📌Hey Bluers! In-case you didn't know my Chapter 20 is already published but private. You know naman pag may BS ako naka-private just for safety reason na rin and if you're not 18 above don't read it. Hmmm hahaha as if naman malalaman kong di ka 18 or 18 ka na hahaha but anyways you know the drill kapag may PRIVATE chapter ako. Just inform me kung may problema ok?
📌 Sorry for my late update. Busy kasi ako sa totoong buhay ko eh haha 😅✌🏻️✌🏻✌🏻 tinalo ko pa kasi ang trabaho ng stewardess dahil alis ako ng alis for work. Hay 😪😪😪
✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️
IVO
Wednesday
Araw ng paglilitis sa kasong sinampa nila kay Sandy. Feeling ko kulang lang sa pansin ung bata na yun.
Ewan
Basta
Kasi first time na makita ko siya, I have a feeling na meron kaming koneksyon. Like Lancaster? Di na bago sa akin yan dahil naka dikit yam sa name ko.
Yup!
Di ko pa ba nasasabi ang buong name ko?
Let me introduce myself my name is Sam Ivory Lancaster Reyes-Madrigal Coincidence lang nga ba o may higit pa jan? Wala naman nililihim sa akin si Mama kaya wala akong ideya para maguluhan or magtaka. Or maybe it's just me nagkataon lang na yan ang buong pangalan ko.
Napabalik lang ako sa realidad ng bumukas ang pintuan ng opisina ng judge revealing the most ravishing woman I ever see. Sophisticated. Prim and proper. Halata mong mataas ang narating dahil sa tinding niya. I wonder sino kaya siya?
Then my eyes landed to the person who's behind her. The person who almost kidnapped my love of my life.
Sandra Lancaster -_-
"Miss Lancaster pleasure to meet you" - Judge
Anong naka-gagalak makita o makilala man itong Sandra na ito?
"Rodolfo Asuncion"
Napatingin naman ako sa nagsalita dahil bago lang siya sa pandinig ko and to my surprise yung babaeng diyosa ang nagsalita. Napataas ang kilay ko dito...
"Now let's down to business" sabay upo sa harap namin umupo din si Sandy at yung abogado namin while kami nila Paris at si Attorney Ybarra parehong blanko ang mukha ng makita nila si Sandy "I am aware that my daughter try to kidnap you Paris?" baling kay Paris
"Yes Tita Moi" mahinang sagot nito
Napangisi ang nanay ni Sandy
WAIT!
Nanay niya ito?
Hindi halata kasi ang bata tignan at MISS? Hay nakakalito talaga pag diyosa ang babae.
"Well kung ako lang ang masusunod sa batas nung una pa lang nakulong na si Sandy" napa-ubo ako sa sinabi niya looking at her in disbelief bakit siya willing makulong ung anak niya?
"Mahal..." sabay hagod sa likod kokaya napabaling ako kay Paris na may pag-aalala sa mukha "ok ka lang?" Tumango ako kasi di ako tiwala sa boses ko
"As I was saying awhile ago di ako tutol sa kaso..."
"Ma..."
"I am not asking you're opinion Ellipse" she said with full of authority kaya wala nang nagawa si Sandy kundi itikom ang bibig niya "Anyway kilala niyo ako o ang pamilya ko ayaw ng napaguusapan kaya para matapos na ito Attorney Ybarra, Attorney Cosme and Rodolfo, I suggest ikulong niyo ang anak ko ng matuto kung ang mga bagay na nang gugulo siya mapapalagpas ko pa pero ito" iling iling halata mong disappointed sa anak "hindi na dapat pang maulit" harap sa anak "What you did to Paris is very very wrong Sandra! Di kita pinalaki para maging sawail na anak. I did everything for you binigay ko lahat pero wala kang ginawa kundi mag rebelde di k na talaga alam kung paano ka didisiplinahin ang Lolo mo halos maatake sa puso dahil sa nabalitaan niya. Buti na lang mababait ang mga Ybarra kung hindi baka natagpuaan na kita sadamuhan." mahabang sermon niya anak niya na feeling namin di naman nakikinig si Sandy "And that Lorenz Ybarra di mo ba alam ang pwedeng kayang gawin sayo nun hah?" nanlilisik ang mga mata "sinabi ko naman sayo di lahat ng gusto mo ay makukuha mo. Hindi pwedeng ipuwersa ang isang bagay para maging sayo. No wonder kung hindi ka magawang mahalin ni Paris"
Tahimik lang kaming nakikinig dahil lahat ng sinabi niya tama at hindi rin naman ako pwedeng magsalita dahil hindi ko naman kilala itong Sandy na'to. All I know is palagi niya lang hina-harass si Paris.
