Kris : Doctor SuHo ကၽြန္ေတာ့္စာသင္ခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ
Lay ကအသံဩႀကီးလာရာဘက္လည့္ၾကည့္ၿပီးျပံဳးေနေလသည္
SuHo: ေအာ္ကၽြန္ေတာ့္အခ်ိန္ေတာင္ကုန္သြားၿပီပဲ
ဆိုၿပီးအခန္းအျပင္ဘက္သို႔ထြက္လာခဲ့တယ္Kris နဲ႔ေဘးျခင္းရွင္ရပ္လိုက္ၿပီး
SuHo : အဲေလာက္တည္ေနတာကိုး ဒါေၾကာင့္ကေလးေတြေၾကာက္ေနတာ
Kris : စကားတအားမ်ားတယ္
SuHo : ဒီည Moon coffee shop ကိုလာဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္
Kris : ေအပါ
SuHo ထြက္သြားသည့္ေနာက္ကို Lay ကေငးၾကည့္ေနတယ္
Lay pov : ငါ့ Dr SuHo ထြက္သြားၿပီ
တုန္း!!!
စာအုပ္နဲ႔ ခုန္ကိုရုိက္ေသာအသံေၾကာင့္ Lay သတိျပန္ဝင္လာတယ္
Kris : စာစသင္မယ္ စာမ်က္ႏွာ ........
ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးက စာကိုႀကိဳးစားသင္ယူေနတယ္ Lay ေကာ္အတူတူပါပဲ ေခါင္းငံု႔ၿပီးစာကိုၾကည့္ေနတယ္ စာကိုစိတ္ဝင္စားလြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး သင္ေနတဲ့ဆရာကိုေၾကာက္လို႔
SeHun တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဖုန္းေလးကိုင္ၿပီး ခုံေအာက္မွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနတယ္ အဲဒါ Lay ကလွမ္းၾကည့္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ Kris လွည့္လာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ကြက္တိျဖစ္သြားတယ္
Kris : ေက်ာင္းသား Zhang Yi Xing မက္တက္ရပ္ၿပီး
ဆရာသင္ထားတဲ့စာကိုျပန္ရွင္းျပပါ
Lay : က်ေနာ္လား ..အင္..အင္...အင္
SeHun ကေတာ့ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ စာအုပ္ကိုထိုင္ၾကည့္ေနတယ္
Lay pov: sehunနင္အက်င့္မေကာင္းဘူး ငါ့ကိုကူညီဖို႔ေတာင္စိတ္မကူးေတာ့ဘူးလား
Lay ကေတာ့ သူ႔ခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းကိုမ်က္ေစာင္းေလးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ၿပီးႀကိမ္ဆဲေနေလတယ္
Kris : ခဗ်ားကက်ေနာ္သင္တဲ့စာကိုေတာ္ေတာ္နားလည္ေနတယ္ထင္တယ္ ဒါေၾကာင့္ခဗ်ားရဲ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တျခားအက်ဳိးရွိတဲ့အရာေတြကိုလုပ္ႏိုင္တာေပါ့
Layက Krisကိုၾကည့္ၿပီးတေတြးၿမိဳခ်ေနတယ္ ေၾကာက္လြန္းလို႔ဘာမွမေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္
