Apart (of toch niet?)

In het park

Na de turntest liep hij samen met zijn moeder naar buiten. Ze waren te voet gekomen want het was dicht bij huis en het was prachtig weer.

Het was vandaag lente. Dat kon je zien aan de bloesems die aan de bomen hingen. Er hing een honingzoete geur in de lucht. Maarten en zijn moeder wandelden door het park.

Opeens zag Maarten Jayden. Hij fluisterde in mama's oor:"dat is een van die pesters! Wat moet ik nu doen?"

Waarop zijn moeder terugfluisterde:"doe gewoon maar normaal tegen me en stap door. Alsof je hem niet hebt opgemerkt, verlaat je nu samen met mij het park. Oké?"

'Oké!'

Ze liepen voorbij jayden. Maarten hield zijn adem in. Hij wou namelijk niet opvallen. Met ingehouden adem liepen ze dus voorbij jayden. 'Als Steef nu maar niet komt...' Dacht Maarten de hele tijd. Ze passeerden veilig Jayden die niets in de gaten had.

Ze liepen samen het park uit en moeder vroeg hoe het was. Waarop Maarten antwoordde dat het heel leuk was en dat hij graag zou blijven turnen.

Zijn moeder knikte. Ze liepen samen naar huis.

Toen ze thuiskwamen liep Maarten leteen de trap op naar zijn kamer. Hij gooide de deur open en spurtte naar zijn prikbord. Hij pakte een blad en schreef er in grote letters op: mijn interesses.

Dat prikte hij vast met een rode punaise. Daarna pakte hij weer een blad en schreef er in dikke letters op: turnen.

Zo, nu was hij tevreden. "Ik ga vanaf nu, altijd als ik iets leuks vind, dat er op schrijven." Dacht hij. "Als ik dan thuiskom van een rotdag, kan ik naar het bord kijken en een van die dingen gaan doen."

Update: hey iedereen! 😎 ik heb nu een iets langer stuk geschreven. Laat in de rea's weten of ik goed verhalen kan schrijven en wat er beter kan. Wie is jullie favo personage?🤔 Bij mij toch wel Maarten.

Benieuwd hoe het verder gaat?