Cinayetçi Kız (-1)

CK - 12

VE İŞTE O BOMBA BÖLÜM!!!! TA TA TAAAAA.BENİMDE YAYINLAMAK İÇİN SABIRSIZLANDIĞIM BÖLÜM.NİHAHAHA.  :D   SİZR İYİ OKUMALAR   :D. VOTE VE BU BÖLÜM GENELDE OLABİLİRDE. HERNEYSE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. ÖPÜLDÜNÜZ ;*

Uyandığımda karanlık odaya göz attım ve gözlerimin karanlığa alışmasını bekledim.Ellerimi saçlarıma daldırdığımda fena halde terlediğimi hissettim.

Karın ağrım geçmiş olmuştu.Telefonumu elime alıp saate baktığımda gece yarısını bir kaç dakika geçtiğini gördüm.

Yatantan çıkıp paytak adımlarla ilerlemeye başladım.Havalar soğuktu.Sonuçta Şubat ayındaydık.Ve evde soğuktu.Soğuk hava terli vücuduma temas ettiğinde üşüdüm.

Odamın kapısını açarken tahta kapı gıcırdadı.

Salonun ışığını açacakken mutfak ışığının açık olduğunu fark ettim.Mutfağa ilerlerken ıslak saçlarıma tekrar ellerimi daldırdım.Daha kuruydu.

Mutfağa girdiğimde önünde kitapla uyuklayan Kelvini gördüm.Yanına gittim ve karşısına oturdum.Bende bu yaşlardayken hep ders çalışırdım değil mi?Ama o günden sonra hiçbirşey eskisi gibi olmadı.Hiçbirşey...

-Abi...

Acılı sesi duyduğumda anılarımdan uzaklaşıp ona baktım.Nefesleri hızlanmıştı.

Abisini görüyordu.Onu öldürdüğümü falan mı görüyor acaba?Kafamı tavana çevirdim ve beyaz ışığı incelemeye başladım.

-Mark!Uyuma!

Titrek ve ağlamaklı sesi duyduğumda, daha doğrusu o ismi söylediğinde gözlerim jet hızıyla Kelvine kaymıştı.Mark mı demişti o?Mark?Kelvin mi ve Mark? Tanrım!

-İmkansız.diye fısıldadım kendime

Markın kardeşi yoktu.O okulda burslu okuyan birisiydi.Yalnızdı.Tek başınaydı.Olsaydı bana söylerdi değil mi?Yıllarca beraberdik.Beni bırakabilirdi ama yalan söylemezdi.O... O yalanlardan nefrederdi.ŞU an kabus görüyorum değil mi?

Başıma giren ağrı ile kabus olmadığını kabullendim.ŞU an istemeyeceğim kadar gerçekti.

-Sen...İmkansız. diyip derin bir nefes aldım.

Ama zorlanmıştım.Nefes almak zor gelmişti.Açıtmıştı canımı.

-Uzun zamandır ilk defa böyle hissediyorsun değil mi Katniss?

İçimdeki ses benimle dalga mı geçiyordu?.

Zorla ayağa kalktım ve odama ilerledim.Bu...Lütfen bu doğru olmasın.Kelvin onun kardeşi olmasın!Onu öldürdüğüm için pişmandım zaten!.

-İmkansızlığın tam zıttı kadar doğru.Ona bir bak Katniss!Aynı sima, benzer davranışlar...O onun kardeşi!Senin unutamadığın ve ÖLDÜRDÜĞÜN AŞKININ KARDEŞİ!

Ellerimle kulaklarımı tıkadım.Duymak istemiyordum.Ama lanet ses beynimin içindeydi!.

-Sana yalan söylediler Katniss!Abi-kardeş ikiside yalancılar!

Titrediğimi hissediyordum.Ve ben..ben ağlıyordum.Kendimi durdurmak için dudaklarımı ısırdım ama olmuyordu.Kalbim acıyordu.Söküp atmak istiyorum kalbimi.

Boğazıma oturan yumru yutkunmamı engelliyordu ve nefes alamıyordum.Ellerimi boğazıma götürdüğümde sanki boğazımdakini çıkarabilecekmiş gibi boğazımı sıktım.Ama olmamıştı.Yumru gitmemişti!Canım hala acıyor!

-Neden yalan söyledi?Neden kardeşi olduğunu sakladı?Neden?

Göğsüm hızla inip kalkarken boğazıma ilk defa oksijen deymiş gibi yanıyordu.