In Prison

κεφαλαιο 27

Εχουν περασει δυο μερες ο Θανος δεν εχει δωσει κανενα σημειο ζωης ανησυχω για τα μωρα μου στον Σηφη εχω πει ψεματα πως η Ρανια ηθελε να κρατησει τα μωρα για λιγο για να εχουμε τον χωρο ελευθερο

Κατι που ειναι ακρος ψεμα γιατι απο το κρεβατι δεν βγαινω ειμαι χαλια εχει καταστραφει ολη η ορεξη μου για ζωη το μονο που θελω ειναι τα μωρα μου

Αλλα δεν τον κατηγορω δεν φταει ο Θανος εγω φταιω μπορουσα να τον βρω αν ηθελα μπορουσα να του πω για τα παιδια αλλα δεν το εκανα τα παθαινω ολα αυτα επειδη εγω φταιω κανενας αλλος

"Θα βγεις απο το κρεβατι εισαι δυο μερες εκει" ειπε ο Σηφης φτιαχνοντας το πουκαμισο του και χαμογελωντας στον καθρεφτη

"Σου ειπα δεν εχω ορεξη ποναω την κοιλια μου" ξεφυσισε

"Εγω πρεπει να φυγω" ειπε δινοντας μου ενα φιλι στο κεφαλι

Απο τοτε που γυρισε ο Θανος βρισκω τις κινησεις του Σηφη ποιο χαζες απο ποτε ας πουμε αντι τωρα να καθισει μαζι μου επειδη ειμαι 'αρρωστη' φευγει για δουλειες

"Οτι θελεις ειναι κατω η Μαρια" ειπε και χαμογελασα ψευτικα πριν προλαβω να πω τιποτα αλλο χαθηκε απο το δωματιο και συντομα απο το σπιτι

Αμεσως εβαλα τα κλαματα ειναι απλα αυτη η φορα που χαιρεσαι να μενεις μονος γιατι επιτελους μπορεις να ξεσπασεις κατι που θα κανει τους αλλους να σε νομιζουν για αδυνατο αν γινει μπροστα τους

Μισω να κλαιω μπροστα σε αλλους και εχω ειδη κλαψει μπροστα στον Θανο

Το κινητο μου αρχισε να δονειται και σκεφτηκα να μην το απαντησω αλλα συνεχισε να χτυπαει το πηρα στα χερια μου (ανωμαλες) και ειδα πως ενας αγνωστος αριθμος απο 69 με καλει

Το απαντησα βαζοντας το στο αυτι μου και οταν η φωνη βγηκε απο το τηλεφωνο αρχισε να κλαιω

"Μανουλα" ακουσα την φωνη της Παναγιωτας και χαμογελασα

"Μωρο μου πως εισαι δωσε μου την αδελφη σου" ειπα προσπαθωντας να σταματησω τα δακρυα

"Στελλα" ακουσα την φωνη του Θανου απο το τηλεφωνο και παγωσα

"Θα μπορουσες να ερθεις απο εδω για να μιλησουμε" ειπε και μου εδωσε την διευθυνση του αμεσως σηκωθηκα αυτοματα απο το κρεβατι και κοιταξα τον ευατο μου στον καθρεφτη