Սա իմ առաջին գիրքն է.մի աղջկա մասին ով մեկ որում կորցնում է այն մարդկանց ովքեր ամենաթանկն էին իր համար...եվ փորձում է գտնել եվ վրեժ լուծել այն մարդուց ով մեղավոր էր այդ ամենում
ինչպես ինչպես հիմա ես ապրեմ ասեք խնդրում եմ միթե մարդ կարող է այս ամենից հետո շարունակել ապրել այս ցավը սրտում:Եթե ես առաջ սիրում էի իմ ծննդյան օրը ապա հիմա ես այն ատում եմ ատում եմ որովհետեվ ես այսօր հասկացա որ ես դավաճանված եմ իմ ամենասիրելի մարդկանց կոշմից Էմիլիիեվ Մարկի նրանք երկուսն էլ խաշացին իմ զգացմունքների հետ ես դեռ չէի հասցրել դուրս գալ այդ իրավիճակից երբ իմացա ավելի ցավոտ լուր մայրս ու հայրս նրանք երկուսն էլ լքեցին ինձ թողեցին ինձ մենակ :
Մայրս այդ օրը գնացել էր անակնկալիս հետեվից բայց այդպես էլ չհասցրեց այն ինձ փոխանցել տուն գալու ճանապարհին նրան գցել էին մեքենայի տակ եվ հետո թողնելով անօգնական փախել: Մինչդեռ եթե նրան ժամանակին հասցնեին հիվանդանոց կփրկեին նրան:բայց այդ անսիրտը այդ մարդասպանը թոշեգ անօգնական եվ փախավ իսկ հայրս իմանալով մորս մասին հիվանդանոցի ճանապարհին վթարի ենթարկվեց եվ տեշում մահացավ:
ես ատում եմ բոլորին ներսս միայն ատելություն է ուրիշ ոչինչ ատում եմ Էմիլիին Մարկին եվ այդ սրիկային:Ես հիմա կանգնած եմ լոգարանում հայէլու դիմաց նայում եմ ինձ եվ եվ մտածում արժե ապրել արդյոք այսպես ապրել այնպես ինչպես մահացածը:Ես ինձ չեմ կարողանում զսպել դուրս եմ գալիս տանից:Դրսում ուժեղ անձրեվ է ամպրոպ այնպիսի տպավորություն է որ հիմա երկինքը կպատռվի եվ այն այնքան նման է իմ վիճակին:Ներսս հեղեղ է արցունքները հոսում են աչքերիցս ինձ թվում է սիրտս հիմա կպայթի ցավից:Դրսում ոչ ոք չկա եվ մարդ պնտրել էլ անիմաստ է այս եղանակին:
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Էս հասնում եմ մի կամրջի եվ վորոշումս կայացնում անցնում եմ կամրջից այն կողմ ձեռքերս պարզում վերջին անգամ նայում երկնքին եվ ասում մայրիկ հայրիկ ես գալիս եմ ձեզ մոտ եվ ես ինձ արդեն պատկերացնում էի նրանց մոտ պատկերացնում էի թռչելիս զգում էի արդեն թռիչքի հաճույքը իմանալով որ այն վերջ կդնի իմ անիմաստ կյանքին Հենց այստեղ եվ հենց այս պահին եվ հանկարծ զգում եմ ինչ որ մեկի ձեռքը ուսիս:
