His True Love 💕

De Kus

(Sofia's POV)

Ik deed rustig mijn ogen open en zag een gestalte voor mij staan. Ik gilde en uit zelf verdediging sloeg ik de persoon heel hard in zijn gezicht. 'Nou, ook leuk om jou weer te zien' zei Felix die met zijn hand over de plek wreef waar ik net sloeg. 'Sorry, ik dacht dat je Pan of een van de andere lost boys was.' 'Geeft niet, ik ben ondertussen wel gewend aan een slag of stoot' zei Felix. 'Fijn dat ik weer in de bloody grot zit, Pan moet me wel echt goed vertrouwen' zei ik sarcastisch. 'Wees blij dat je niet in een kleine kooi hoeft te slapen' zei Felix. 'Ja, dat klopt.' 'Ik ga even eten voor je halen, ik ben over 10 minuten ongeveer terug' zei Felix. 'Is goed!' riep ik naar hem toen hij weg liep. Ik keek naar de plek waar ik gister een wond had gekregen. Tot mijn verbazing was de wond helemaal weg. Hoe kan dat nou weer? dacht ik bij mezelf. Ik was helemaal in mijn gedachten afgedwaald toen in eens de vraag: Waarom kwam Pan naar mij school? in me op kwam. Ja, waarom deed hij dat, kende hij me ergens van, Felix had waarschijnlijk niet over mij verteld want anders deed hij niet zo geheimzinnig. In mijn gedachten probeerde ik steeds logische verklaringen te maken, maar dat lukte niet echt. 'Hier heb je wat eten' hoorde ik Felix ineens zeggen en ik schrok wakker uit mij gedachten. 'euh.. dankje.' 'Is er iets?' vroeg Felix. 'Euhm.. ja, eigenlijk wel.' 'Wat is er dan? Je kunt me alles vragen of vertellen' zei hij. 'Waarom kwam Pan naar mijn school? Want ik heb hem nog nooit eerder gezien of gesproken.' 'Euh, Sofia, dat is niet helemaal waar' zei Felix. 'Hoezo, wat bedoel je?' vroeg ik verward. 'Weet je nog die keer dat je in Neverland was en dacht dat het een droom was?' vroeg Felix. 'Dat was een droom en hoe weet jij daar van!' 'Het was geen droom, ik was er zelf bij' zei hij. 'Dat kan niet! Dan had ik jou wel gezien!' 'Je zag mij niet omdat ik vermomd was. Net zoals Pan!' riep Felix terug. 'Wat?!' 'Pan vermomde zicht als de Peter Pan uit jou boek die je toen had mee genomen' zei Felix. 'Dus alle lost boys waren ook veranderd?' 'Ja, ze waren veranderend in de lost boys uit je boek' zei Felix. 'Welke was jij dan?' 'Ik was de jongen in het konijnen pak' zei hij. 'Waarom vertel je dat nu pas?' vroeg ik met tranen in mijn ogen. 'Wat nou als Pan er achter komt dat wij elkaar kennen, dat jij mijn zusje bent?' vroeg Felix. Ik wist niet wat ik er op moest reageren dus ik bleef stil. 'Ik wil niet dat jou iets overkomt' zei Felix en ik gaf hem een knuffel. 'Ik ga maar weer eens terug naar Pan voordat hij boos wordt' zei Felix en liep weg. Ik was weer alleen in de grot en begon maar met het eten van mijn ontbijt.

**

Ik had mijn eten op, ging liggen en was met mijn gedachte helemaal weg. Opeens kwam er weer iemand de grot binnen gelopen. Het was geen Felix, want daar was de persoon te klein voor. Ik ging weer recht op zitten en zag dat het Pan was die er aan kwam gelopen. 'Waarom Pan, waarom!' riep ik boos naar hem. 'Waarom wat?' riep hij terug. 'Waarom kwam je naar mijn school?!' 'Daar heb ik mijn eigen redenen voor!' riep hij. 'Waarom loog je tegen mij!' 'Zou je het anders geloven?!' riep hij. 'Misschien wel ja!' 'En waarom heb je tegen mij gelogen toen ik op Neverland was voor de eerste keer?!' 'Hoe weet jij dat ik dat was?!' vroeg hij boos. 'Dat maakt niet uit! Jij beantwoord mijn vragen ook niet!' 'Dan zul je nooit het antwoord te weten komen! En ik wil je over 2 minuten bij de rest van de lost boys hebben, ben je er niet dat geef ik je een hele zware straf!' riep hij en liep boos weg. Uh, ik heb hem nooit iets aan gedaan en dan doet hij zo, ik ben echt boos op hem dacht ik bij mezelf.

