Yaşamak ne güzeldi be albayım.
Gülmek,ağlamak...
Küçük bir çocuğu mutlu etmek,ne güzeldi be albayım.
Bittik tükendik artık,
Ne nefes oluyor çektiğim,ne hayat oluyor yaşadığım,
Sadece bir eziyet belki de kendimize yaptığımız en büyük işkence yaşamak.
Asmak istiyorum bazen kendimi,
Öyle yüksekleklere asmak ki,
Kimsenin dokunamayacağı,kimsenin arkamdan ağlayamayacağı yükseklere.
Hayat dedikleri bu olsa gerek,
Yaşamaya çalışmak.
Belki de mutluluk sonsuzdadır,belki de gökyüzünde.
Kimseye gerek yok artık albayım,bir kendim,bir de kendim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duyduğum En Büyük Yalandı: Seni Seviyorum
PoezjaYazmak için yaşamak gerekmez illaki,hissetmek,kendine yaşayanların yerine koymak yeterli aslında. Kelimeleri seçmek değil önemli olan,kelimeleri yaşatmak.
