Το Κοριτσακι Του

1°Μια μέρα πριν ....

.Θάλεια POV.

   «Θάλεια, τελικά τι θα κάνεις με την σχολή θα πας ;» μου είπε Η Νεκταρία καθώς έπινε το τσάι της στην καφετέρια που είχαμε πάει για βόλτα .Την κοίταξα με μάτια κενά ...ήξερα τι θα έκανα αλλά μέσα μου ήταν δύσκολο να το πω...Ναι αρκετά δύσκολο ...Κοίταξα στην συνέχεια την θέα που είχαμε από το τραπέζι μας .Στα πόδια μας σχεδόν ήταν το Πασαλιμάνι .Ο Πειραίας από μικρή ήταν το αγαπημένο μου σημείο για βόλτα .Έλεγα ότι κάποια μέρα μετά τα 18 μου θα βρω ένα σπίτι να μείνω .Αλλά είναι δύσκολο , δεν έχω δουλειά κι σκέφτομαι ότι σύντομα μαζί με την σχολή πρέπει να βρω κι μια δουλειά .

«Κάτι θα κάνω κι εγώ δεν θα μείνω έτσι» είπα κι εκείνη , με ειρωνικό ύφος με κοίταξε «αυτό εννοείται» μου απάντησε κι εγώ την σκούντηξα χαμογελώντας . «Ο Παναγιώτης τι κάνει ;» μου είπε κι με κοίταξε ....Ήξερε ότι αυτός τριγυρνάει στο μυαλό μου από την ώρα που κατεβήκαμε στον Πειραιά . Την κοίταξα ντροπαλά κι της είπα «Γιατί με ρωτάς για εκείνον τώρα;» κι γέλασε 

«Μωράκι μου είναι το μοναδικό πράγμα που θα κάναμε συζήτηση ....αν σε αφήσω να μην μιλάς θα χαθείς μέσα στο δικό σου κόσμο» γέλασα διότι είχε δίκιο «δεν θα μιλάμε γι αυτόν συνέχεια , σε έχω ζαλίσει από το λύκειο» εκείνη με κοίταξε σοβαρά κι είπε «Ότι πεις ...σκεφτόμουν αν ήθελες να πάμε να του πούμε ένα 'γεια' αφού έχουμε κατέβει Πειραιά ...τώρα αν δεν θες ...» είπε κι με χαμόγελο κοίταξε την θάλασσα . Εγώ πετάχτηκα κι είπα «πας καλά ; γιατί να μην θέλω πεθαίνω να τον δω ....ευχαριστώ πολύ κολλητούλα μου».Εκείνη ήπιε λίγο από το τσάι της κι εγώ έκανα το ίδιο όμως με τον καφέ μου .

«Εσύ τι θα κάνεις με τους γονείς σου ;» είπα κι με κοίταξε κι έπειτα κοίταξε το τσάι της .Κούνησε απογοητευτικά το κεφάλι της κι μου είπε «τι να κάνω ....το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή , τίποτα άλλο» Οι γονείς στης , είχαν πολλά προβλήματα επικοινωνίας στο σπίτι ...μάλωναν συνέχεια κι υπήρχαν πολλές φορές εντάσεις μέσα στο σπίτι .Την καταλάβαινα σε ένα σημείο .....Το ίδιο θα πάθαινα κι εγώ αν ο πατέρας μου δεν ήταν τόσο ανεύθυνος .Όμως οι δικοί μου είχαν χωρίσει από τα 3 μου χρόνια , τον πατέρα μου τον έζησα μέχρι τα 15 μου , μετά η ανωριμότητα του με κατέστρεψε ....δεν ήθελα να τον ξανά δω κι έτσι έγινε .Δεν μου λείπει ....δεν μου είχε προσφέρει ποτέ τίποτα για να μου λείπει τώρα .Η μητέρα μου είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ζωή μου , είναι μια γυναίκα που την θαυμάζω .Κατάφερε από απλή γυναίκα στα τυριά στο σούπερ μάρκετ να γίνει η γραμματέας του διευθυντή .Είναι πολύ εντάξει στην δουλειά της κι ποτέ δεν έβαζε τα ερωτικά της μέσα σε αυτήν .Το θέμα μου με τον Παναγιώτη το ξέρει .Εξάλλου φίλος της είναι , πλέον εκείνη έχει πάει για επαγγελματικό ταξίδι με μια από την δουλειά κοπέλα , που την ξέρω χρόνια φίλη της, στην Γερμανία , θα καθίσουν περίπου 8 μήνες έτσι μου έχει πει .