The SWEETEST Accident

CHAPTER TWENTY-SEVEN

CHAPTER TWENTY-SEVEN!

ThirdPerson'sPOV..

Pagkauwi nila, diretso si Curt sa isang Bar nila.

"Hi Sir! Long time no see ah. Tagal niyo pong di bumibisita."

"Ow. Busy sa school e. Champagne?"

"Sir?"

"Isang baso lang."

Pagkabigay ng Champagne.

"Sir? Ano pong problema?"

"Siya."

"Hala? Inlove ka no Sir? Ayieee."

"Anong gagawin mo pag yung babaeng gusto mo, walang hilig sa love. Manhid siya. Hindi niya nararamdaman na gusto ko siya. Tapos may asungot pa. Habang tumatagal na nakikita ko siya, lalo akong nasasaktan. Wala man lang akong magawa para masabi to sa kanya."

Sabay inom ng Champagne.

"Tinamaan na nga po kayo Sir. Ganyan po talaga ang pag-ibig, mahirap pero sa huli worth it. Tsaka Sir, magpamiss po kayo. Yun bang space para pag namiss po kayo, it means may gusto sa inyo."

Napaisip si Curt. What if pag binigyan niya ng space, e maagawan siya? Ininom niya lahat.

"Isa pa."

"Sir? Baka malasing po kayo."

"Ngayon lang. Para mawala yung sakit. Alam mo ba? Lagi ko siyang nakikita, malapit siya sa'kin pero wala akong magawa kundi tignan lang siya."

"Last na to Sir ah."

"Ngayon lang. Para mawala yung sakit."

Bingyan niya ulit.

"Alam mo ba? Di siya sumasama sa mga nagsusundo sa kanyang lalaki kahit kaibigan niya pa." Inom uli. "Pero kanina? May lakad kami. Pupunta kami sa isang kaibigan. Pumunta ako sa bahay nila para sunduin sana siya." Inom. "Nalaman ko, sumama pala siya dun sa lalaking yon. Dati di naman ganun ah? May relasyon kaya sila? Huli na ba?"

"Sir? Kaibigan niyo naman po yung lalaki dba? Eh. Baka may gusto din sa kanya."

Ininom niya uli ng isahan yung Champagne sa baso.

"Isa pa. Last na talaga."

"Sir? Linoloko niyo po ako e, paisa isa pa kayo."

"Asan na yung isang bote."

"Sir naman. Osige na nga. XD"

Naubos ni Curt yung isang bote and halos hindi na siya makatayo.

Naisipan niyang tawagan si Viel.

"Hello. Curt?"

"Viel."

"Oh? Late na. Di kpa tulog?"

"Di ko kaya, ang sakit e."

"Huh? Ganyan bosis mo? Lasing ka ba?"

"Ang sakit sakit Viel."

"Di kita naiintidihan Curt? Napano ka? Bat lasing ka?"

"Viel. Di mo ba nahahalata? Manhid ka ba talaga?"

"Huh? Curt. Lasing ka. Itulog mo na yan."

"Ganyan ka ba talaga? Di mo ba nakikita? Nasasaktan ako Viel. May feelings na ako sayo. Mahal kita. *slow and shy voice* Mahal na kita Viel."

"Curt. Matulog ka na."

*tooooottooooottooooot*

Curt's POV..

Ganito ba talaga to? Bakit ganun? Ang sakit pala magmahal ng palihim. Lalo na di niya nararamdaman. Malapit siya pero parang ang layo niya. Nagdadrive ako pauwi. Tapos biglang lumiwanag? Nasa langit na ba ako?