Hayatta hep ezilen taraf olmuştum. Aile içinde ve okulda bu durum aynıydı. Fakat onun dışında hayatım, 1 hafta önce tam benim istediğim gibi ilerliyordu: sıradan ve sakin.
Şuanki bulunduğum durum ise bana o kadar tersti ki... Vücudumda iz kalmasının verdiği korkuyla küçükken hep diken üstünde olan ben, jilet izleri taşıyan bedenimle bir sandalyede oturuyordum. Bacaklarım, karnım ve birçok yerim korkunç derecede sızlıyordu. Artık kanlar izlerin üzerlerinde kurumuş, kabuk bağlamak için çırpınıyorlardı.
Gözümdeki bez, kirlenmişti ve göz yaşlarım yüzünden sürekli nemli kalıyordu. Kapının açılma sesini duymamla ürperdim.
Gelmişti...
Artık burnumda ayrı bir yer edinmiş olan kokusu çoğaldıkça bana yaklaştığını anladım. Hoş, ayak seslerinden de gayet net anlaşılıyordu ama...
Elinde şıngırdattığı şeyler tüylerimi diken diken yaparken titrek bir nefes aldım. Kim olduğunu ya da ne istediğini bilmiyordum fakat emin olduğum tek bir şey vardı; canımı yakmaktan çok hoşlanıyordu.
Ellerini narince bacağımda gezdirmeye başladığında huysuzlanarak hareketlendim. Bu hareketime sinirlenerek eliyle baskı uyguladığında ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı. Bu onu mutlu etmişti, daha çok bastırdı.
O gücünü arttırdıkça ben de daha çok bağırıyordum. Bacağımda hissettiğim sıcak sıvı ile tekrar yaralarımı kanattığını anladım. Sonunda işkencesine son verip elini bacağımdan çektiğinde sessizce ağlamaya başladım.
Boğuk gelen sesi ile homurdanıyordu. Şuana kadar konuştuğunu hiç duymamıştım. Sesinin böyle çıkması galiba yüzüne geçirdiği bir şey yüzündendi.
Gözlerimi ara ara açıyordu fakat yüzünü hiç görememiştim. Genelde arkamda dolanıp sonra tekrar gözümü bağlıyordu.
"Beni merak ediyor musun?"
İşte, konuştuğu ilk an.
Bir şey demedim, diyemedim.
Boğazım çok ağrıyordu ve çok yorgundum. Konuşmayı bırak, neredeyse nefes alacak gücüm yoktu.
Aradan geçen birkaç saniye sonra yanaklarıma uygulanan baskı ile hafifçe sandalyeden kadırıldım. Tek eliyle çenemi kavramış, sıkıyordu.
"Soruma. Cevap. Ver!"
Tek tek ve burnundan soluyarak söylediği cümle üzerine ağlayarak "evet, evet merak ediyorum! Lütfen bırak" dedim.
Anında sakinleştiğini belli ederek elini yanağımdan çekip "güzel, aklını kurcalamak hoşuma gidiyor çünkü " dedi saçımı okşarken.
"Seni daha fazla yanımda tutmak isterdim ama çok meraklı bir ailen var,"
Beni pek sevmeyen ailem beni şaşırtmıştı.
"O yüzden şimdilik ayrılacağız ama şunu unutma,"
Koluma giren iğneyle acı içinde inledim.
"Senin hep etrafında olacağım, nereye baksan beni göreceksin. Hep bir adım yakınında olacağım"
Sonrasında bir şey söylediyse bile gözlerimin önüne inen siyah perdeyle birlikte hiçbir şey duyamadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADİST
Mystery / ThrillerHayatına musallat olmuş bir yabancının derdi bir yana ayrılırken hayatta tek istediği sıradan bir hayat olan Dolunay aşk konusunda da çıkmaza sürüklenmektedir. Bir yandan kendisine zarar vermeyi seven bir manyakla uğraşırken bir yandan da normal bir...
