Insan neye ağlar en çok alıştığı şeyi kaybettiğine mi?
Artık ağlamaktan yorgun düşmüştü bedenim kaldıramazdı bu beden onun yokluğunu zaten anne diyemiyordum, şimdi babada mı diyemeyecektim.
Bu düşüncelerim kalbime hançer girmişcesine acıtoyor kalbimi. Elif her zaman ki gibi yanımdaydı yine, başını omuzuma koymuş elimi tutmuştu bana güç vermek istercesine ama artık güçlü kalmak falan istemiyordum.
" Zeynep'im sana ağlama demiyeceği, ağla ama sakın kendini salma tamam mı " dedi gözlerime bakarak ve devam etti,
" beraber ayakta duracağız, ben yanındayım evet bi baban olamam " demesiyle boş bakışlarım tekrar hıçkırığa ve ağlamaya döndü, rüya gibi geliyor insanın babasının ölmesi.
Ağaç yoksa yaprak neye tututana bilir ki ? yaprağı tutan ağaç deyilmidir ,peki artık o ağaç yoksa yaprak ne yapacak ? diye düşünüyordum, bi yandan da kalkıp evden dışarı çıktım.
Taziye için gelmişlerdi, ev doluydu dışarı çıktığımdaysa komşumuz fatma abla kolumu tuttu.
" kızım nereye, geç içerde otur babanın taziyesinde nereye gidiyorsun insanlar var içeride " dedi
Sinirlenmiştim yeter artık, bıktım bu insanların seni anlıyorum alışıcaksın kızım demelerinden, yoruldum nasıl alışır insan babasızlığa hiç mi sızlamaz o kalp, hiç mi aklına gelmez beraber yaşadığınız günler, fatma ablaya dönüp
" nefes alamıyorum ya , oturamıyorum içerde insanlar gelip bana babam için başın sağolsun diyorlar, dayanamıyorum anladın mı ,dayanamıyorum " dedim ve Elif beni kendine çevirip sarıldı, bende ona sarıldım ve ağladım sonra göz yaşlarımı sildim ve Elif'e baktım
"Doğru söylüyorsun güçlü durmam lazım , haklısın kendimi salmamam lazım ve sen şahit ol ki Elif ben babama çarpıp kaçanı bulup, ona bu yaptığını ödeteceğim sana yemin ederim ki yapacağım " dedim bi yandanda göz yaşlarımı siliyodum.
Eve tekrar girdim ve herkeze doğru dönüp
" evet taziye bitti herkez çıksın dedim " bağırarak pürüzlü sesimle, herkez bana garip garip bakmaya başladı, kimse hareket etmeyince, tekrar bağırdım
" gidin diyorum duymuyormusunuz " dedim her kez kalkıp söylenere gitmeye başladı kimi
" yazık kıza ya " dedi kimisi
" kafayı yedi babası da ölünce " dedi ama en çota en son duyduğum şey kaldı aklımda
" bu kız başına napıcak şimdi, ana yok baba yok ,ev kira nasıl yapıcak yazık günah " dedi bana acımıştı bana acınmaktan nefret eden ben acıncak haldemiydim, dedim durdum ve düşündüm, evet acıncak haldeydim
" kimsem kalmadı , kimsesizim artık " dedim hem bağırıp hem evi dağıtıyordum, koskoca bu dünyada bi ben kalmıştım sanki, en sonunda dizlerimin üstüne düştüm ve beni acıyarak izleyen Elif'e baktım
" bana öyle bakma , bana acır gibi bakma. " dedim nefes nefese
" sana asla acımıyorum sen güçlüsün " dedi bana bakarak, önüme döndüm bunu babama yapana, ödeticektim.
