վրեժ

գլուխ 2

գնացի խանութ ընտրեցի զգեստս այն շատ գեղեցիկ էր բայց շատ տխուր էի որ Էմիլին կամ Մարկը կողքիսչէին ընթացքում էլ զանգում էի Մարկին բայգ նա նորից չէր պատասխանում:Դուրս եկա խանութից պարաստվում եի գնալ գեղեցկության սրահ երբ նկատեցի մի փոքր հեռվում կանգնած Մարկի մեքենան որոշեցի գնամ եվ նրան անակնկալի բերեմ երբ արդեն հասնում էի նրան նկատեցի թե ինչպես Էմիլին դուրս եկավ խանութից այդ ժամանակ էլ Մարկն իջավ մեքենայից նրանխ համբուրվեցին եվ նստեցին մեքենան:Այդ պահին չեմ կարող նկարագրել իմ վիճակը սիրտս կոտրվեց միանգամից, աչքերիցս արցունքներ գնացին եվ հասկացա որ ես մեկ րոպեում կորցրեցի եվ ամենամոտ ընկերուհուս եվ Մարկին ում կյանքիցս էլ շատ էի սիրում:Այդ ժամանաակ միայն հասկացա Էմիլիի պահվածքը եվ Մարկի անտարբերությունը այս վերջին շրջանում:

Չէի կարող ուղղակի թողնել ու գնալ որոշեցի մոտենալ նրան ասել այն ինչ մտածում էի նրանց երեսին եվ հեռանալ:մոտեցա նրանց բայց չէի կարողանում ինձ զսպել դեռ շարունակում էի լաց լինել երբ նրանք տեսան ինձ շփոթվեցին եվ չգիտեին ինչ ասել

-դե ինչ ներկայացումն ավարտվեց ծափահարելով ասագի ես միեվնույն ժամանակ արցունքներս չէի կարողանում զսպել

-Դան խնդրում եմ լսիր ինձ ես քեզ պետք է բացատրեմ ամեն ինչ

-բացատրես ինչ բացատրես,որ դավաճանում ես ինձ ամենամոտ ընկերուհուս հետ,իսկ դու ձեվացնում էիր քեզ լավագույն ընկերուհի բայց այսպես հարվածեցիր ինձ մեջքից.ասացի ես եվ վազելով հեռացա նրանց մոտից 

Քայլում էե եվ անընդհատ մածում թե ինչպես կարող էին նրանք ինձ հետ այսպես վարվել...ինչու ախր ես նրանց երկուսինել այնքան էի սիրում եվ վստահում իսկ նրանք...հիշում էի Էմիլիի մեղավոր դեմքը որ չէր կարողանում աչքերիս մեջ նաել...երկար զբոսնեցի այդ մտքերով եվ միամիտ հիշեցի որ այսօր իմ ծնունդն եր եվ հիմա ինչքան անհանգստացաց կլինեն ծնողներս չէ որ անակնկալ էին պատրաստել ինձ համար բայց ինձ ոչինչ պետք չէ:Հանեցի հեռախոսս եվ 20 բաց թողնված զանգ հայրիկիցս եվ մայրիկիցս որոշեցի զանգեմ նրանց եվ ասեմ որ բոլորին ասեն որ խնջույք չի լինելու:Զանգեցի հայրիկիս բայց պատասխանողը հայրս չեր մի անծանոթ տղամարդ եր խոսում եվ այն ինչ որնա ինձ ասաց դրանից հետո ես միայն մեռնել էի ուզում ուրիշ ոչինչ միանգամիգց ես կորցրեցի իմ կյանքի իմաստը:հեռախոսն ընկավ ձեռքիցս ես սկսեցի լաց լինել եվ բարձր գոռալ բոլորն ինձ էին նայում ապշած մտածում էին խելագառ եմ բայց ով կպատկերացներ իմ վիճակը ով կպատկերացներ որ ես  մեկ ժամվա ընթացքում կորցրեցի այն ինչ ունեյ եվ դարձա ամենադժբախտ մարդը

երբ ես զանգեցի այն մարդն ինձ ասաց.

-Դանա Վիլիամսի հետ եմ խոսում

-այո իսկ դուք ով եք

-ես ոստիկանությունից եմ հասկանում եք ձեր մայրը մեքենայի տակ է ընկել

-ինչ ինչ եք խոսում դուք չեմ հասկանում դուք միգուցե շփոթում եք

-ոչ ցավոք բայց մենք չենք շփոթում եվ սա ամենը չէ հասկանում եմ ձեր վիճակը բայց դուք պետք է լսեք ինձ ձեր հայրը երբ իմացավ կատարվածի մասին հիվանդանոց գալու ճանապարհին նա էլ վթարի է ենթարկվել....ցավում եմ բայց երկուսն էլ մահացել են

Այդ պահին ես կորցրեցիինձ ուղղակի չեք պատկերացնի ինչ մեծ ցավ է երբ միանգամիգ կորցնում ես   բոլոր հարազատ մարդկանց մեկ րոպեում մնում ես լրիվ մենակ եվ այդ պահին միայն ւտածոււ ես մեռնելու մասին ուրիշ ոչինչ