Yandere Simulator | Kochaj Mnie | ❌

Rozdział 2

      Dzień nie zapowiadał się zbyt dobrze. Padał deszcz, było zimno i ponuro. Dlatego też musiałam przełożyć szpiegowanie uczennic na jakiś inny dzień. Nie byłam z tego powodu szczęśliwa.
      Najgorsze było to, że nigdzie nie mogłam znaleźć Senpai'a. Czy to przez to, że Osana nie żyje? A... ale ona sama prosiła się o śmierć. Za rozmawianie z moim Senpai'em. Nikt po za mną nie ma prawa rozmawiania z nim.

Senpai,  gdzie jesteś?

Czemu nie ma cię w szkole?

      Nie mogłam dłużej wytrzymać bez niego. Koniecznie chciałam go zobaczyć. Może się kogoś spytam gdzie on jest. Podeszłam do pierwszej lepszej uczennicy i zapytałam:

-C.. cześć. Jestem Ayano.

-Cześć. Ja jestem Kokona. Miło mi cię poznać. Czy coś się stało? - wyglądała na całkiem miłą.

-Czy wiesz co się stało z chłopakiem, który zawsze siedział na fontannie? - zapytałam niepewnie.

-Oh, chodzi ci pewnie o Taro-Senpai. Nie przyszedł dziś do szkoły, ponieważ wczoraj stracił najlepszą przyjaciółkę. - powiedziała. Czyli było tak jak myślałam.

-Rozumiem. Dziękuję.

-To pa! - krzyknęła i pobiegła na lekcje. Ja zrobiłam tak samo.

    Po lekcjach udałam się prosto do domu. Weszłam do swojego pokoju i położyłam się na łóżko.

~Kolejny dzień
    Obudziłam się wcześnie rano i przygotowałam do szkoły. Nagle domoich drzwi zadzwonił dzwonek. Poszłam je otworzyć. Osobą, która stała w drzwiach ku mojemu zdziwieniu była nowo poznana mi dziewczyna - Kokona.

-Cześć Ayano! Chcesz iść ze mną do szkoły? - powiedziała szczęśliwa.

-Cześć. Jasne. - odpowiedziałam jej. Szłyśmy ulicą rozmawiając o różnych sprawach. Czy właśnie mam przyjaciółkę? Gdy dotarłyśmy do szkoły zauważyłam, że Senpai już jest. To był kolejny powód abym była szczęśliwa.  Po zmianie butów pożegnałam się z Kokoną i poszłam na dach.

      Cały dzień był dzisiaj niesamowity. No... przynajmniej dla mnie. Spędziłam ten dzień na rozmowach z nową przyjaciółką i patrzeniu na Senpai'a.