DİREN

DİREN -1-

SELAAM BU BENİM İLK HİKAYEM DEĞİL FAKAT YAYINLADIĞIM, İNSANLARLA PAYLAŞTIĞIM İLK HİKAYEM UMARIM BEĞENİRSİNİZ BEBİŞLER :dd YENİYİM BELKİ BİLİYORSUNUZ YORUMLANINIZI VE VOTELERİNİZİ BEKLİYORUM SİZİ ÇOK ÇOK SEVİYORUM KEDİCİKLERİM BENİİM BEKLETMEKTE İSTEMİYORUM ASLINDA NEYSE BAŞLAYIN OKUMAYA ÖPTÜÜM :33 <33

 Yine mi pazartesi ?? hayır yani anlamıyorum tamam pazartesi olursunda neden pazar olmayıpta tesi olursun kafam almıyor inan. Uyanmak istenmeyen bir saatte her zaman ki gibi alarm uyandırmamıştı beni ve yine geç kalmıştım artık o kadar sıradan geliyor ki insan alışıyor sonunda. Saatin kaç olduğunu göremiyordum bile uyanmak ve uyanmamak arasında bir çizginin arasındaydım işte.

 Annemin sesiyle kendime gelebildim kendi kendime mırıldandım. Yayıla yayıla lavabonun yerini tuttum. Aynada ki uykulu gözlerimi, yeni uyandığımdan kızaran dudaklarıma baktım kendi kendime ''Rüya keşke bu rüya olsa'' dedim sonra dediğime kahkaha atmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım gülümsüyordum.

 Yaşadıklarımdan sonra hala ayaktaydım işte herkesin bunu görmesini öyle istiyordum ki tarif edemiyordum bu benim hayatımdı dilediğim gibi yaşardım kimsenin ne dediğine bakmadan yıkılmadım, yıkılacak ağır bir anı kalmamıştı düşündüğümde. Mutlu görünmeme gerek yoktu mutlu bilmelerine de. Sadece o sorularla karşılaşmamak için gülümsemek zorundaydım en azından bunu yapabilirdim. Kimsenin benim ne yaşadığımın ya da ne hissettiğimin bilmesine gerek yoktu. Kitaplarım -huzurum- vardı. Onlar beni anlayabiliyordu en azından.

 Kimse birbirini anlayamazdı veya gerçekten onu iyi tanıyamazdı bu bir gerçek nedense hep itiraz ederiz ama haklıyım böyle duygusal yanım varken acımasız da olabiliyorum mesela umursamamak. Kimseyi umursamam bana ne onlardan, beni ilgilendirmez !!1!bir!!1! Diğer tarafımda sevilen psikopat olmam. Gülme krizine girebilirim, insanlarla dalga geçebilir, tavsiye bulunabilir, acıları söyleyebilirdim. Açıktım işte dediğimden pişman olmadım fakat kırmamak için özür dilediğim çok oldu keşke onları geri alabilsem beş para etmeyen insanlara gerçekten çok değer veriyorum. Mesafe koyamıyorum bazen sorun değildi ne yaşamak istediysem onu yaşadım. Kendimle dertleşirken giyinemediğimi fark ettim. Annemle babam kızacaklardı biliyorum ama elimde değildi. Bu bana iyi geliyordu kendi terapimi kendimle yapabiliyordum.

Hemen hızlı okul kıyafetlerimi giyip, parfümümü de sıktıktan sonra kapıya çıktım biraz gecikmiştim ama koşarak indim merdivenlerden okula gittim.

Hemen arkamda oturan sevimli, ukala bir genç vardı. Önceden beni ağlarken gördüğü olmuştu. O an benim gözlerime bakıp içinin burkulduğunu biliyorum belki de bilmiyorum ama o an gözyaşlarımla bulanıklaşan gözümle onu öyle görmüştüm işte. Adı Keremdi hep onu uzaktan izlemiştim eskiden sonra vazgeçmiştim ulaşamayacağım uzaklıktaydı. Zaman unutturur işte unutmuştum onu bu kadar basitti insan acı çektikçe unutuyor, nefret büyüyor ve her şey bundan ibaretti.

''Günaydın Rüya.''

''Günaydın Kerem.''

Önüme dönmüştüm. Kalem kutumu ve kitaplarımı çıkarmaktan nefret ederdim hele dersleri tamam hocalar samimiydi sınıfımız ve okulumuzda fakat dersler bizden o kadar uzaktaydı ki.

Okulun bilinen kızlarındandım. Psikopat Rüya, deli dolu manyak. Vb vb .s Lisede olsam da tanınmak güzeldi beni görüyordular hemen dikkat çekerdim nedense kolayda unutulmazdım ve dediklerine göre farklıydım EVET FARKLIYDIM. Okulun popüler çocuklarıyla yemekler yediğim olmuştu ama hepsi bir neden olduğu içindi çokta meraklı değildim o gerizekalılara neyse eheheh nerede kalmıştık önümde oturan Ece benim salağımdı, canımdı. Onunla her şeyi yapabilirdim de o da aynı şeyleri benim için düşünüyor muydu acaba ???

