Your Life Changes(Fifth Harmony/You)

Το Τέλος.

5 Χρόνια Μετά

Your Pov
"ΚΑΜΙΛΑΑΑ" φωνάζω σχεδον τσιριζοντας στην Καμίλα.
"Έρχομαι έρχομαι!" λέει η Καμίλα και τρεχει στο δωμάτιο μου.

Σήμερα ήταν 27 Ιουνίου ναι..Η μέρα γενεθλίων του πιο υπέροχου κοριτσιού στον κοσμο.Και εγώ αποφάσισα να κάνω για δώρο στην Λόρεν..Έχμ..Μία πρόταση γάμου..Ναι..Ξέρω.. Υπερβολικό αλλά με αυτό το κορίτσι ειμαι ευτυχισμένη εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια και με κάνει χαρούμενη κάθε μέρα που περνάει οπότε αποφάσισα ότι ήρθε η στιγμή να κάνω το μεγάλο αυτό βημα και να την ζητήσω να γίνει η γυναίκα μου.
Οπότε αποφάσισα εγώ και η Καμίλα να οργανώσουμε το πράγμα και αυτή με τα κορίτσια θα συνεργαστούμε και θα με βοηθήσουν..Όσο μπορείς να συνεργαστείς με αυτά τα κορίτσια χωρίς να γίνει χαμός.

"Έφερες το δάχτυλιδι;"
"Νααιι εδώ το έχω" λεει χαρούμενη και μου δείχνει το δαχτυλίδι το οποίο ήταν μία απλή ασημί βέρα, καθώς κάτι τέτοια φορούσε η Λόρεν,που έγραφε μέσα την ημερομηνία που τα φτιάξαμε για πρώτη φορά.
Την βλέπω καθώς μου την δείχνει η Καμίλα.καο χαμογελάω.
"Είναι υπέροχη..Γαμωτο.. ευχαριστω Καμίλα " λέω και την περνώ στην αγκαλιά μου.

"ΠΑΙΔΙΑΑ ΑΥΤΗ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΟ ΠΑΝΟ ΔΕΝ ΣΤΡΩΝΕΙ ΙΣΙΑ ΘΕΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ!" ακούγεται από κάτω η Ντάϊνα η οποία προσπαθούσε να κρεμάσει ένα πανό που έγραφε πάνω "Λόρεν σαγαπαω"
"Πάω να την βοηθήσω εσύ δες τι θα φορέσεις και μετά έλα κάτω και γρήγορα ε γιατί η Λόρεν δεν θα αργήσει πολύ..Την είπα ότι θα είμαστε έξω για να την έρθει ξαφνικό οπότε δεν ξέρω ακριβώς πότε θα είναι εδω οπότε ..Ξέρεις."
"Ξερωω Καμίλα α και ε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!" λέω και την λέω περνώ στην αγκαλιά μου και εκείνη μου κάνει ένα από τα ξακουστά κοάλα hugs.
"Τιποτα" χαμογελάει και κατεβενει κάτω να βοηθήσει την Νταϊνα.

Μόλις κατέβηκε κάτω η Καμίλα έβγαλα κάποια συνολακια για να δω ποιο είναι  πιο ωραίο.
Το πρώτο ήταν αυτό:

Tο δεύτερο αυτό:

Και το τρίτο αυτό:

Μετά από αρκετή συζήτηση με τον εαυτό μου για το πιο θα μου πηγαίνει αποφάσισα να φορέσω το (οποίο σας αρέσει εσάς).
Αφού το φόρεσα πήγα στην τουαλέτα να κάνω ένα ανάλογο βάψιμο αφήνοντας τα μαλλιά μου ανέμελα κάτω περνόντας μία φορά το χερι μου μέσα από τα μαλλιά μου.
Μόλις τελειώσα έστειλα μνμα στην Λόρεν για να ρωτήσω που είναι:

Ήταν λίγο απότομη δεν ξέρω γτ αλλά δεν έδωσα σημασία εκλεισα το κινητό και κατέβηκα γρήγορα κάτω να δω αν οι άλλες ήταν έτοιμες.
"Κορίτσια είναι στον δρόμο τελειώσα.." πριν προλάβω να ολοκληρωσω είδα όλο το δωμάτιο στολισμένο παντού υπήρχαν μπαλόνια κόκκινα και χρυσά που έγραφαν πάνω 5 ..Δλδ τα πέντε χρόνια μας μαζι με την Λόρεν.Ειχαν κρεμάσει και το πανό και όλα ήταν υπέροχα έβαλα μία απαλή μουσική και είπα να κορίτσια να περιμένουν πάνω.
15 λεπτά μετα

