KENDİMİ ARIYORUM

BEN?

Meraba ben Zinnûreyn. Gözlerinizi kapadığınızda aklınızda canlanacak bir karakterim var. Normal insanlar düz yürürken, ben canım sıkılınca geri geri yürüyorum. Bilirsiniz insanlar hayatı hep çılgınca geçirecek değiller ya, üzülüp, mutlu olup, sessizce bi köşede ağlayanlarımız var, özleyenlerimiz, acı çekenlerimiz. Ama ne olursa olsun, sonunda hep mutlu olanlarımız var. Kardeşlerim arasında ortancıyım, tek kızım. Tek kız olmak inanın bana insanların düşündüğü gibi pozitif değil. İlgi görüyoruz gibi bi düşünce hakimdir genelde. İşte bu ilgi-temizlik olarak yer değiştiriyor. Bir yandan da kız olmak çok eğlenceli, annemle meselâ her gün kavga edebiliyoruz. Bu da cinsimizin bir özelliği olsa gerek. Biraz(çok) duygusalımdır. Birazda bana yapılan haksızlıkları kafaya takmak gibi bir huyum var. Karşımdaki kişiyle konuştuğum zaman jest ve mimiklerimi çok kullanıyorum hem de fazlasıyla, repçileri hayal edin. İnsanlar bunu ilgi çekmek için yaptığımı düşünüyorlar. Ama öyle değil. Karşımdaki kişiyle konuştuğum da kalbimin gereğinden çok çarpması sebebiyle jest ve mimik kullanıyorum. Bu biraz da olsa kalp çarpıntılarımı hissetmememi sağlıyor. Bir de yeni kişilerle tanışınca ve utanınca kızarırım. Öncelikle kendimi anlatıyorum. Çünkü burada ana karakter benim. Her insanın olduğu gibi benim de korkularım, umutlarım ve hayallerim var. Amansızca göz yaşlarım ve yanlız olduğum zamanlar var. İnsanlardan bir anda nefret edip sonra hiçbir şey olmamış gibi davranmalarım var. Hayatım;yediğin bir lokmanın kursağında kalması gibi, herşey anlık, gözyaşların tam akmaya hazırlanırken birinin gelip gözyaşlarını zorla gözlerinin içine sokması gibi. Kara tahtayı çizen tırnak gibi bazı insanlar. Bu yalan dünyada gerçeğimi bulmak için yazıyorum. O gerçek ise benim. Ben kendimi bilmez isem hayatımın ne anlamı var. Düşünsene tek cevaplayamadığın soru "BEN KİMİM?" soru ise. Bu her şey tam yolunda giderken hayatın; çikolatayı çinnediği esnada dişlerini göstermesi gibi. Başkaları hayatımın yazarı olmamalı, şairide. Benim hayatımın anlamı ben olmalıyım. Ama işin acı tarafı ağlayan tarafta ben oluyorum. İşte bu yüzden" Ben?" olarak bir giriş yapmak istedim. Nedeni de bazı insanlar ne yapacaklarını bilirler, işte ben öyle değilim. Bazı insanlar yürüyerek yola devam ederken, ben yürümeme yağmen koşuyormuş gibi hissedip yorulanlardanım. Değişik insanlar topluluğuna mı giriyorum, ben de anlayamadım.
Pelerinli insanlar vardır, süprizlerle dolu, peki ya senin ki nasıl biri? Hayatta olmasına rağmen o kişi tarafından sevilmemek duygusunu bilir misin? Ben biliyorum. O pelerinli kişiye siz baba diyorsunuz. Ben de diyorum ama benim ki apayrı bir dünya. Bazı insanların hayatlarında tutunacak bir çok dalı vardır; anne, baba, kanka, dayı, hala.. Bende bir tane dal var o da annem. Düşünsenize hiç dalı olmayanları, işte o kişilerin ne kadar acı çektiklerini tahmin edebiliyorum. Sadece tahmin edebiliyorum. Bir de şöyle bir soru var aklımda hayatımız da olup işe yaramayan insanlar var, "Niye Hayatımızdalar? " çok zor bi soru. Bana birinin sen neden doğdun diye sorması gibi. İnsanlar tarafından hep özel olmak istedim, sanırım eksik yanım bunu gerektiriyor. Özel olmak istedim derken, gökyüzündeki yıldızları tek ben görmek isterdim gibi bir düşünce değil tabi ki de. Adımlarını sayarak yürüyen, masum düşüncelerle büyüyen, sevmek nedir bilen, göz yaşlarını silen insanlar biraz zor bulmak. Ama bu insanın biraz da kendisin de bitiyor. Sınıftan lavaboya gitmek için izin alıp, sınıftan çıkıp, işimi görüp, sınıfa gitmek için yola koyulup, ders esnasında başka bi sınıfa girip şaşkın şaşkın sınıfa bakıp hocanın iki dakika sonra sana tepki vermesiyle kendine gelip, sadece yanaklarının kızarıklığını hisseden bir çocuk gibi olmak var, bir de o sınıfa girdikten sonra özür dileyip o sınıftan çıkmak var. Hangisi daha etkileyici. Masum insanlar her zaman bir kaç adım öndedir. Bu yüzden olabildiğince masum olmayı denemeliyiz. Yalandan olsa bile masum olun, havalı olmak için hallerden hallere girmekten iyidir. Ha bir de kendimi kötü hissettiğimde e-okul fotoğrafıma bakıp gülmekten başka çarem olmadığı günler oluyor, gülmek isteyen insan her zaman güler ve her yerde, gülmekten sakın vazgeçme ve değişik olmaktan..