Ders Matematikti hiç sevmem matematiği sevenleri de al kafasını duvardan kıvılcım çıkasaya kadar sürt değil mi ? ne tip insanlar var öyle yaa. Allahtan hocamız iyiydi sohbet ediyorduk aslında işime geliyordu oturur kitap okur ya da bir şeyler düşünürdüm çünkü çok ses beni boğuyordu başımı ağrıtıyordu hangi konuşmaya gireceğimi bilemiyordum biz Türk çocuğuz aynı işi aynı anda yapma isteğimiz olsada yapamayanlardanız. Ece Aslı'yla konuşurken bile onlara yetişemiyordum yetişmek için acelem yoktu ama bilmiyorum işte. En sonunda dayanamayıp kulaklığımı takıp Linkin Park - Numb şarkısını açtım en zor anlarımda sakinleştiricim ve nefretimi artıracak tek şarkıydı iyi geliyordu, gelicekti. Bu okula başladığımdan beri garipti insanlar beni kırmaktan korkuyorlar mıydı ? Kim bilir ben onları rahatça kırabilirdim ve istemsiz olarak görmezden gelebilirdim ama yapamazdım özür dilerdim galiba alışmışım ihihi gelgit arasında gidip gelirken Enis'in bana öğle yemeğini nerede yiceğimi sorusuyla karşı karşıya geldim bilmiyorum bizim kızlara sor dedim sonra Ece'ye:

''Lan Ece kızım biz nerde yicez yaa''

''Bebişim bilmiyorum Aslıya soralım.'' Aynı anda:

''Aslıııaaağağaa''

''Haha ne oluyor.'' Dedi tüm samimiyetiyle.

''Nerde yiyelim karar veremedik biz.''

''Mor Cafe'ye gidelim bu seferde hadi lütfen. '' deyince kıramadık tabii.

 4. Dersin bitmesiyle cüzdanlarımızı alıp çıkışa yöneldik. Arkada bir topluluk gördüm direkt gittim kızlar kavga ediyor of salak cidden bunlar deyip sinirimi yatıştırıp en zalimini ölçüp kıza vurdum kenara çektim ''Kendinde misin kızım sen ne yapıyorsun burası okul bak okul görmüyor musun kör müsün nesin lan'' derken ellerimi kızın yüzünü ellerimin arasına aldım kız nefes nefese beni geçmeye çalışıyordu dayanamadım bikere daha vurdum duvara çarptım ''ne sorununuz var sizin neyi çözemiyor musunuz derdiniz ne neyin kafasını yaşıyorsunuz? '' diye bağırdım bu sefer herkes çember oluşturmuş bize bakıyorlardı. En çok dayak yiyen kızın gözleri dolmuştu nedenini bilmiyordum ama öğrenecektim. 

Adını Cansu olduğunu hatırlamıştım ''Cansu musun nesin sen adın ne senin'' dedim duvarda canı yanmıştı belki geri doğru çekildim ''evet!!'' dedi sertçe '' bana karşı sert konuşma alırım ayağımın altına!'' deyip duvara ittirdim. Ve karşıdaki kızın adının Aleyna olduğunu öğrendim meğer Cansu'nun sevgilisiyle sarılırken görmüş okulu inletmiş sonra kızı sıkıştırıp burnundan kan gelecek şekilde dövmüştü sonrasını biliyorsunuz zaten. Aleyna'ya döndüm doğru mu dedim gözleri dolmuştu ''benim bi suçum yok Allah aşkına cidden bak dinlemedin iyi ki Rüya elinden kurtardı beni önyargılı bakma senin o aşağılık sevgilin yüzünden bu haldeyiz'' facebooktan uygun olmayan mesajları ben atmadım bak kanıtım var elimde deyip telefonu bize verdi kız haklıydı sonra boş sınıfta kızı yakalayıp çilek kokusunu içine çekmişti ve o sıra Cansu onları basmıştı olay bundan ibaretti Cansu özür diledi kızdan sarıldılar banada sarıldılar sonra herkes dağılmamıştı ''ne bakıyorsunuz lan gidin işinize'' dedim bağırarak çemberi sonunda dağıtmıştım Ece'yle Aslı gelip bana sarıldı olayın çözülmesine galiba sevinmişlerdi bende mutlu oldum.

 O herifin adını öğrenicektim belalısı olurdum güzelim kızların duygularıyla oynayacak kadar ne acı çekmiş merak ediyorum bu yüzden de hesabını ondan sorucaktım. Kızlar artık iyice farklı bakıyor bana kelimelerine dikkat ediyor ya da üstün tutuyorlardı bu da benim en nefret ettiğim şey pofpoflanmak biliyorum çok garip kelime ama hoşuma gidiyor işte. Erkekler bana bakıp bir şeyler diyorlardı bense yemeğimi yeyip basketbol oynamaya geçmiştim bile sonra yeni fark ettiğim bir çocuk yanıma geldi ve ''adın Rüya mı?'' dedi bende ''evet noldu?''dedim o da ''ben Yiğit''dedi. Bende ''memnun olucam galiba'' deyip üçlük atışımı yaptım etrafa göz gezdirirken herkesin bana baktığını gördüm içim içimi yiyordu resmen neler oluyordu pencereden Cansunun gözlerinde ki nefretini gördüm o çocuktu öğlen çıkan olayın sebebiydi işte Yiğitti oydu. Cansu'nun yeni ayrıldığı eski sevgilisi...