**

Ik zag dat hij de deur niet op slot had gedaan dus ik kon meteen naar buiten lopen. Buiten zag ik dat alle lost boys bij elkaar stonden. Snel liep ik naar Felix. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik hem. 'Een van Pans spellen' zei hij. Ik zag in mijn ooghoeken dat Pan er aan kwam. 'Vandaag gaan we een speciaal spel spelen' zei Pan. 'Wat dan?' vroeg een van de lost. 'Sofia gaat weg rennen en wij gaan haar vangen' zei Pan. 'Wat!' 'Als ik jou was zou ik alvast gaan rennen' zei Pan met een grijns op zijn gezicht en ik rende snel weg.

**

Ik was al z'n 5 minuten aan het rennen toen ik opeens allemaal geschreeuw van jongens achter me hoorde. Ik zag een boom voor me staan dus daar klom ik maar snel in. Toen ik uit eindelijk was ik in de boom was gekomen zag ik het groepje lost boys er voorbij rennen. Gelukkig daar heb ik geen last van. Ik wilde net de boom uit klimmen toen ik iemand hoorde roepen: 'Sofia zit daar in de boom!' Ik wilde zo snel mogelijk naar beneden klimmen, maar ik gleed uit. Ik kon nog net op tijd een tak vast pakken. Ik zwaaide aan de tak en met een salto landen ik op de grond. 'Wow zag je dat' hoorde ik de lost boys zetten en ik rende snel weer weg. Ik keek de hele tijd achter me om te kijken of ze me volgde. Ineens werk er aan mijn arm getrokken en ik viel op de grond in de struiken. 'Hebbes' zei de stem. Ik keek op om te kijken wie het was en ja hoor, het was de enige echte Pan. 'Zo, dat was makkelijker dan ik dacht' zei hij. 'Ik deed nog niet eens mijn best' zei ik boos terug. 'Laten we maar terug naar het kamp gaan' zei hij. Ik knikte en stond op. 'Boys allemaal terug naar het kamp! NU!' riep Pan zo hard mogelijk. Pan liep een paar meter voor mij en ik liep rustig achter hem aan.

**

Na een paar minuten was iedereen weer op het kamp. 'Vanavond gaan we feesten!' riep Pan. 'Yeah!!' riepen alle lost boys. Iedereen was druk bezig om alles klaar te maken voor het feest. Na een half uur was alles klaar. Ik had onder tussen de kleintjes weer naar bed gebracht. Pan had onder tussen zijn panfluit weer gepakt en was weer aan het spelen. Ik ging tegen een boom aan zitten en bleef naar het vuur kijken. 'Wil je dansen?' vroeg Felix die bij mij was komen zitten. 'Uh, ik weet niet. Wat als Pan dan achter ons geheim komt?' 'Maakt niet uit' zei Felix met een lach. 'Oké, is goed' zei ik en pakte Felix hand. We liepen naar het vuur toen en Felix en ik begonnen te dansen. Ik keek om me heen en zag dat Pan naar ons aan het kijken was met een grijns op zijn gezicht. Toen Pan uiteindelijk klaar was met het spelen van zijn lied, gingen Felix en ik weer tegen de boom aan zitten. Opeens zag ik nog een ander meisje het kamp op lopen samen met Henry. 'Wie is dat?' vroeg ik aan Felix. 'Wendy' zei hij. 'Wendy Darling?' 'Ja' zei hij kort af. Ik zag dat Pan naar haar toen liep en toen gebeurde er iets totaal onverwachts. Pan gaf haar een kus en ik voelde ineens allemaal steken in mijn hart. Ik voelde tranen in mijn ogen branden dus ik rende snel weg van het kamp, de grot in.

(A/N- Sorry dat ik vorige week niet geupdate heb, ik had een hele drukke week en was het helemaal vergeten. En iedereen super veel bedankt voor de 280+ reads!!!)