գլուխ 1

414 22 0
                                    


Ես Դանան եմ 17 տարեկան ապրում եմ մադրիդում:Ծննդյանս օրը երբ ես դարձա 17 տարեկան այդ օրը դարձավ կյանքիս ամենավատ օրը այդ օրը ես կորցրեսի կյանքում ինդձ համար ամենաթանկ մարդկանց:Այդ օրը առավոտյան արթնացա շատ բարձր տրամադրությամբ ես իմ ծննդյան օրը շատ էի սիրում որովհետեվ ամեն տարի ծնողներս այդ օրը դարձնում էին ինձ համար անմոռաց:

Գիշերն արդեն բոլորը հասցրել էին ինձ շնորհավորել: Մայրս ու հայրս կանչել էին ամենամոտ ընկերուհուս Էմիլիին եվ ընկերոջս Մարկին ում հետ ես արդեն 1 տարի էր ընկերություն էի անում:Նրանք գիշերը ժամը 12-ին ներս մտան սենյակս տորթով շամպայնով եվ լիքը փուչիկներով ես շատ զարմացա որովհետեվ չէի սպասըւմ:Մենք մի լավ ուրախացանք հետո ես ճանապարհեցի Մարկին եվ Էմիլիին եվ գնացի քնելու որովհետեվ առավոտյան շատ բան ունեյ անելու:

Առավոտյան երբ արթնացա զանգեցի Էմիլիին որպեսզի գնայնք զգեստս ընտրելու եվ հետո էլ գեղեցկության սրահ բայց նա ասաց որ շատ զբաղված է եվ կգա միայն երեկոյան խնջույքինճիշտն ասած ես շատ զարմացա որովհետեվ երբեք նա ինձ չէր մերժում բայց այս վերջերը շատ տարօրինակ էր իրեն պահում:Որոշեցի զանգել Մարկին որ հետս գա զգեստս ըտրելու բայց նա էլ չէր պատասխանում.զարմանալի էր...հագվեցի իջա ներքեվ հայրիկն էր նստած ներքեվում մոտեցավ համբուրեց նորից շնորհավորեց ծնունդս

 -հայրիկ իսկ որտեղ է մայրիկը 

 -նա գնացել է քո անակնկալի հետեվից

 -ինչպես ես էլի անակնկալ ունեմ 

 -իհարկե 

 -հայրիկ ես ձեզ շատ եմ սիրում եվ առանց ձեզ չեմ կարոշ ապրել

 -մենք էլ քեզ աղջիկս

-լավ ես պետք է գնամ զքեստիս ետեվից 1 ժամից տանը կլինեմ 

 - լավ աշջիկս զգույշ կլինես:

վրեժWhere stories live. Discover now