Ακούγονται γελάκια και το η πόρτα ανοίγει.Μολις άνοιξε η πόρτα εμεινα με ανοιχτό το στόμα καθώς αντικρισσ την Λόρεν με την Λούσι να φιλιούνται καθώς μπαίναμε μέσα στο σπίτι.Εκεινη την στιγμή κάτι στην καρδιά μου έσπασε και δεν μπορούσα να σηκώσω τα πόδια μου και η ανάσα μου έγινα πιο βαριά μη μπορώντας να αρθρώσω λέξη.
"Λ..Λόρεν;" λέω καθώς τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρυα χαλόντας το μεϊκαπ μου.
Σταματάει αμέσως και με αντικρίζει με ανοιχτό το στόμα.
"(Το όνομα σου) δ..δε..δεν.."
"Τι Λόρεν..Τι; Δεν είναι αυτό που νομίζω; Ε;"
"Ρε..Μωρό μου ε..Εγώ..Δ..Δεν...." λέει καθώς πλησιάζει πιο κοντά μου και μπορώ άνετα να μυρίσω το αλκοόλ πάνω της.
"Φύγε..Φύγε Λόρεν.."
"(Το όνομα σου)" λέει στεναχώρημενη.
"ΕΞΩ!" φωνάζω και αρχίζω να κλαίω.
Δεν μαρεσει να κλαίω μπροστά σε κανέναν αλλά εκείνη την στιγμή δεν μπόρεσα να κρατηθώ ...Ίσως Επειδή την αγαπάω τόσο πολύ...Και αυτή...Αχ...
"Λούσι φύγε..." λέει η Λόρεν στην Λούσι και η Λούσι εξαφανίζεται γρήγορα.
"Κοίτα...Δεν..Είχα σκοπό να το κάνω αυτό οκευ;..απλά ήπια..Και..Ναι..Το ποτό με κάνε ηλίθια γαμωτο ΣΑΓΑΠΑΩ δεν θέλω να ε χάσω επειδη κάνω μαλακίες.." λέει και με πιάνει τα μάγουλά και με χαϊδεύει.
"Λο.."
"Συγνώμη!" Με διακόπτει κοιτοντας με με τα καταπράσινα ματια της μέσα στα δικά μου ...Και η αλήθεια είναι ότι είδα στα μάτια της ότι το μετάνιωσε ότι δεν το ήθελε ..Την πιστεύω γμτο...Την αγαπάω..
"Κααλαααα..Σε συγχωρώ....Δεν μπορώ να μην το κανω.. Σαγαπαω.. σαγαπαω πολυ.." μόλις τα λεω αυτά η Λόρεν μου αρπαζει τα μάγουλά μου και με φιλάει.
Χαμογελαω.
"Σου είπα ότι είσαι πανεμορφη;" Λέει και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και μετά έρχεται κοντά μου και μου δίνει άλλο ένα φιλί το οποίο κράτησε πάνω από 5 λεπτά μέχρι που αναγκαστηκαμε να σταματήσουμε για να πάρουμε ανάσες.
"Εντάξει δοου τι είναι αυτά;" Λέει και κοιταζει γύρω γύρω.
"Χρόνια πολλά μωρό μου" λέω και την φιλάω και με σφίγγει στην αγκαλιά της.
"Και προς τι οοολα αυτά και πάλι"
"Λοιπόν Λόρεν σε αυτόν τον κόσμο ήσουν το μόνο άτομο που ήταν εκεί πάντα για εμένα με έκανες και με κάνεις ακόμα να χαμογελάω κάθε φορά που δεν είμαι και ειμαι χαρούμενη για αυτό ευχαριστώ που υπάρχεις και κανείς την ζωή μου υπεροχη.Σαγαπαω Λορεν και Χρόνια πολλά.Λοιπον έχω να προσθέσω και κάτι ακόμα" λέω και σκυβω κατω στα γόνατα και βγαζω το δαχτυλίδι.
"Lauren Michelle Jauregui Morgado."
"ΟΜΓ ΟΜΓ μωρό μου ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ"
"ΚΑΤΣΕ..Δεν τελείωσα ακόμα. Λοιπόν θα με παντρευτείς;"
"ΝΑΙ!" λέει και αγκιστρωνετε πάνω μου και με αγκαλιάζει σφικτα.
"ΕΙΠΕ ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ" Φωνάζω και όλες κατέβενουν γρήγορα και έρχονται να μας κάνουν ομαδική αγκαλιά.
"ΟΜΑΔΙΚΉ ΑΓΚΑΛΙΑΑΑΑΑΑ" φωνάζει η Καμίλα και γελαμε όλες μας.

                  THE END

______________________________
Καιι αυτό ήταν το τέλος του πρώτου μου βιβλίου ξέρω δεν ήταν τόσο καλό αλλά έκανα ότι μπορούσα. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όλους όσους ήταν και είναι εδώ από την αρχή του βιβλίου.Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απλά ❤