"ลุงถือป้ายสูงๆสิเดี๋ยวแทแทไม่เห็น"อยากจะเบะปากรอบที่ล้าน นอกจากจะต้องแหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อพาเด็กมัธยมปลายมารับคนสำคัญ(ที่สุดในชีวิต)แล้วยังต้องมาถือป้ายตามคำสั่งอีก ด้วยความขี้เกียจผมก็เลยแค่แปรงฟันล้างหน้าแล้วก็เปลี่ยนชุดเท่านั้น เปิดประตูห้องออกไปปุ๊ปก็เจอเจ้าเด็กตัวป่วนยืนยิ้มกว้างทำตาปริ๊งๆใส่ แพ็คกระเป๋าเก็บของเรียบร้อยเหมือนรอเวลานี้มาเป็นสิบๆปี
ถ้าจะพร้อมไปขนาดนี้นะ -"-
โดยปกติผมจะเปิดเพลงฟังระหว่างขับรถไปด้วยและต้องใช้สมาธิในการขับมากเพราะเป็นคนซุ่มซ่ามแถมยังง่วงๆอยู่นิดหน่อยเลยกลัวจะเกิดอุบัติเหตุถ้าไม่ระมัดระวังให้ดี แต่เสียงของจีมินที่คุยโม้ไม่หยุดตลอดทางทำให้ผมตื่นเต็มตาและแทบจะอยากกราบเท้าให้เด็กมันหุบปากแต่ก็ทำไมได้ คิดว่าผมจะชนะหรอ อย่าพยายามเลย
พอมาถึงสนามบินผมก็ถูกพามารอตรงทางออกซึ่งผู้คนร่อยหรอมีไม่กี่คนเท่านั้นคงเพราะยังเช้าอยู่เลยไม่มีคนจอแจเหมือนตอนกลางวัน ผมถูกบังคับให้ถือป้ายที่ถูกเขียนด้วยสีน้ำแถมตกแต่งจนแบ๊วแต๋วจ๋าเขียนว่า 'แทแท! จีมินอยู่ตรงนี้นะ' ด้วยเหตุผลที่ว่าผมสูง รอมาสองชั่วโมงจนจะหลับทั้งยืนปาไป 7 โมงเช้าแล้วก็ยังไม่เห็นแทฮยองออกมาสักที ตารางบินบนจอที่มีแต่ตัวอักษรเต็มไปหมดทำให้ผมหงุดหงิดเกินจะไล่อ่าน
"รอมาสองชั่วโมงแล้วนะ เครื่องลงกี่โมงกันแน่หรือว่ามาเลท ถ้ามาเลทก็ไปหาอะไรกินก่อนมั้ย กาแฟก็ได้ฉันจะอ้วกแตกเพราะท้องว่างแล้วเนี่ย"
ไม่มีอะไรในท้องแถมยังต้องมายืนถือป้ายเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง ผมไม่ได้ฟิตแบบจองกุกที่จะเข้าฟิตเนสทำการบ้านตลอดเวลานะ ผมทนไม่ได้
"ไม่ได้นะเดี๋ยวโดนแย่งที่แล้วแทแทออกมาจะไม่เห็น"
YOU ARE READING
[END AllxJIMIN] "หวง"
Fanfictionจีมินก็แค่หวงแทฮยองที่เนื้อหอมไปถูกตาต้องใจใครต่อใครไปหมดก็แค่นั้น หวงที่ 14 - update 27/10/2018