The SWEETEST Accident

CHAPTER FORTY-SIX

CHAPTER FORTY-SIX!

Mga baliw to. Tss.

"Sige. Mamaya na lang! Bye girls."

Halos 1 week din ang lumipas na nagkakaiwasan. Di ko siya maintindihan. Bakit ba kase bumalik siya? Kakainis to.

Hayy. Garden nga! I need fresh air.

#Garden.

Buti pa dito, relaxing. Kahit papaano makakapag-isip ako. Kainis. Kailangan ba talaga pagdaanan to?

Is this love? I mean, ganito ba talaga? -.-

*sigh*

Medyo humangin. Ang presko. Tapos falling tiny flowers.

O.o??

May biglang yumakap sa'kin from the back!

Sino to? Minamanyak ba ako nito?

Pinilit kong alisin. Pero ang higpit. I tried again.

"Viel."

HIS VOICE.

"Curt?"

Lalo kong gustong alisin yung yakap niya.

"Saglit lang Viel. Gusto lang muna kitang masolo. Sandali lang. Gusto ko tayo munang dalawa dito. Gusto lang kitang makasama saglit. Pagbigyan mo na ako. Namiss kita. Sobra. Ang sakit. Sorry ah. After nito, you'll be free."

Huh? Hinayaan ko siya.

Unti-unti kong naramdaman ang pagkalas ng yakap ni Curt. I want to hug him back pero bakit ganito? Parang masakit at undecided ako. :/

After a while, he left. He left me alone, AGAIN. </3

Patrick'sPOV..

Because of that accident, I saw my first love. My love that left me because of forgetting her. Not my intention, nagkaamnesia ako. Kainis. Edi sana matagal na kami ngayon? Edi sana kasama ko pa din siya. Because of that accident, nagkalapit kami. What a small world! Her face. Still the same as when I fell for her. The face that made my heart crumple knowing she moved on already. Yes! I knew it. Di ko naman guguluhin buhay niya.

Dahil sa nagasgas at nadamage ang kotse niya, pinagawa ko syempre. She just helped me.

Dahil dun, nagkaroon kami ng time na makapag-usap.

Hinanap ko siya after. Natandaan ko siya kasi isip ko lang ang nakalimot, pero ang puso ko. Hindi. HINDING HINDI.

Gagawin ko lahat para mapatawad niya. And she said she already did. Basta maging happy na lang daw kami. Aw? This girl. Pwedi pa kaming maging kami! Pero, I understand. Masakit ang nagawa ko. For her, I'll be happy. :)

Curt'sPOV..

Ilang araw na niya kong di pinapansin. Kasi naman! Sakit ng mga salitang nasabi ko. Eh? Ang sakit din kaya ng makita siyang kasama ng Patrick na mukhang kapreng yun! Tss. Mukha namang ewan. Mas gwapo pa ako dun e. -.-

I saw her sa garden. Hindi ko alam pero there is this sudden urge to hug her and here we are. Nakahug ako ang siya naman natulala. Trying to remove it but I want it to be forever.

Inaalis niya.

"Viel."

"Curt?"

Lalo niyang gustong maalis. Aw? Sandali lang Viel. Saglit lang to. After nito malaya ka na. Gusto lang muna kitang makasama. Gusto ko lang munang tayong dalawa ang nag-eexist sa mundo. Sa aking mundo. Hindi ko kayang mawala ka pero kung yun ang gusto mo na layuan kita, masasaktan ako para sa kaligayahan mo.

-------------

"Hayaan mo na muna siya Pare."

"Oo nga Curt. Nasaktan siya ng umalis ka, bigyan mo muna siya ng space."

"Hayaan mo muna. Maaayos din yan. Tiwala lang."

--

AN:

Wooooh! Stress na stress na!!!!!!!!! Busy na saschool. XD Sana maging worth it ang lahat ng to!

Nevertheless. ThankYou ulit sa mga nagbabasa. Kulit ko no? DI ako magsasawa for you makes me happy. Salamat din sa mga nagcomment sa story, sana comment pa kayo para naman mapasaya si Author. XD

Malapit na to. Ahm. BASTA! SANA SUPORTAHAN NIYO.

VOTE! COMMENT AND FOLLOW. :)))))))))))