Chapter Two

4.4K 77 23
                                    

Kelly Punsalan

I was zoning out while staring at my laptop. Tahimik lang ako but in my head I was thinking of ways on how to kill Ieous Rossi. This morning my secretary interrupted my sleep around 6:30 am that flabbergasted me. sinabi niya yung news na nabasa niya sa news paper. She apprised na pangalawa na lang daw kami sa Brewing Industry. I was stunned that time so I asked her to come at my flat and bring that damn news paper. As soon as she stepped at my crib, I grabbed that shitty paper and read it.

Updated 6:00 am from Philippine Business Statistical

TOP 3 COMPANY IN BREWING INDUSTRY

1.) Brewseous Company

2.) Maiden Brewing Company

3.) Mema Brewing Company

So ayun, I flit to that "pabibo" company's office kung nasaan si Ieous. His name's pronunciation is /Ay-us/. But I suggest to everyone to call him dickhead if nahihirapan sila sa pangalan niya kahit ako nahihirapan pauso yung magulang niya.

I shook my head and smirked, hindi ko akalaing that this day will come. Hindi ko na nga siya pinansin na pumasok sa business at sa industry na pinasukan ko pa, kaso mukhang naging kampante ako na hindi niya ako masasabayan. Of course, he is Ieous, a guy limned as perfection simula nung nag college kami he always on top. His favorite number is number one, ako rin naman pero I always end up falling at number two. I hate number two, I hate the preceeding numbers after one.

Parang nadelubyo niya buhay ko ngayon. Bakit hindi siya nalulunod sa nag uumapaw niyang ego nang mamatay na siya.

Tumayo ako at nag-unat. Kinuha ko yung coffee ko na nakapatong sa table and I took a sip. I heard a vibrating sound, probably my phone. Kinuha ko iyon and I checked the caller. It says unknown kaya ni-reject call ko ito. I turn around para makita ang reflection ko, ganda ko talaga. I straighten my nude brown strappy slinky frill plunge mid dress.

Ang sexy ko talaga nakakainis.

Naputol yung self prasing ko ng tumunog yung business telephone ko kaya agad kong sinagot iyon. Anyway isa lang naman tumatawag diyan yung secretary ko. I answered it.

"Wendy?"

"Miss Kelly, may visitor po kayo..." bakit kakaiba yung voice niya, sino naman kaya wala akong matandaan na may appointment ako ngayon or may pupunta man lang.

"Sino naman yan? May appointment ba ako at nakalimutan mo saakin sabihin?" mataray na tanong ko at tumaas pa kilay ko kahit hindi niya itonakikita.

"Wala po Miss! pero ano po kasi biglaan lang daw."

"Eh sino nga kasi 'yan?" tanong ko.

"Owner po ng Brewseous." mabilis agad akong sumagot at hindi na talaga ako nag isip pa.

"Sabihin mo wala, tulog, umalis ako, nag out of the country hindi na ako babalik ng Pilipinas." sabay baba ng telepono. Ayan na naman yung panggigil ko sa lalaking iyan. Hindi niya ako titigilan eh 'no my gosh! I slumped myself on the swivel chair and massaged the bridge of my nose. Partida hindi ko pa naririnig pangalan niya galit na galit ako.

Oh, excuse my terminologies. Hindi ako yung iniisip niyo na ako, hindi ako lumaki sa mayamang pamilya sa totoo lang isa akong informal settler dati. Naging ganito lang ako dahil may tumulong saakin, yung mga nag paaral saakin sila Lolo Osing at Lola Maria. Unfortunately namatay sila dahil sa sunog na nangyari sa loob ng hotel sa Brazil. I was devastated when I loss them, sila na lang ang mayroon ako. Then sa akin napunta ang yaman nila dahil ako na lang ang mayron sila. I don't know the full story kung bakit ako na lang ang relative nila but lahat ng achievements ko ay para sa kanila and I gave back the love that I received from them. That's why I gave up being an Architect and manage the business they left. Matagal na leading ang Maiden at na maintain ko ito, not after that Brewseous came up.

Teasing GameTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon