Doğ'A'teş

Gözlerimi actığımda karşımda kitap okuyan bir savaş görmeyi beklemiyordum.

Hayır savaşı görmeyi bekliyordum. Kitap okuyan bir savaş görmeyi beklemiyordum.

Herneyse !

Sonunda savaşı izlemeyi bıraktığımda yavaşca yerimde doğruldum. Ama o sırada karnımdan tuhaf sesler gelince hemen karnımı tuttum. Savaş başını kaldırıp karnıma baktı. Daha sonrada yüzüme bakıp ayağa kalktı.

"Benimle gel. Karnını doyuralım."

"Ne? Ne yiyeceğim? Yoksa yinemi kan içeceğim? Bak şimdiden söyleyim kan içmem."

"Kan içmeyeceksin zaten. Normal yemek yiyeceksin."

"Burda varmı?"

"Sen uyurken gidip bişeyler aldım."

"Ben uyurken bir yere gitmemeliydin ama?"

"Sadece bir kac dakikamı aldı."

Bir yandan konuşurken bir yandanda yürüyorduk. Ama savaş bir anda durunca bende hızımı alamayıp sırtına çarptım. Dönüp bana bakınca kafamı iki yana sallayıp 'ne var?' Bakışlarımı attım.

Ama o bi anda durdu ben ne yapabilirim?

Savaşın elime verdiği hamburgeri bitirince ayağa kalktım.

Evin içinde dolanırken karşımda borayı görünce gülümsedim.

"Uyanmışsın."

"Evet."

"Konuşalım mı?"

"Olur."

Deyince oturmam icin kanepeyi işaret etti. Ben oturunca oda gelip yanıma oturdu.

"Afra, ben...nasıl söylenir bilmiyorum...ama, sanırım senden hoşlanıyorum."

Dediklerini duyunca ne yapacağımı bilemez bir şekilde baktım.

Ne diyebilirdim ki? Ben ona hiç bu gözle bakmamıştım.

"Şey...bora, ben..."

"Şimdi bir şey söylemene gerek yok. İstemezsende anlarım. Gerçekten hiç sorun değil."

Deyince elini tuttum.

"Kusura bakma ama ben sana hiç o gözle bakmadım. Yani yapabileceğimi sanmıyorum."

Dediklerimin onu kırdığını biliyordum ama diğer türlüde umut veriyor gibi olacaktı. En doğrusu buydu.

Bora yüzüne yalandan bir gülümseme takıp yanımdan kalkınca arkama yaslanıp etrafı izlemeye başladım.

Ben saf saf orayı burayı incelerken savaş vampir hızında gelip yanıma oturdu.

"Yeni bir şey öğrendim." Deyince kaşlarımı cattım.

"Umarım başımıza bir şey gelmez."

"Gelmeyecek merak etme. Şimdi, kolyendeki gücünü hisset ve ellerini ver."

Tereddütlede olsa ellerimi savaşın elleriyle birleştirdim.

"Ne yapıyoruz?" Dediğimde sadece sırıttı.

"Sen gücünü hisset, gözlerini kapat ve gerisi bana bırak." Dedi.

Dediklerini yaptığımda içimde bir şeylerin kıpırdandığını hissettim. Daha sonra ise gözümün önüne bir şey belirdi.

Boyutu ilk başta normaldi. Daha sonra görünmeyecek kadar küçük bir hâl aldı.

Son olarak ise büyük bir patlama oldu.(MEDYA)

Zorda olsa gözlerimi açtığımda nefes nefeseydim. Savaşın omzuna yumruk atıp bağırdım.

"Sen ne yaptığının farkında mısın?! Az daha kalbim duracaktı ! Canın çok bir şeyleri patlatmak istiyorsa lütfen git mısır patlat. Ödümü değil !"

Söylediğim şeyler ilk başta ikimizede saçma gelmişti. Hatta kesinlikle saçmaydı. Ama haklıydımda.

"Senin o patlama dediğin, bizim güçlerimizin birleşimi. Demek bir insanın kalbini durdurabilecek kadar güçlü. Emin ol eğer kolyendeki güçler olmasaydı ölmüştün."

"Güçlerimizin birleşimimi?"

"Evet. Şimdi anladınmı ne kadar tehlikeli olduğumuzu?"

"Yemin ediyorum şu an kendimden korktum!" Dememle savaş küçük bir kahkaha attı. Eminim oda çok sarsılmıştı ama belli etmiyordu. Çünkü o şeyi sadece görmedik. Resmen içimizde olan bir şeydi ve ben tırnaklarıma kadar hissettim acısını.

Boşuna peşimizden koşmuyorlar,
Biz sadece birer vampir değiliz,
Biz,

Doğ'A'teş'iz

Vote yorum