6 februari
Schattige Roos,
OMG, ik schrijf nu maar kort, want ik moet me klaar maken, ik heb een date met James! Ja, je leest het goed. Ik, Luna Roaders heb een date met James Newcastle! Luna Newcastle, klinkt wel toch. Oké mijn rode of blauwe jurkje? Ja, dat lees je ook goed. Luna Roaders gaat voor het eerst in haar leven in een jurk over straat, is het niet enig? Oké, de details komen later vandaag. Ik kan nu al een ding zeggen. Horrorfilm.
Net als je denkt dat het niet erger kan, springt een bange James bijna bij je op schoot. Je snapt dat de meiden bang horen te zijn en bescherming moeten zoeken bij de mannelijke vriend die aan haar zij staat. Helaas, vandaag ging het geheel anders. Ik had het moeten afkloppen toen ik zei dat mijn dag niet stuk kon. Roos, ik wou dat je erbij was om me te helpen, dan konden we hem samen uitlachen toen hij als baby zat te huilen omdat de film te eng was. Wat een sukkel. Ik zal je even een flashback geven, meer omdat ik ook nog even moet bekijken waar het mis ging. Hij kwam me ophalen met zijn auto. Grapje. Zijn vader heeft zijn auto afgepakt dus kwam hij met de fiets.
"Hallo schoonheid." Hij brengt zijn lippen naar mijn wang en geeft me een kus. "Hey." Zeg ik zo charmant mogelijk. Hij schenkt me een knipoog. "Laten we gaan, voordat je in gevecht gaat met mijn vader." Ik trek mijn jas aan en roep dat ik weg ben. We rennen naar zijn fiets en hij gaat fietsen. Ietwat teleurgesteld ren ik achter hem aan en spring achterop waardoor hij wiebelt en net op het laatste moment zijn evenwicht terug krijgt. "Wil je dat niet meer doen schoonheid." Een warm gevoel bekruipt me. "Waarom fiets je eigenlijk niet zelf." BAM, weg warm gevoel. "Omdat dit een date is." Ik zie dat hij zijn schouders ophaalt, en ik laat het maar hierbij.
"Welke film gaan we nou?" we staan gearmd in de rij bij de kassa. "Ik dacht dat ik dat al had verteld." Zegt James nors en hij kijkt me boos aan. Als we aan de beurt zijn trekt hij zijn arm hardhandig uit die van mij en tast naar zijn portemonnee. "Schoonheid, heb jij misschien... Eu je weet wel... geld mee?" verrassend genoeg heb ik inderdaad mijn portemonnee in mijn tas gegooid. Ik ga naast hem staan maar hij loopt mompelend weg. "Gaat u betalen?" Ik knik. "Dat is dan 18 euro." Met een stikkend gevoel betaal ik, daar gaat mijn zakgeld, meer dan dat. "De film begint over een klein kwartiertje, je kunt al naar boven. Zaal 3 voor u." ik bedank de vrouw en loop richting een vloekende James. "James gedraag je normaal, iedereen kan je zien." Geschrokken draait hij om en ziet dat iedereen hem aankijkt. "Wie neemt nou geen geld mee. Naar de bioscoop nog wel!" Met mijn hand gebaar ik dat hij zachter moet gaan praten. Hij ziet het en houdt gelijk zijn mond. "Een meisje dat voor de jongen moet betalen, dit kan echt niet!" je ziet wel weer wie het meisje is. Met moeite houd ik mijn lach in om mijn eigen gedachte. "Kom op, we gaan naar de film." Ik sleur hem haast mee. "Oké dan." Hij komt eindelijk zelf in beweging.
"Schiet op, zaal 3 sluit nu!" niet te geloven dat je verdwaald kan zijn in een mini bioscoop! Serieus hoe kan het dat mij dit altijd overkomt? We sprinten nog naar de deur en komen nog net binnen. We zien dat de film net is begonnen en we nemen plaats op random stoelen. "Wacht schoonheid, wat hier gebeurd blijft hier oké?" zonder te begrijpen waarom hij dit zegt knik ik en zet mijn 3D bril op. Wie bedenkt dat nou weer een horrorfilm in 3D.
"AAAH!" AUW, een hoofd van James recht in mijn maag. Ik had verwacht dat ik de bangerik hier ben, maar blijkbaar is James echt het meisje. Dit is al de zoveelste keer dat hij van angst bij mij veiligheid zoekt. "Ik kan niet wachten tot we in het restaurant zitten." Dat is ook de zoveelste keer dat hij dat zegt.
"Wat een stomme film!" James kijkt me aan. "Hoezo, vond je hem niet eng?" ik schud mijn hoofd. "Dan ben je een kenau, het was echt een ongelooflijk enge film!" weer schud ik met mijn hoofd. Een pijnlijk gevoel bekruipt me en ik voel mijn ogen waterig worden, de hele avond al noemt hij me dingen die niet kunnen. In het begin was het nog schoonheid, maar dat is nu veranderd in kenau... als hij me weer nodig heeft noemt hij me schoonheid, schijnheilig jongentje. "Gaan we nog ergens eten." "En dan moet ik weer betalen zeker, ja hallo ik heb ook grenzen, je hebt al een bioscoop kaartje en een zak chips cadeau gehad!" hij haalt zijn schouders op: "Dat betaal ik terug, kunnen we echt niet even langs de Mac?" hij showt me een paar sexy puppy ogen en ik geef toe. "Fiets jij? Ik heb last van mijn been." Een geërgerde zucht verlaat mijn mond. Ik pak zijn fiets en begin te fietsen, wat denkt hij wel niet. "Luna, je moet wel op mij wachten!" abrupt stop ik met fietsen, waardoor hij tegen me aan knalt. "Fiets dan." Hij is achterop gesprongen. Ik begin met trappen, maar kom amper vooruit, dat zakje chips is verkeerd gevallen bij hem. "Jij hebt ook geen kracht hé." Ik stop gelijk met fietsen en laat de fiets in de bosjes vallen. "En jij, jij gedraagt je als een FUCKING IDIOOT! Ik had zin om op date te gaan met James, maar niet zo. Ik vond je leuk en dat heb je nu verpest! Wat heb ik in je gezien? Zoek het maar uit!" met tranen in mijn ogen ren ik weg. In de verte zie ik de contouren van mijn huis alweer. Ben ik even blij dat ik niet van plan was om naar de Mac te gaan en gewoon naar huis te fietsen. Wat een Asshole!
En nu zit ik dus thuis, mijn mascara uitgelopen van het huilen en een berichtje van James. 'het spijt me, ik betaal je alles terug.' Nou Roos, kan jij geloven dat die leuke jongen zo een klootzak is? Ik niet. Maar het is wel zo. Ik ga slapen. Welterusten Roos x Slaperige Luna.
JE LEEST
10 Brieven aan Roos
Short Story'Niet veel mensen in mijn omgeving hebben hersens heb ik nu wel door. Nou ik zal je het hele verhaal mooi even vertellen: "Hey Luna, je leeft nog." Een flauwe glimlach verraad mijn nep-boze gezicht. "De pizza's waren dus toch aardig voor je." Ik kni...