Το Κοριτσακι Του

6°Δεν θυμάμαι...

Παναγιώτης Pov

Η Σκηνή αυτή εχτές γύρναγε στα όνειρα μου τα ξημερώματα που γυρίσαμε σπίτι .Εκείνη χωρίς να πει κουβέντα θυμάμαι , έπεσε για ύπνο .Σε όλη την διαδρομή δεν μίλαγε , δεν πήγαινε με το ίδιο βηματισμό ήταν μπροστά , με σκυμμένο το κεφάλι , το είχε μετανιώσει ...είχε πιει κι ολας κι δεν ήξερε τι έκανε....... Σωστά ;...

Σηκώθηκα κι έβαλα ένα τζιν , με μια μαύρη μακρύ μάνικη μπλούζα , πήγα τουαλέτα κι κοιτάχτηκα στον καθρέπτη ....έβλεπα για λίγο τον Παναγιώτη να μου χαμογελάει...κούνησα το κεφάλι μου κι μετά είδα τον Παναγιώτη που μόλις ξύπνησε ...Έβαλα νερό στα χέρια μου κι το έριξα στο πρόσωπο μου , η ώρα ήταν περίπου 11 ... δεν θα είχε ξυπνήσει η Θάλεια ....Όταν βγήκα από την τουαλέτα έφτασα στο σαλόνι , όλα ήταν ανοιχτά , τα παντζούρια  κι η λευκή κουρτίνα κουνιόταν έξω στο μπαλκόνι .Στο καναπέ η Θάλεια δεν ήταν , έπιασα το σβέρκο μου κι γύρισα το κεφάλι μου στην κουζίνα κι είχε ένα καφέ επάνω στον πάγκο .Κανένα γράμμα όμως ...πλησίασα στο μπαλκόνι κι την είδα να κάθεται σε μια καρέκλα με τον καφέ της κι να κοιτάει την θάλασσα ...Τα μαλλιά της έπεφταν απαλά στον ώμο της κι τα χαρακτηριστικά της ήταν τόσο έντονα σαν να τα είχε σχεδιάσει κάποιος , το στόμα της ήταν ένα έντονο ροζ δεν το είχα ξανά δει ....

«Καλημέρα» είπα κι εκείνη γύρισε το κεφάλι της κι με κοίταξε , τα μάτια της ήταν κόκκινα , έκλαιγε ήμουν σίγουρος ...Την πλήγωσα , είμαι σίγουρος ...Τα ροζ χείλια της άνοιξαν κι έβγαλαν ένα ξερό «καλημέρα» .Σηκώθηκε από την καρέκλα κι πήγε να μπει μέσα , αλλά για να μπει μέσα έπρεπε να περάσει από εμένα . Της έκλεισα τον δρόμο κι την κοίταξα «τι έχεις ;» εκείνη χαμογέλασε κι περίμενα ότι για λίγο την έκανα να χαμογελάσει «τίποτα , Παναγιώτη όλα καλά» πήγε να μου βγάλει το χέρι για να περάσει όμως δεν την άφησα ξανά «Ξέρεις το χθεσινό...» είπα κι εκείνη με κοίταξε με μάτια κενά «πιο χθεσινό ;» ....δεν γίνεται να το ξέχασε ...δεν γίνεται... «Αυτό που έγινε μεταξύ μας εχτές λέω ...» τα μάτια της ήταν ακόμα κενά ...«ααα που μέθυσα κι φέρθηκα τόσο χάλια που δεν σου μίλαγα , ναι συγνώμη ήμουν μεθυσμένη» είπε κι εγώ κατέβασα αργά το χέρι μου . «Αυτό θυμάσαι δηλαδή...» είπα εγώ κι αφού μπήκε μέσα την ακολούθησα . 

«Πρέπει να θυμάμαι κάτι άλλο ; θυμάμαι ότι με πήρες από την παραλία κι με γύρισες εδώ τίποτα άλλο!Δεν καταλαβαίνω τον τόνο σου » είπε με τρόπο σαν να μην την ένοιαζε αυτό που της έλεγα .Νευρίασα ....Εγώ όμως φταίω που είμαι μαλάκας κι προσπαθούσα να της ζητήσω συγνώμη για την συμπεριφορά μου κι εκείνη έκανε σαν να μην είχε γίνει τίποτα , εντάξει μπορεί να μην το θυμάται αλλά με αυτό που της λέω ούτε καν που ενδιαφέρετε να μάθει τι έγινε ...Εκείνη χωρίς να με κοιτάξει πήρε την τσάντα της κι πήγε στο δωμάτιο μου ...λογικά για να ντυθεί ...