(Day 2 *Puntana Resort)
KATSUMI'S POV.
Habang nag lalakad lakad ako dito sa dagat. My nakasalubong akong babae. Naalala ko siya. Siya yung babaeng nakita ko sa mall. Ang ganda talaga niya.
Wala siyang kasama ngayon. Kaya chance ko na to para tanungin ang pangalan niya.
"Hi." Ako, Tapos nginitian ko siya. Pacute na din syempre.
"Hello." Simpleng hello lang niya, Kinilig na ako. Ano ba meron sakanya? Nakakainlab talaga.
"Pwede makipagkilala?" Sabi ko. Sabay abot ng kamay sakanya.
"Sure. I'm Alex. Familiar yung face mo. Kaso di ko matandaan kung saan kita nakita." Tapos nakipag shake hands siya sakin. Namumula na yata yung mukha ko. Ang ganda niya.
"I'm Katsumi." Sabi ko. Sabay Killer Smile.
"Bakit namumula ka? Ang cute" Nacute-an siya sakin. Gusto ko na sumigaw e.
"W-wala to. My kasama ka ba ngayon?" Dadamoves na agad ako.
"Wala. Kumain na sila e." Yes. Solo ko siya ngayon. Haha.
"Eh bakit hindi ka kumain?" Concern ba? Haha.
"Napadami kasi yung kain ko kaninang umaga e." Sagot niya. Sabay ngiti sakin.
"Ah ganun. Tara lakad lakad muna tayo?" Yinaya ko na siya.
Habang nag lalakad kami. Binalot kami ng katahimikan. Nakakahiya kasi daldalin siya. Baka isipin niya Feeling Close ako. Pero sige, nag tanong na ako.
"Sino yung tumawag sayo ng Baby?" -Ako
"Baby? Kailan?" -Siya
"Nung nasa mall tayo. Nung una kitang nakita. Remember?" -Ako
"Ah. Oo naalala ko na. Ikaw yung nakatingin sakin." Nahalaga niya pala ako. Nakakahiya tuloy.
"A-ahe. Sino yun?" Tanong ko.
"My Brother." Siya. Hindi niya pala boy friend. My Chance na ako. Haha
"Brother? Pero bakit baby ang tawag niya sayo?" -Ako
"Bunso kasi ako. Lahat sila tawag sakin Baby Alex." My chance na talaga ako. Sana nuon ko pa pala tinanong pangalan niya. Pero okay lang. Haha.
"Ah ganun ba. My nanliligaw na ba sayo?" Sigurado meron. Ang ganda kaya niya.
"Meron. *Smile*" Meron? Saklap.
"Madami?" -Ako
"Sakto lang." -Siya
"My nagugustuhan ka naman sakanila?" Sana wala. Sana wala. Haha dasal dasal din.
"Wala. Hindi ko mahanap sakanila yung tipo ng lalaki na gusto ko." Mukhang mataas ang Standards nito sa lalaki. Pero kakayanin ko yan. Ako pa. Haha.
"Nakss. Saan ka nakatira?" -Ako
"Sa bahay. *Laugh*" Loko to ah. Haha.
"Sa bahay? Akala ko sa puso ko e." Bulong ko.
"Haha. Sa puso mo talaga?" Narinig niya yun? Laah. Nakakahiya.
BINABASA MO ANG
Friends with Hidden Affair
Ficção AdolescentePag ang pagmamahal humingi ng kapalit, Masasaktan ka higit pa sa salitang Sobra. Mahirap mag mahal ng taong iba naman ang mahal. At ang pinaka masakit? Ang nalaman mong hangang kaibigan lang talaga ang tingin niya sayo.
