Too much for a sasaeng

five

Calling Beanie

Ringing. . .

"..."

"Hello wait gago."

".."

"Puta."

"Bakit?"

"Tangina wait lang end call ko muna ha."

"Okay-"

Call ended.

Kumunot ang noo ni Mingyu habang nakatingin sa phone niya.

"Weird. Weird talaga."

Napailing siya habang nangiti. Oo, mukha siyang tanga but he doesn't mind. Sa apat na araw nilang pag-uusap ng lalaking 'yon, naging komportable na siya sa kaweirdohan at creepiness nito.

Hindi niya alam kung paano, pero naging ganoon nalang e.

Beanie calling. . .

Accept | Decline

"Uy."

"..."

"..."

"Uy mo 'to."

"..."

"..."

"Ano kamo?"

"Sabi ko- HYUNG SABI KO SAYO GAGANTIHAN TALAGA KITA ANG SAKIT NG SIPA MO! GAGO! KABAYO KA BA?! KAB- TANGINA KA HYUNG."

"Ouch."

"Bakit ka nag ouch?"

"Narinig ko yung pagbato mo 'dun sa sumigaw e."

"Ah."

"Ang lakas."

"Yaan mo siya."

"Kapatid mo?"

"Unfortunately."

"..."

"Bakit ka tumawa."

"Ang sama mo sa kapatid mo."

"Anong nakakatawa dun."

"Wala, di ko rin alam."

"..."

"..."

"Okay."

"Bakit mo nga pala inend yung call kanina?"

".."

"Hello?"

"Wala yun,"

"Ah okay."