"MAARTEEEEEEEN! ETEEEEEN!" Riep zijn moeder. Het was 19u11 en Maarten had honger als een paard.
"Ein-de-lijk!" Zuchtte hij. Hij liep snel de trap af en schoof zijn stoel aan tafel. "Mmhhhh kip met appelmoes en frietjes. Mijn lievelingsgerecht. Thx mam!"
Hij at met veel genot zijn bord op. Toen hij naar boven ging om te gaan slapen, riep zijn moeder hem terug naar beneden:"Maarten! Kom eens een keer!"
Maarten wist totaal niet wat zijn moeder had te zeggen dus kwam hij vooral uit nieuwsgierigheid naar beneden.
"Je wou toch ook eens drummen?" Zei ze. Hij knikte. "Dan heb ik goed nieuws... Morgen is het zondag en ik heb het opgezocht. Je kan morgen om 14u naar de muziekschool in het dorp hiernaast!" 'Geweldig!'
'Maar minder geweldig is dat ik overmorgen weer naar school moet.' Jammerde hij.
Zeggen dat het goed komt is liegen. Dacht zijn moeder. Hem ziek melden op school is ook geen optie. "Je zult toch moeten gaan Maarten." Zei ze uiteindelijk.
Maarten besloot om te gaan slapen. Het was al 21u01 geworden en hij wou niet moe zijn op zijn eerste drumles.
Update: hey mensen! Dit is mijn eerste boek! Laten jullie je steun zien door op het sterretje te drukken? Bedankt! ⭐️💫🌟✨
JE LEEST
Apart (of toch niet?)
Teen FictionDit verhaal gaat over Maarten. Hij is een jongen van 13 jaar maar heeft heel veel last van zijn autisme. Zo kan hij bijvoorbeeld niet goed vrienden maken. Daardoor wordt hij ook gepest. Hij ontdekt later in het boek dat hij toch wel nog veel andere...
