Lanetli

Bölüm 11 (Şaka Dimi !)

Gelmesine elbette izin veremezdim. Verir miydim ? Aslında yakışıklı çocuktu. Saçmalama Katya salak mısın kızım adamın daha neci olduğunu bilmiyorsun, belki kadın pazarlıyo, belki seni başkasına satacak... Ayağımı denk almam lazımdı.

-"Peki o zaman." Konuştuktan sonra üzerimdeki sabahlığı çıkarttım. Ben onu çıkarttıktan sonra beni tekrar süzdü ve ıslık çaldı.

-"Bu kıyafetler, bir insana anca bu kadar yakışabilir." Yeriyo mu övüyo mu belli değil.

-"Herneyse öncelikle sormam gereken bir kaç hatta bir çok sorum var ve bazılarını kanıtlamanı istiyorum. Şimdi, soruları yazıpta mı vereyim yoksa hepsini şu anda cevaplayacak mısın ?"

-"Şimdi cevaplayabilirim sanırım kendimde o gücü hissediyorum en azından :/ " O bunu söylerken ben onu içeriye davet etmiştim. Salondaydık. O yanına oturacağımı düşünerek çift kişilik koltuğa oturdu ve benim tek kişilik koltuğa oturduğumu gôrünce biraz affalladı ama sonra güldü.

-"Neden benim peşimdesin ? Dünya da kız mı kalmadı yani anlayamadım ! "

-"Pas deme şansım varmı ? Ya da bu soruyu en son sormak gibi bir şey yapabilir miyiz ?"

-"Neden yoksa bana aşık mı oldun, " İnanmazmış gibi bir kahkaha attım ama o pek de mutlu görünmüyordu. Az önceki o ukala çocuk gitmiş yerine sevdiği kıza açılamayan utanganç biri gelmişti, neye uğradığımı şaşırdım.

-"Yok artık inanmıyorum, Trevis ! Bana şaka yaptığı söyle!"

-"Şaka ama sırf sen istiyorsun diye yoksa evet, yani aşk diyebiliriz."

Yüzümdeki ifade yüzünden kendini zor tutuyor olmalıydı. Nasıl olabilirdi, bu kadar kısa bir zamanda !

-"Sen delirmiş olmalısın ! Lütfen evimden çıkar mısın !?"

-"Peki, bu şoktan sonra biraz yalnız kalman bencede en iyisi akşam seni yemeğe çıkarayım mı ?"

-"Defol git, Trevis. Bu evin yolunu da unut ! Yetti artık yaa sizinle uğraşmaktan kendime bile zaman ayıramıyorum !" Çok ağır konuşmuştum ama her şey üst üste gelmişti.Ne kadınmış ama ! O öldüğünden beri peşimi bırakmıyordu kötü karma. Kendimi lanetlenmiş gibi hissediyordum.

-"Benden başka biri daha mı var, Katya ?" Al işte bir bu eksikti zaten. Şimdi de beyfendinin kıskançlığı tutmuştu. Kim oluyordu da benim hayatıma karışıyordu yaa..

-"Sanane be ! Sen kim oluyorsun da benim hayatıma karışıyorsun. Benim canımı sıkmadan çık git şu evden !" Derken üzerine yürümüştüm. Elimle de kapıyı işaret ediyordum ama onun aklı başka yerdeydi.

-"Bu olay burda kapanmadı, küçük hanım ! Sana kim olduğumu öğreteceğim. Sonra da, o it kimse ona öğreteceğim !!" O da bunu söylerken ayağa kalkmış ve dibime girmişti, son kelimenin üzerini vurguladı ve çekip gitti.