In Prison

κεφαλαιο 37

"Μωρο μου εχουμε χασει ειδη δυο χρονια απο τοτε που χωριστηκαμε δυο χρονια αδικα που δεν ειχαμε ο ενας τον αλλον και ενιωθα μισος νομιζω πως τότε καταλαβα ποσο μισος ειμουν χρειαστηκε να σε χασω για να καταλαβω πόσα τελικά αξιζεις σε αγαπω πολυ μωρο μου θελω να περασω την υπολοιπη μου ζωη μαζι σου και επιτελους να μην μας χωρισει κανεις μονο ο Θανατος και αν μας χωρισει αυτος θα πεθανω και εγω αν παθεις κατι ή αν παθω εγω θα σε προσεχω απο εκει ψηλα μωρο μου θα με παντρευτεις" εγνεψα καταφατικά βουρκωμενη και έπεσα στην αγκαλια του

"Σε αγαπω" ψιθυρισα αγκαλιάζοντας τον σφικτα και χαμογέλασε φιλωντας την κορυφη του κεφαλιου μου και περνοντας το δαχτυλίδι στο δαχτυλο μου

"Θα σε παντρευτω" ειπα χαμογελαστη και με φιλησε βουρκωμενος και αυτος πλεον

"Ασε το φαει" ψιθυρισε και με πηρε πάνω του σε στυλ νυφης γελασα και κρατήθηκα σφικτα απο πανω του φιλωντας τον

Με ξαπλωσε στο κρεβατι βγαζοντας το φορεμα μου και αφήνοντας με με τα κοκκινα εσώρουχα

Φιλησε τον λαιμο μου και περασα τα χερια μου μεσα απο τα μαλλια του αναστεναζοντας

"Σε αγαπω" ψιθυρισε και χαμογελασα βγαζοντας την μπλουζα του και ενωνοντας τα χειλη μας

"Και εγω" συντομα ολα τα ρουχα μας βρισκόντουσαν στο πατωμα και εμεις να κανουμε παθιασμενο έρωτα στο κρεβάτι

"Εισαι χαρουμενη;" ψιθυρισε ρωτησε και εγνεψα καταφατικα χαμογελαστη η κινησεις του εγιναν πιο γρήγορες και αφησα εναν βαθυ αναστεναγμο να ξεφυγει απο το στομα μου

{***}

Εβαλα το πουκάμισο του Θανου και φιλησα το κεφαλι του χαμογελωντας καθισα διπλα του στο κρεβατι κοιτωντας τον κοιμισμενο και χαιδεψα τα μαλλιά του

Ενας οξυς πονος διαπερασε στον εγκεφαλο μου αλλα τον αγνοησα και ξαπλωσα στο κρεβατι με τον Θάνο γαμωτο εχω ζαλαδες

Ετρεξα γρήγορα στην τουαλέτα αδειάζοντας το περιεχομενο που υπηρχε στο στομαχι μου και σκουπισα το στομα μου με μια πετσέτα

"Μωρο μου τι εχεις;" ακουσα μια φωνη και γυρισα για να δω  Θανο να μου κρατάει τα μαλλια μονο με το μποξερακι

"Δεν ξερω ποναω το κεφαλι μου και την κοιλια μου" αναφωνησα και ενα μεγαλο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του Θανου

Τι;

Μετα απο οκτω μηνες

"Γρηγορα γρήγορα" ακουσα την Παναγιώτα να λεει και ο Θανος γελασε πέρνοντας με στα χερια του

"ΑΑΑ ΘΑΝΟ ΠΟΝΑΩ" αναφωνησα κρατώντας την κοιλιά μου και ο Θανος γελασε

"Ηρεμησε μωρο μου θα μας έρθει η κορη" ειπε βαζοντας με στο αμάξι με τις κόρες μας να με κοιτανε περιεργες

"Αδελφη" είπε η Παναγιωτα χαρωπα και χαμογελασα κρατωντας την κοιλιά μου παρα τον πονο

"Φτανουμε τώρα μωρο μου κρατησου" ειπε και τσιριξα

"ΘΑΝΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ" φωναξα αγχωμενη και ο Θάνος συνεχισε να οδηγάει

"Κατσε πρώτα να την γεννησεις και μετα της βρίσκουμε και ονομα" ειπε γελαστος και του εριξα μια δολοφονικη ματια συνεχιζοντας να τσιριζω

Ωω θεε μου θα το γεννησω στο αμάξι

Ο Θάνος σταμάτησε απότομα και καταλαβα πως φτασαμε στο νοσοκομείο

Με πήρε πάνω του και τα παιδια απο το χέρι και αρχισε να τρεχει στο νοσοκομείο με εμένα να τσιριζω

"Θελω παγωτό και να σταματησω να ποναω" ειπα κλαίγοντας και ο Θανος στριφογυρισε τα μάτια του

"Γιατρε γενναει" είπε σε έναν γιατρο που περνουσε και με κοιταξε με γουρλωμενα ματια φωναζοντας για φορειο

Θανου pov

Μετα απο έξι ώρες

Ο Γιατρος βγηκε έξω και αφηνοντας τα παιδιά με την Ράνια τον πλησιασα

"Γιατρε τι εγινε γεννησαμε;" ρωτησα με ένα μεγαλο χαμογελο και ο γιατρος εβαλε το χερι του στον ώμο μου στρογικα

"Τι εγινε;" ειπα ανήσυχος και ο γιατρος ξεφυσισε

"Λυπαμαι νεαρε μου" λυπάμαι τι γιατι λυπαται;

"ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΙΛΑ" φωναξα και η Ρανια με τα μωρα απο πισω με κοιταξαν φοβισμενοι

Χευ τερατακια μου😈😁

Λυπαται ο γιατρος γιατι να λυπαται;😈

Επισης ειμαστε κοντα στο τέλος😁

Ερώτηση: εχετε κρατησει ποτέ ημερολόγιο αν ναι για ποιο λογο;

Εγω οταν είμουν μικρή θα ηθελα να εχω και τωρα για να θυμαμαι ολες μου τις στιγμες αλλα βαριεμαι να γραφω την βαρετη ζωη μου😩😭

Μεχρι το επόμενο

Ββ αγάπες μου😍😘

-Η μαμα τερας που πλησιαζει τον επίλογο😈