Humarap sa amin ang nanay ni Sandy "Now are we clear?"
Tumingin ako kay Attorney Ybarra at napansin kong tumango tango siya may inabot na folder sa abogado ng mga Lancaster "Just everything and we're clear"
Pagkatapos magkapirmahan may pumasok na dalawang pulis at pinosasan na si Sandy. Kitang kita mo sa mga mata niya ang galit. Bago pa sila makalabas tumayo ang nanay ni Sandy at pumunta sa harapan ni Sandy kita ko ang lungkot sa mga mata nito hinawakan niya pisngi ni Sandy "This is for you're own good"
"Good?" mejo sarcastic na tanong niya "Kahit magpakatino naman ako hindi mo pa rin ako mapapansin. Di ko nga alam bakit ka nandito dapat nasa business trip ka o meeting. If I know kapag nasa loob na ako magpa-party ka dahil sa wakas wala nang sagabal sa buhay mo. Bakit kasi di mo na lang pinamigay o iniwan sa bahay ampunan para di ka nakukunsumi sa akin" puno ng sama ng loob ni Sandy sa kanyang ina
"Anak...."
"Di mo ako anak!" taas ng boses niya kaya naman napayakap si Paris sa akin dahil baka anong mangyari "Kahit kelan di ko naramdaman na anak mo ako. All you cared is you're work at yung anak mong matagal mo ng hinahanap! Kaya mo lan naman ako tinanggap kasi nangungulila ka sa anak mo" tulo ng luha "Hayaan mo pag nakalabas ako di na ako babalik sayo" tumango siya sa pulis "Goodbye mother" and with that umalis na siya.
Tahimik ang buong kwarto at walang may nagbabalak na magsalita. Naawa kami sa nanay ni Sandy. Napansin ko naman na lumapit si Attorney Ybarra para i-comfort ang kaninang ang taas taas ng confidence na ngayon sobrang hinang hina dahil sa nangyari. Niyakap siya ni Attorney. Buti na lang kaming apat na lang nandito.
"I tried to be a better mother pero...pero..." garagal niyang sabi habang kinakapos sa hininga
"Tita Moi kahit magulang nagkakamali pero tita mahaba pa ang panahon para mabalik kayo sa dati ng anak mo. Gaya sa nasaksihan namin kulang lang siya sa attention mapupunan mo rin po yan" alo ni Attorney Ybarra
"Salamat Sofia" pulled away sa yakap sabay ngiti ng maliit
"Wala po yun tita" magalang na sabi ni Sofia
Humarap siya sa puwesto namin at ng magtama ang mga mata namin parang may something na kumatok sa dibdib ko pero di ko alam kung ano? Or is just me?
"Paris ako na ang humihingi ng pasensya sa nagawa ng anak ko" sabi niya na sa akin pa rin nakatingin?
"Wala ka naman po dapat ikahingi ng pasensya tita. Nangyari na po. Sana naman magtanda na si Sandy di naman siya ganyan dati eh"then bigla niya akong hinawakan sa braso para makuha ang atensyon ko kaya pansamantalang inalis ko ang tingin ko sa nanay ni Sandy "Tita ito nga po pala si Ivory Madrigal boyfriend ko po" balik sigla ang boses ng mahal ko.
Lumapit kami ni Paris para naman makamayan ko siya pero ng mas makalapit kami ung kabog ng dibdib ko parang kabayo. Why am I feeling this way?
Pilit akong ngumiti ng maka-face to face ko na siya. Hanggang ngayon titig na titig siya sa mukha ko ung feeling na inaaral at kinakabisado niya ang pagmumukha ko.
"Ma'am" sabay lahad ng kamay
"Samantha..." Halos pabulong niyang sabi
Napakunot ang noo ko nagtataka bakit niya ako tinatawag na Samantha? Kita mo sa mga mata niya ang sabik tuwa at pagkaulila.
"Ivory po" pagtatama ko still naghihintay ang kamay ko para i-shake-hand niya.
Hindi na siya muling nagsalita at kinamayan na lang ako at dali daling nagpaalam sa amin nagdadahilan na may gagawin pa daw siya. Leaving us dumbfounded
"What just happen?" Takang taka kong tanong sa dalawang magpinsan na ang sagot lang ay kibit balikat dahil sila wala rin ideya bakit nag iba ang ihip ng hangin.
BINABASA MO ANG
VII - XXIX - XVII
Short Story⚠️ Don't like my story then skip my page. ⚠️pla·gia·rism ˈplājəˌrizəm/ >> is the "wrongful appropriation" and "stealing and publication" of another author's "language, thoughts, ideas, or expressions" and the representation of them...
