Friend Please, Live For Me |Joshler|

Petrified of who you are and who you have become

Trzymałem go za rękę. Można powiedzieć, że podpierałem się. Ściskałem tak mocno, bo obawiałem się, że mnie puści, że nagle wszystko zniknie i będę stać tutaj sam, w ciszy...

Słowo 'cisza'. Niby oznacza coś spokojnego. Ludzie często mówią "w końcu chwila ciszy", cieszą się tą chwilą.
Próbowałem kiedyś, jednak nie umiem wsłuchać się w nicośc. Bałem się i boję... Tej okrutnej i pożerającej ciszy.

Zawsze wolałem słuchać głosu osoby, która do mnie mówi, jednak musiała mówić prawdę. Często proszę znajomych, żeby ją mówili i nawet tą najboleśniejszą.

Tylko taka jest najprawdziwsza

Prawda zawsze była moją najsłabszą stroną. Bałem się jej. Za każdym razem sądziłem, że może mi zrobić krzywdę, jednak to ona mnie przed nią chroniła. Osoba mówiąca prawdę miała ważne miejsce w moim życiu. Nie miałem dużo przyjaciół, więc prawie nigdy nie miałem komu zaufać. Był tylko Josh.

Zwykły chłopak o kolorowych włosach, idealnie pasujących do jego ciemnobrązowych oczu. Był utalentowany, dobrze zbudowany, nigdy nie miał probyłoów w szkole. Był po prostu aniołem. Czymś, co nie mogło być prawdziwe...

- Tyler? - chłopak nagle się zatrzymał. - Wszystko dobrze? - uśmiechnąłem się.

- Tak.. Tak, jestem w jakimś stopniu szczęśliwy. - tym razem on się uśmiechnął i szedł dalej.

Zatrzymaliśmy się przed moim domem. W środku nie było nikogo; matka na urodzinach, rodzeństwo się wyprowadziło, a tata w odwiedzinach u babci. Zwykły domek na osiedlu, przy którym biegają dzieci i się bawią.

Wziąłem głęboki wdech i puściłem rękę Josha. Poszedłem do drzwi, po czym wyciągnąłem klucze; chłopak stanął obok mnie i pomógł mi otworzyć drzwi. Co się ze mną dzieje, że nawet z tym mam problem? Otworzyliśmy je i weszliśmy do środka.

Pierwsze co zrobił Josh, to ściągnął buty (bo wiedział, że moja mama uwielbiała porządek) i podbiegł do lodówki po lody. Zawsze jedliśmy lody i oglądaliśmy w moim pokoju seriale.

Również ściągnąłem buty i odebrałem pudełko lodów, po czym skierowałem się w stronę schodów, prowadzących do mojego "królestwa".

###

Woah, wróciłam razem z takim przyjemniutkim rozdziałem.