend. "Kijk is op de klok." en wijst naar de klok. We zijn een halfuur te laat! "Waarom hebben jullie niks gezegd?!" roep ik dramatisch en begin snel mijn tas te pakken, mijn schoenen aan te doen en laat ik nou net hebben dat ik de moeilijkste schoenen heb om aan te doen. "We hebben op jou een halfuur staan wachten en toen heb ik besloten om even te kijken waar je bleef." zegt ze. "Jajaja" mompel ik. Eindelijk heb ik mijn schoenen aan gekregen. Ik trek mijn jas aan en loop snel naar de auto.

Ik kijk de tijd op mijn telefoon. Sh*t een heel lesuur te laat.

a/n. Heyy ik dacht misschien dat ik de ochtend (en het verhaal) iets langer kon schrijven omdat het misschien leuker is. Laat het me weten in de commentaar en wie weet doe ik dit vaker. Trouwens voortaan ga ik ook langere hoofdstukken maken. Meestal heb ik woorden van 500 tot 700, maar besluit om dit keer van 700 tot 1000 te gaan😊.