Mavisi dökülmüş bir gökyüzü vardır ömrümün her deminde
Kararmış bütün hayaller, küllenmistir kor gibi yanan umutlar
Acıya susamış bir zaman vardır geçmek bilmeyen
Ruhlar vardır her adımda titreyen ve çığlık çığlığa paralanan acılar vardır
Geceler susumus şafaklar puslanmistir artık
Hayatlarsa ölmüş...
Öyledir ki bir çöp kırıntısı olmuştur sevgiler
Herkesin dilinde bir sevgi vardır. sevgiden bahsederler sevginin ne olduğunu bilmeden
Ve görmezler mum ateşi gibi titreyen yürekleri
Gecenin karanlığı kadar kara bir kefen biçerler filizlenen hayallere
Gömerler umutları bir mürekkebin son damlasına
Bir özlem kokusuna haps olur insan
Nedendir bilinmiyor ama alır benliğini senden
Belki kaybolacaksın belkide bir şiirin son mısrasında bulacaksın kendini
Ama tanıyamacaksın çok uzak gelecek sana benliğin
Bambaşka bir dünyada olacaksın
Belki buğulu belki karanlık ve belki sonsuz olacak
Sözcüklerin boğazına düğümlenecek
Nefes alacak bir yer kalmayacak ve sen küstahça yanan bir sigaranın dumanına sığınacaksın...
