Unknown Number

24

Odczytałem ostatnią wiadomość i pacnąłem się lekko w czoło.

Przecież mogłem zrobić to od razu, dlaczego jestem taki głupi.

Westchnąłem i drżącymi dłońmi stuknąłem na „zadzwoń". No Tae zaraz się przekonasz kto to taki. Pisał, że chodzi do klasy jimina hyunga i że jest jego przyjacielem... Ach, boże zaraz serce mi wyleci.

Pierwszy sygnał

Drugi sygnał

Trzeci odebrał.

-H-halo?- Zająknąłem się, odzywając jako pierwszy i usłyszałem otwieranie drzwi.

Nie chciałem się odwrócić.

Strach zawładnął całym moim ciałem.

Poczułem te same dłonie co tamtej nocy na swoich biodrach, ale teraz były jakieś delikatniejsze.

Milsze.

Przełknąłem ślinę i powoli się Odwróciłem. Od razu widząc tę osobę, otworzyłem szeroko oczy

-J-je- zatkał mi usta, rozłączając się i wyrwał mi telefon.

-Nie spodziewałeś się mnie, prawda hyung?

Spojrzałem w kierunku drzwi i ujrzałem Jimina, który podpierał się o framugę drzwi.
Chciałem się cofnąć.

-Że też osoba, którą tak bardzo chroniłeś mi pomagała.

Uciec.

Jak najdalej.

Byle żeby to się nie okazało prawdą..

Współpracowali razem?

To stąd wszystko wiedział?

Spojrzałem w górę jeszcze raz na twarz Jeongguka i znów przełknąłem nerwowo ślinę.

Młodszy jedynie podniósł kącik ust do góry, a starszy zamknął drzwi.

- Będziemy się razem bawić do sameego rana, hyung

/ no niespodzianka na pewno była

I został taki niedosyt pewnie

Dziękuje za wszystkie gwiazdki i komentarze, nawet jeśli ich było mało. NO I PRZEPRASZAM ZA MOJEGO LENIA!

Może niedługo coś znowu zaczne.

Nie wiem.

Ale na pewno nie będzie tak długiego czekania, jak na to XDDD

No to do zobaczenia następnym razem!