Apart (of toch niet?)

~Maarten~

Flashback: hij had het al zien aankomen...

Bam!
Daar lag hij op de grond. Jayden lachtte schel:"Ha, nu ben je weerloos he kleine baby!" Daarop riep steef:"Bel maar naar mammie om te zeggen hoe alles is met jou!"

Steef lachte schel en gaf hem een stamp recht in Maartens gezicht. Zijn neus begon te bloeden. Steef en Jayden stapten op hun fietsen en reden snel weg. Maarten bleef roerloos op de grond liggen. Alles werd zwart.

Toen hij terug wakker werd lag hij thuis in de zetel met een zak ijs op zijn voorhoofd, propjes in zijn neus en de hand van mama in zijn haren. "Je bent je bewustzijn verloren. Onze buurvrouw heeft je gevonden toen ze opweg naar de supermarkt was, en heeft je toen naar huis gebracht." zei mama. "Wat is er allemaal gebeurt?" Vroeg ze. Maarten haalde zijn laatste beetje moed bij elkaar en begon te vertellen:"Ik was gewoon rustig aan het fietsen toen ik plots Jayden en Steef zag aankomen. Ik had een kleine hoop dat ze me niet hadden gezien maar dat was niet het geval. Ze trokken me bruut af mijn fiets en begonnen me uit te lachen. *snik* En toen *snik* haalde Steef uit met zijn voet en gaf me *snik* een trap in mijn gezicht." Maartens moeder gaf hem een zakdoek. 

"Als je nu eens een sport gaat leren? Dan leer je nieuwe mensen kennen en ga je jezelf misschien wel kunnen verdedigen." stelde moeder voor.

Dit lijkt me wel wat! dacht maarten...

WORD VERVOLGD.......................