His True Love 💕

De Echo-grot

(Sofia's POV) ~Flash back~

Ik zat met mij stiefbroer in het weeshuis en het was vandaag mij verjaardag, ik werd 6. 'Vanavond gaan we naar een hele mooie plek' zei hij en ik knikte. Het was half 8 en ik moest naar bed, om half 10 als iedereen moest slapen ging we er vandoor.

**

De deur ging open en ik zag dat het 10 uur was op de klok. 'Kom dan gaan we' fluisterde hij. Ik liep uit bed en legde er kussens neer alsof het leek alsof iemand daar lag te slapen. We liepen naar buiten en ik zag allemaal sterren en de volle maan. 'Kom, ik heb iets voor je' zei hij en we liepen een stukje het bos is. Hij had daar een kleedje neer gelegd met eten en drinken er op. 'Een picknick' zei de kleine Sofia en ze gingen op het kleed zitten en begonnen naar de sterren te kijken. We hadden gezellig gekletst en gegeten toen mijn stiefbroer ineens op stond en ergens naar toe liep, ik rende hem achterna en riep hem de hele tijd, maar het leek wel alsof hij in een trans zat. Na een tijdje lopen kwamen we uit in een open plek in een ander bos. Ik zag daar een kampvuur met dansende jongens en een persoon in een gekleurde mantel. Mijn stiefbroer bleef er maar naar toe lopen en danste ook mee. Ik liep naar de persoon in de mantel, aangezien hij de enige was die niet mee danste. Ik trok aan zijn mantel en zei: 'Weet u wat er met mijn stiefbroer aan de hand is?' 'Ja, natuurlijk weet ik dat' zei hij. 'Wat is er dan?' 'Hij voelt zich niet gelief, verloren' zei het figuur met een grijns op zijn gezicht. Ik keek hem met tranen in mijn ogen aan. 'Maak je maar geen zorgen morgen weet je er niks meer van' zei hij met een duivelse lach en alles werd zwart.

(Volgende dag in de flash back)

Ik werd wakker in een of ander bos met hoofd pijn en ik kon me niet meer herinneren hoe ik hier kwam. Ik rende snel terug naar het weeshuis. Toen ik daar aan kwam liep de baas boos naar mij toe en sloeg mij recht in mijn gezicht. Ik viel op de grond. 'Je hebt de hele maand huisarrest en komt niet van je kamer af, tenzij wij dat zeggen' zei hij dreigend en sleurde me mee naar mijn kamer. Ik wist dat ik niet alleen weg was gegaan, maar samen met mijn stiefbroer. Maar waar was hij? Hij zou me nooit alleen laten, dus de enige reden die ik kon verzinnen was dat hij was ontvoerd. Ik rende naar de deur om hem open te maken, maar die zat op slot. Ik begon er tegen aan te schoppen en te slaan. Ik hoorde boos gestamp op de trap en wist dat de baas er aan kwam.

~einde flashback~

(Emma's POV)

We hoorde Sofia naar achter vallen en we rende naar haar toe. 'Sofia!' 'Sofia! Word wakker.' probeerde ik maar er gebeurde niks. Ik bleef haar maar open en neer schudde toen ze uiteindelijk naar heel lang proberen haar ogen open deed. 'Gaat alles goed?' 'J-ja hoor' zei ze met tranen in haar ogen. 'Wat is er gebeurd?' vroeg Mary Margaret. 'N-niks' zei Sofia. 'Jawel, dat zie ik aan je ogen. Verteld ons alsjeblieft wat er is gebeurd misschien kunnen we je helpen.' 'Ik had een flashback van vroeger, toen ik nog klein was en met mijn broer samen was' zei Sofia. 'Oh, wat gebeurde er toe?' vroeg Mary Margaret. 'Hij is al heel lang spoorloos verdwenen en we hebben hem nooit terug gevonden' zei ze. 'Als we hier uit Neverland zijn, gaan we jou broer zoeken.' 'Dankje' zei Sofia.

**

We liepen weer terug naar ons kamp. 'Zou het goed met hem gaan?' vroeg Mary Margaret. 'Jawel.' 'Hoe weet je dat?' vroeg Regina. 'Onze zoon is een overlever. Hij weet dat we omen en dat hij op ons kan rekenen.' 'Sorry dat ik aan je twijfelde. Ik weet hoe makkelijk het duister vat op je kan krijgen. Ik wilde niet dat..' zei Mary Margaret. 'Zij deed nis, ik heb het gedaan. Dat is mijn taak in deze voorbeeldige familie' onderbrak Regina haar. We hoorde ineens geritsel in de struiken, ik pakte meteen mijn zwaard, Mary Margaret haar pijl en boog en Regina en Sofia gebruikte hun magie. 'Rustig maar, wij zijn het' zei David en we lieten onze wapens zakken.

(Davids POV)

Ik liep meteen naar Mary Margaret toe en gaf haar een kus. 'Waar is de sextant?' vroeg Regina. 'Ik den dat Pan ons voor is geweest' zei Hook. 'Niks te klagen, maar..' zei Mary Margaret en onderbrak haar door nog een kus. 'Oké, ik heb wel wat te klagen' zei Emma. 'Had ik nog maar een slaapvloek' zei Regina en Sofia en Hook stonden er maar ongemakkelijk bij. 'Hook heeft mijn leven gered.' 'Moet je ze dat wel vertellen?' vroeg Hook. 'Onderweg werden we overvallen door een bende lost boys. Hook waagde z'n leven om te voorkomen dat ik werd geraakt door een giftige pijl. Zonder Hook was ik nu dood.' Ik liep naar Hook toe en vroeg: 'Mag ik je veldfles?' en hij gaf zijn veldfles. Ik pakte de veldfles aan zei: 'ik vond dat je wel wat lof verdiende' en dronk een slokje van de rum, wat was dat vies. 'Dankje' zei Hook en ik gaf de veldfles door aan Mary Margaret. 'Op Hook' zei ze en nam ook een slok en wilde hem aan Regina geven. 'Ik drink geen rum' zei ze dus gaf ze de fles aan Sofia. 'Ik lust dat niet sorry, maar Hook goed gedaan' zei Sofia en gaf de veldfles aan Emma.