The Fat Girl

Chapter 5

REVISED

Tahimik kaming naglakad paalis sa Surreal Akedemya. Pwera na lang sa mga fans na sumusunod kina Nep at Daniel. With some negative comments of mine. As usual.

"Ay girl, lumalandi na si Peppa Pig."
"Tsus dalawa pa talaga tinira huh."
"Bayaran ata. Pft. Di ko aakalaing may papatol sa kanya."

At tumawa sila sa sinabi ng gal no. 3. Bigla naman akong hinila ni Nep papunta sa pitong babae. At iniharap ako don.

"Apologize." Madiin na sambit ni Nep sa pitong babae.

Nagulat naman ako sa inasal ni Nep habang yung mga babae naman ay nagsi-irapan.

"She deserve the negative comments, Nephan dear." malanding sambit nung isang babae.

"Yeah and she don't deserve to walk by you two. It's ruining the hot view." sambit na naman ng isang babae.

Humigpit naman ang pagkahawak ni Nep sa kamay ko. At parang gusto niyang wasakin ang buto ko sa kamay.

"Apologize or I will drill you all." banta ni Nep.

"Drill what?" inis na tanong nung unang babae.

"Drill, Roast, and Rip off." he clenched his teeth. "or wanna try the brutal way?"

Namula naman yung pangalawang babae at nag-bow saaking harapan, "I'm sorry."

After the scene that Nep created. Daniel was more pissed off. And eventually, hindi pa rin binitawan ni Nep ang kamay ko. Hindi na masakit ang pagka-hawak niya sobrang gentle na.

KARENDERIA

Sobrang matao sa loob at napansin ko rin na karamihan kumakain dito ay mga magka-pamilya. Medyo nai-inggit naman ako. I haven't tried that after my Mother died. And my father was busy in States because of his bussinesses.

Umupo kami sa isang table na may limang upuan.

"So what would you like to eat?" Masayang tanong niya samin.

'Isa rin ito eh. Masyadong moody. Kagaya ng kaibigan niya. （￣へ￣)'

"Ano... gusto ko ng... uh... PINAKBET!" Masayang pili ko.

Paborito ko yan at palagi na niluluto ni Mom yan noong bata pa ako. Sobrang nami-miss ko na ang mga niluluto niya para sakin.

"Chicken Curry." simpleng sagot ni Daniel at tinignan ako ng matiim.

Tinaasan ko naman siya ng kilay. Mukha siyang baliw.

"Orders on the wayyy!" Nakangiting umalis si Nep para bumili ng pagkain namin. And I should come with him. It's so very awkward because of Daniel. Staring badly.

"Problema mo?" di ko matiis na itanong sa kanya.

"I should've be the one who done that." diretso niyang sagot sa tanong ko. "and I should've be the one holding your hand, Leyan." dagdag naman niya.

'Leyan who? Baliw na ba siya? May doppelganger na ba ako? Owemge.'

Pinabayaan ko nalang siya na titigan ako at hinintay na bumalik si Nep kasama ang mga pagkain. Mga ilang minuto pa ay nakita ko si Nep na nagmamadaling pumunta dito na may ngiti sa labi. Sympre may dalang-dala na tray. Bawal iwanan si pagkain at maghintay sa wala.

"Kainan naaaa!" sabi ni Nep at aakmang kakain na sana ngunit sinita ko siya. "bakit?" nakangiti niyang tanong sakin.

"Pray muna bago kain." nakangiti ko ring sagot. Nabigla naman siya at binitawan ang kutsara't tinidor. Sabay naman namin tinignan si Daniel.

"Oh?!" inis na takang tanong niya sa amin ni Nep.

"Lead the prayer." sabay naming sabi ni Nep sa kanya at natawa kami sa isa't isa.

"Psh." nagsign-of-the-cross naman siya at kami ring dalawa ni Nep. "d-dear god thank you for the food that was served infront of us. And as we filled our stomachs by this delicious food. A-Amen." kinakabahang sabi niya.

"First time mo ba na mag-pray, Daniel?" natatawa kong tanong sa kanya.

Hindi niya na lamang ako pinansin hanggang natapos kaming kumain habang chika pa rin kami ng chika ni Nep. And I never thought we almost have the similarities of likeness.

"Psh. Ang daldal niyong dalawa!"

Napatigil naman kami sa pag-uusap ni Nep ng umeksena si Daniel.

"Ano bang problema mo?" Taka kong tanong sa kanya. "you were always complaining, why not join then? KJ." Dagdag ko pa.

Inirapan niya ako at padabog umalis sa karenderia si Daniel. Napatingin naman ako kay Nep.

"Pasensya ka na. Mainitin talaga ang ulo ng isa na yun." Sambit niya sakin at nginitian ako.

Nginitian ko rin siya pabalik at hindi na umimik.

CLASSROOM, SURREAL

Hindi ko masyadong naiintindihan ang binabasa kong libro ngayon. I was really bothered to Daniel. Does the depression strikes him again? Or he was just really pissed of?

I hurriedly put the book inside my bag, I'm scared that Sophia will tear it off in front of my face. Just like last time.

"Look at this book of yours, my dear Natalie." nakangisi niyang sabi sakin at unting-unti niyang ipinunit ang aking libro sa aking harapan.

I close my eyes when Sophia stopped in my desk, wearing her pissed of face. What's with the pissed-off face now?

"I'm sorry if I threatened you." rinig kong sambit ni Sophia. "I know it's really immature of me." dagdag pa niya at umalis na sa aking harapan, she didn't even waited for my opinion.

Bumuntong-hininga naman ako at sumubsob sa desk. After a few minutes later, our afternoon 1st-class teacher has arrived. And I didn't wastr a time and prepared my things for these subject. It will be boring for sure.

TORRES FH-

Napasandal ako sa gate namin sa labas ng bahay, I ain't ready to go inside. And I feel like I'm not welcome either. Napatingin naman ako sa kalangitan. Whereas there's no stars. It's just plain dark sky. No light, just like my life. There's no hope for happiness. Yet my happiness were only temporary.

'If my mother didn't died, will I still be happy?'

Medyo naluha naman ako sa natanong ko sa sarili.

"I love you so much, baby Nat." Is all I have remembered to our last conversation. Earlier in her death. Earlier in her accident. Earlier in their fight. She was hugging me so tight, and I can feel her warmth of her love.

I wish that I can go back to my past and hug her back. And tell how much important she was.