Author's note:
Sobrang madrama tong chapter na ito kaya wag kayong maumay sa drama, di lahat ng oras masaya.
Vher's P.O.V
I'm broke. I really am. Alam ko tapos na pero masakit pa din siyempre. Sakanya umikot mundo ko tas sa isang iglap kaya niya guhuin lahat ng iyon, alam ko naman di lahat ng nandidiyan sa tabi mo eh mananatili kung minsan sino pa ang inaasahang mog mag tatagal yun pa ang mawawala.
Oo nag kkwentuhan kami ni Vhon pero nag aalinlangan akong sabihin sakanya dahil wala naman talagang tiyak na rason bakit ako iniwan ng dating babaeng nag papasiya saakin at nag papaganda ng araw ko.
"Kung ayaw mo naman mag kwento okay lang alam ko mahirap pinag daanan mo Vher, Pero kung di mo malalabas yan alam ko mahihirapan mabawasan yang mga yan." Tumulo ulit ang luha ko kase matapos ang insidenteng nangyare saamin ay bigla siyang naging cold bigla siyang nanlamig sa pag sasamahan namin hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako. Oo alam ko na ako ang may kasalanan kung bakit kami na bangga.
"Oo. Kaya eto makinig ka Vhon, sana hindi mo ijudge si Lira nang dahil dito alam ko naman may mga rason tayo sa isip natin na hindi natin kayang ipaliwanag sa iba, Lalo na alam mong makakasakit."
"Oo alam ko naman iyon kaya sige sabihin mo na."
"Febuary 4 mga hapon na yun, sinundo ko siya sakanila kase may samaan kami ng loob nun gusto ko makapag usap kami ayaw ko kaseng matapos ang araw na hindi kami nag kakaayos. Ayoko yung matutulog ako na alam ko may sakit na dinadamdam yung mahal ko, kahit siya ang mali ako ang nag pakumbaba ako ang nag sorry lahat ginawa ko, lahat ng paraan para makausap siya ginawa ko. Yun ay dahil sa bestfriend niya, Actually wala naman akong tutol sa Bestfriend niya eh. Ang kaso mo naging mag kakilala lang sila nung naging kami na. Napaka seloso ko, ayoko kasi sa lahat ng may ibang nanghaharot sa girlfriend ko, kahit sabihin mo pang napakaloyal niyan, kung yung unang tao nga nalinlang ng ahas eh diba? Walang loyal sa taong grabe mambulag o grabe manloko, kaya hindi ako nag aassume na lahat ng oras walang pwedeng manloko sainyo. Kaya ako as boyfriend niyang ayaw niyang mawala ang mahal niya eh nag tanong ako sakanya na sino yung bestfriend niya na yun, sabi niya nakasabayan niya daw sa entrance exam. Edi ako tong si seloso hinayaan pero nag stalk sa fb nung lalake, nakita kong single ang ga*o at nakita kong tinatag niya sa mga pic gf ko, edi ako naman chinat ko yung lalake na 'pre sana naman alam mo limitation mo at alam mo naman siguro na may boyfriend yung kaibigan mo' sineen niya lang ako, then after a several minutes biglang nag chat si Lira na bakit ko daw ginanon yung so called 'BESTFRIEND' niya.
I admit it nagalit ako naging isip bata ako, pero di mo ako masisisi kung bakit ako naging ganun, bakit di na lang kase bigyan mo lalo ng time Bf mo bat kailangan mo pang mag hanap ng atensyon ng iba? Di ka ba nasasapatan sa bf mo? Hahaha how ironic na sasabihin ng iba na nasasakal daw sila eh sila naman tong nagawa ng kalokohan. Kaya ayun nag away kami andami namin pinag awayan, andami namin di pag kakaunawaan. Pag punta ko sakanila kumatok agad ako sa pinto nila at yung nanay niya agad sumalubong sakin.
"Tita nandyan ba si Lira? Pwede ko ba makausap?"
"Nasa kwarto eh, Tawagin ko ba?"
"Sige po." Close kami ng family niya Legal naman kami kaya hindi ako nangangambang pumunta sa bahay nila anytime, sobrang bait nga ng nanay niya saakin eh akala mo anak na nila ako.
"Bakit ka nandito?" Yun agad ang pambungad niya saakin.
"Pwede ba tayong mag usap?"
"Nag uusap na tayo."
"Pwede sumama ka sakin gusto ko kase makapag usap tayo ng tayong dalawa lang."
"Sige." Nag hintay ako ng konti at umalis na din kami. Pumunta kami sa isang kainan sa Dasma. Parang pang couple siya, maganda ang ambience ng lugar, napaka tahimik at pawang mga nag dadate ang nandito at kami eto inaayos ang mga gusot sa relasyon namin.
"Kulan pa ba ako sa'yo?" Tinanong ko siya.
"Hindi. Pero masama bang mag karoon ng kaibigan?"
