Silgimin silmeye takati kalmadı artık. Bir kağıt belirledim kendime, yazıp siliyorum. Duygularım karıştı gene birbirine. Ne yazacağımı bilemez oldum. Hem gülüp hem ağlıyorum. Saçmalaştım gene. Kendi iç dünyamda kıyamet kopartıp duruyorum. Yıprandı artık insanlarım, korkar oldular benden. Hayal kurarım diye ağlar oldular, içlerinde bir burukluk. Gözleri kırmızı, dokunsan ağlayacaklar. Ağlaya ağlaya göz yaşları çukurlar oluşturdu yüzlerinde, derecikleri andırıyordu. Göz yaşlarına gemileri salsan yüzeceklerdi âdeta. Madende hiç dinlenmeden, zorla çalıştırılan köylüleri andırıyordu. Kendi iç dünyamı da yıkmıştım... Asıl gerçek dünyamın yıkıldığı bölümde,göz yaşlarım bile beni terk etmişti. Hiç kendimi bu kadar yalnız hissetmemiştim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİMİ ARIYORUM
ChickLitsıradan bi kızın, hayattan ders çıkarmaya çalışması, fakat bunu tek başına değil okuyucularıyla halletmesi lazım. Ve bir kaç cümleleri var kendine ait. o bile gözlerinden yaşlar düşerken bu sözlerine inanamıyor.