"T*NG INA MAG KAIBIGAN BA IYON EH HALOS SIYA NA KAUSAP MO LAGI? SIYA NA ANG BINIBIGYAN MO NG ATENSYON? LIRA ANO BANG NANGYAYARI SAYO?" Oo nagalit agad ako, kase di ko mapigilan, yung rason niya eh hindi ko matanggap bakit pinag tatanggol niya yun eh diba dapat ako ang dapat niyang kampihan dito? Bakit parang baliktad, bakit kung sino inaasahan ko na makakaintindi sakin eh yung nagiging sanhi ng galit ko ngayon.
"F*ck it! Calm down Vher!" She expect me to calm down after what she did.
"Really huh? You want me to f*cking calm down? So stupid. DI MO BA NAIINTINDIHAN KUNG BAKIT AKO NAGAGALIT?" Bigla akong nanghina bigla akong naiyak, alam ko nakatingin na yung mga nakain samin kase nakalampag ko yung lamesa at alam ko naiyak na din siya. Nag salita ako ulit.
"Unting unti ka na niyang naaagaw saakin, unting unti mo ng sinisira mga pinangako mo saakin na lahat sasabihin mo saakin na lahat ng mga nangyayari na makikinig ka saakin." Nag halo halo na emosyon ko. Grinab ko wrist niya *oy baka sabihin niyo hindi nabayaran yung mga inorder sorry di ko na nabanggit pero dont worry di kami tumakas dun.*
"Get in! Hahatid na kita."
"Vher can please just listen to me?"
"What for? Just get in! I don't want to hear a single word from just get in!" Naluluha na siya, alam ko ang unfair kobkase di ko kinuha side niya pero di ko maiintindihan lahat ng yun kung ganito ang nararamdaman ko kaya mas ginusto ko na iuwi siya sakanila para matapos na itong araw na ito.
"Vher please let me drive"
"No! Just shut the f*ck up!" Masyado ako nag padala sa emosyon ko. Masyado ako nag palamon sa galit. Biglang nag pinutol ni Vhon pag kkwento ko."
"Vhon i feel you, alam kong mahal mo siya kaya ganun, here." Inabot niya panyo niya. Kinuha ko naman at nag punas ako ng luha at itinuloy ko na.
"Nasa daan kami di ko parin mapigilan di tumulo luha ko kase alam ko 2 pwedeng kahatungan ng lahat ng ito yun ay mawala siya saakin o mag iistay siya sakin kahit mahirap di pansinin yung sonasabi niyang bestfriend niya. Medyo nag blur yung paningin ko sobrang sakit ng dibdib ko di ko na namalayan ang mga susunod nang yari, nagulat ako pag ka gising ko nasa kwarto akong napaka liwanag, napaka lamig alam kong di ko kwarto yun dahil di amoy alcohol ang kwarto ko hahaha. Oo nasa hospital ako nabunggo daw kame, 2 weeks daw akong na coma, di ko pala alam na mabilis ang papatakbo ko at bigla daw akong 'nahimatay' nandahil daw sa grabeng lungkot ko at yun ang dahilan bat kami bumangga sa poste. Buti na lang sa poste at wala ng nadamay na iba. Napasugod sila Erpats at Ermats pero mas nag alala ako kay Lira. Tinanong ko kung nasaan siya ang sabi lang saakin okay naman siya nasa kabilang room, sabi ko kung pwede ko makita pero sabi ng doctor mag palakas muna daw ako, marami akong sugat at may bali, si Lira di daw masyado napuruhan kaya malaking pasasalamat ko kay God binuhay niya pa kami. After that incident. Naging cold naging matamlay siya nawalan siya ng gana sa relasyon namin.
Kinontak ko nanay ni Lira at kinamusta ko siya
"Tita, musta si Lira okay lang po ba siya?" 2 weeks na siya di nag paparamdam sakin 2 weeks na walang usap. Oo di ako sanay, 'SOBRA' di nakokompleto araw ko pag di ko siya nakikita at naririnig or nakakausap.
"Vher di pa siya okay antamlay niya lagi di din siya nakain masyado."
"Tita bilan mo siya ng manok sa kfc favorite niya yun" by this time naiyak ako pati boses ko naapektuhan alam kong naramdaman ni tita yun.
"Please tita, gawin mo lahat. Tita sabihin mo kung ayaw niya na saakin okay lang basta umokay na siya. Tita sige na. Please sige na hindi ko kayang ganyan siya, kung ang rason bat siya ganyan ay dahil sa relasyon namin tita sige na palalayain ko siya pero tita please? Please? Take care of my Lira for me." Narinig ko si Tita Cecil naiyak na din. Alam kong masakit pero kailangan ng bumitaw. Kailangan ng mawala yung nag papahirap saamin.
"Vher sige. Aalagaan ko siya lalo." At naputol ang linya, hanggang ngayon walang klaro kung bakit nawala na lang bigla. Bakit di na lang siya nag paramdam. Bakit di na lang niya ako sinabihan ng 'ayaw niya na' mas matatanggap ko pa.
Author's note:
Mahaba habang araw ako nakapag pahinga sorry, HAHAHAHAHA sana patuloy niyong basahin.
Thank you sa lahat ng sumusupporta. Love Love
BINABASA MO ANG
The Day I Said I Love You
Humorpain makes us 'stronger', but do we need to get hurt just to become strong? why can't we just be happy and gain some strength to those people we love, is it because life is too unfair?
